Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου: Το ρεσιτάλ του Ίθαν Χοκ και η απογοήτευση από τον Ράντου Zούντε

Ο Ιθαν Χοκ υπογράφει ερμηνεία για Όσκαρ στο “Blue moon” του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ και πάει για το βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου

Συνεχίζεται με μεγάλο ενδιαφέρον έως και την Κυριακή 23 Φεβρουαρίου το 75ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου, ημέρα που θα απονείμει τα βραβεία του. Και σίγουρα ανάμεσα σε εκείνους που θα φύγουν με κάποια από αυτά στις αποσκευές τους είναι οι συντελεστές του βραζιλιάνικου «O ultimo azul» (The blue trail) του Γκαμπριέλ Μασκάρο και εκείνοι του «Blue moon» του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ. Δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για το «Kontinental ‘25» του Ράντου Zούντε ο οποίος υπογράφει μια ταινία που μάλλον πρέπει να ξεχάσουμε γρήγορα.

Στο «The blue trail» οι ηλικιωμένοι στη Βραζιλία τιμώνται από το κράτος για τις υπηρεσίες που έχουν προσφέρει. Παράλληλα όμως οδηγούνται υποχρεωτικά σε κλειστές κοινότητες από τις οποίες δεν γυρίζουν πίσω. Πριν αυτό συμβεί στην ίδια, η 77χρονη Τερέζα θα προσπαθήσει να διαφύγει και παράλληλα να κάνει πραγματικότητα ένα όνειρό της, να πετάξει με αεροπλάνο οπουδήποτε και κάπως έτσι ξεκινά η περιπέτειά της που δεν θα εξελιχθεί στον αέρα αλλά στα νερά του Αμαζονίου, ενώ ένα σπάνιο σαλιγκάρι θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην περιήγησή της. Η εξαιρετική Ντενίς Γουάινμπεργκ στο ρόλο της Τερέζα με τις κοφτές ατάκες της και το λοξό της βλέμμα, έχει κλέψει καρδιές στο Βερολίνο και πρέπει να ετοιμάζει τον ευχαριστήριο λόγο της για την απονομή αλλά και η ταινία στο σύνολό της είναι από τις πιο διασκεδαστικές, «αγαπησιάρικες» και ολοκληρωμένες της διοργάνωσης με απίστευτα πλάνα στον Αμαζόνιο, από αυτά που σε κάνουν να θέλεις να τον επισκεφθείς άμεσα.

Οι απολαυστικές πρωταγωνίστριες της ταινίας “The blue trail”, Ντενίς Γουάινμπεργκ (δεξιά) και Μίριαμ Σοκάρας στο 75ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου

Στο «Blue moon» του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, ο Ιθαν Χοκ υπογράφει απίθανη ερμηνεία και αν η ταινία είχε κάνει πρεμιέρα στις Κάννες ή στη Βενετία, θα πήγαινε κατευθείαν για το Όσκαρ α’ ανδρικού ρόλου. Ο αμερικανός ηθοποιός παίζει μπάλα σχεδόν μόνος του σε ένα θεατρικής υφής δράμα που μας συστήνει καλύτερα τον στιχουργό Λάρι Χαρτ ο οποίος, μαζί με τον συνθέτη και επί χρόνια συνεργάτη του, Ρίτσαρντ Ρότζερς είχαν υπογράψει, τη δεκαετία του ’30 και του ’40, τεράστιες επιτυχίες στα μιούζικαλ με τραγούδια όπως το «Blue moon» ασφαλώς, το «My funny Valentine», το «The lady is a tramp», το «Manhattan» κ.α. Ο Χαρτ είχε άδοξο τέλος, πρόωρο και μοναχικό και ο Λινκλέιτερ εστιάζει λίγους μήνες πριν από αυτό, στο βράδυ της πρεμιέρας του μιούζικαλ του Ρότζερς «Οκλαχόμα!», του πρώτου που υπέγραψε με άλλον στιχουργό μετά από συνεργασία πολλών ετών με τον Χαρτ. Ο Ιθαν Χοκ βρίσκει εδώ την ευκαιρία και υπογράφει ρεσιτάλ, είναι ασταμάτητος, επιστρατεύει με άριστο τρόπο χειρονομίες, βλέματα και γκριμάτσες και είναι πραγματικά μια ταινία μόνος του. Και η ταινία συνολικά έχει γρήγορο ρυθμό, έξυπνο χιούμορ και εξελίσσεται, προκαλεί συγκινητικά συναισθήματα και είναι ολόκληρη γυρισμένη μέσα σε ένα μπαρ.

Η απογοήτευση φέτος ήρθε από τον Ράντου Zούντε. Ο προβοκάτορας Ρουμάνος δεν κατάφερε αυτή τη φορά να μας αφήσει άφωνους με το αναρχικό του χιούμορ και την ιδιόμορφη προσωπική του γραφή. Το «Kontinental ‘75» μοιάζει με ταινία που ο Zούντε γύρισε απλά για να μην μένει άπραγος, περιμένοντας, ελπίζουμε, να ωριμάσουν οι συνθήκες για την επόμενη που θα συνεχίσει την αλυσίδα της αυθάδικης σάτιρας που έχει υπογράψει έως τώρα. Στο επίκεντρο βρίσκεται μια δικαστική επιμελήτρια στο Κλουζ της Ρουμανίας που θεωρεί τον εαυτό της υπεύθυνο για την αυτοκτονία ενός άστεγου. Οι τύψεις της θα την κυνηγάνε για αρκετό καιρό και η ίδια θα προσπαθήσει να αφαιρέσει το βάρος από πάνω της σε μια σειρά συζητήσεων και εξομολογήσεων με φίλους και γνωστούς. Το σενάριο είναι πραγματικά ογκώδες και ενδιαφέρον και αγγίζει θέματα θρησκείας, πίστης, ευνειδησίας και αλληλεγγύης αλλά οι στιγμές που ο Zούντε θυμίζει τον σκηνοθέτη που θαυμάζαμε έως τώρα μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Πηγή