Γιατί ο Νίκος Ανδρουλάκης αναγκάζεται να αλλάξει στάση

Την προοπτική κεντροαριστερής διακυβέρνησης επιστρατεύει ο Νίκος Ανδρουλάκης, επιχειρώντας να αναδείξει τη χρησιμότητα του να ενισχυθεί το ΠΑΣΟΚ στις προσεχείς ευρωεκλογές και μάλιστα σε αντίστιξη με τον ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη.
Στην κατεύθυνση αυτή, η φράση, «να αποκτήσει η σύγχρονη κεντροαριστερά προοπτική διακυβέρνησης», την οποία χρησιμοποίησε στη συνέντευξη στο Βήμα, φαίνεται να συμπυκνώνει όλη την επιχειρηματολογία του κόμματος. Συγκεκριμένα, κρατά αποστάσεις από μάλλον υπερφίαλες αφηγήσεις περί άμεσης «ανατροπής» της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αλλά περιγράφει τον οδικό χάρτη για να μπορέσει να γίνει αυτό στο μέλλον.

Τα τρία πλεονεκτήματα έναντι του Στ. Κασσελάκη

Και το κάνει προβάλλοντας τα τρία βασικά χαρακτηριστικά που θεωρεί ότι, ως επικεφαλής της Χαριλάου Τρικούπη, υπερέχει έναντι του Στέφανου Κασσελάκη, τα οποία είναι τα εξής: α) Πιστεύει πως υπερτερεί σε αξιοπιστία και σοβαρότητα στην πολιτική ρητορική και στη δυνατότητα άσκησης διακυβέρνησης. β) Υπονοεί ότι διαθέτει ιδεολογικό ειρμό, οπότε και η λέξη «Κεντροαριστερά» χρησιμοποιείται σχεδόν κατά αποκλειστικότητα (δηλαδή συνήθως χωρίς άλλες αναφορές για το Κέντρο) προκειμένου να προσελκύσει συνολικά τους ψηφοφόρους της εν λόγω πολιτικής πτέρυγας, που τα προηγούμενα χρόνια προτιμούσαν πλειοψηφικά τον ΣΥΡΙΖΑ. γ) Ισχυρίζεται ότι έχει τη δυνατότητα να προχωρήσει την ανασύνθεση του χώρου της Κεντροαριστεράς.

Μιλά σε όσους θέλουν ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς

Το τελευταίο αποτελεί και τη βασική αλλαγή στον λόγο του Νίκου Ανδρουλάκη τις τελευταίες εβδομάδες και μάλιστα δεν πρόκειται για μια αμελητέα αλλαγή. Και αυτό διότι, ο μέσος ψηφοφόρος της ευρύτερης Κεντροαριστεράς αντιλαμβάνεται ότι κανένα κόμμα αυτής της πλευράς δεν έχει τα χαρακτηριστικά και τη δυναμική να αντιμετωπίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη “στα ίσα” όταν έρθει η ώρα των βουλευτικών εκλογών. Από τη μια πλευρά, λοιπόν, ο Στέφανος Κασσελάκης επιχειρεί να σπάσει αυτή τη διάχυτη εκτίμηση λέγοντας ότι εκείνος μπορεί γιατί φέρνει ψηφοφόρους από άλλες ιδεολογικές αφετηρίες. Από την άλλη, ο Νίκος Ανδρουλάκης, μοιάζει να κλείνει το μάτι στους ψηφοφόρους του χώρου με αυστηρότερες ιδεολογικές προσλαμβάνουσες, που μπορεί να μην τον προτιμούν απαραίτητα ως προσωπικότητα, αλλά ακούν από αυτόν το μόνο ρεαλιστικό σενάριο εξουσίας που καταλαβαίνουν ότι υπάρχει, δηλαδή τη συσπείρωση περισσότερων από μίας κομματικών δυνάμεων.

Το παράδειγμα της Ιβηρικής

Η συγκεκριμένη προοπτική ειπώθηκε από τον Νίκο Ανδρουλάκη το πρωί της Κυριακής στο Mega και πηγές του κόμματος συνέχισαν να επισημαίνουν αυτές τις μέρες τη σημασία του ως στρατηγικό στοιχείο στη ρητορική του προέδρου του κόμματος: «Εάν το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ο πυλώνας ανασύνθεσης της Κεντροαριστεράς, δεν πρόκειται να γίνει ποτέ αυτή η αλλαγή. Έχω πολλά παραδείγματα. Στην Ιβηρική χερσόνησο η Σοσιαλδημοκρατία ήταν αυτή που άνοιξε τον δρόμο για να ηττηθούν τα συντηρητικά κόμματα. Αυτή τη στιγμή έχουμε ένα κόμμα, το οποίο έχει όμως μια ηγεσία η οποία δεν μπορεί να εκφράσει τον κόσμο της Αριστεράς σε καμία των περιπτώσεων». Βεβαίως, το παράδειγμα της Ιβηρικής ήταν αυτό ακριβώς που χρησιμοποιούνταν και από τον Αλέξη Τσίπρα πριν τον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών, που γίνονταν με απλή αναλογική, αλλά απορρίπτονταν τότε από τον Νίκο Ανδρουλάκη. Ωστόσο το τι λέγονταν πριν από έναν χρόνο είναι πλέον κάτι πολύ μακρινό, δεδομένων όσων έχουν μεσολαβήσει στον χώρο.

Ο λόγος της αλλαγής στάσης του Ν Ανδρουλάκη

Επιπλέον, αυτή η γραμμή που επιδιώκει να παίξει δυνατά η Χαριλάου Τρικούπη είναι μια νέα, σημαντικά διαφοροποιημένη γραμμή, σε σχέση με την περίοδο που προηγήθηκε πρόσφατα και το ΠΑΣΟΚ φαίνονταν να υπερτερεί του ΣΥΡΙΖΑ στα γκάλοπ. Εκείνη την περίοδο, ο Νίκος Ανδρουλάκης τόνιζε πολύ περισσότερο ότι δεν τον ενδιαφέρουν οι «συγκολλήσεις κορυφής», ουσιαστικά δείχνοντας ότι αντιλαμβάνεται την ανασύνθεση ως διαδικασία προσχωρήσεων στελεχών άλλων κομμάτων ή απλώς προσωπικοτήτων στο ΠΑΣΟΚ. Στην τωρινή φάση, όμως, που ο ίδιος και το κόμμα του δεν φαντάζουν ως ένας ιδιαίτερα ελκτικός πολιτικός μαγνήτης, ο Νίκος Ανδρουλάκης αναγκάζεται να θέσει πολύ περισσότερο τον στόχο για μια ανασυνθετική διαδικασία της Κεντροαριστεράς.

Ποιοι χωράνε και ποιοι όχι στην «ανασύνθεση»

Προφανώς, από αυτή την ανασυνθετική διαδικασία, εξαιρεί τον Στέφανο Κασσελάκη, χωρίς ωστόσο αυτό να αναιρεί την προσπάθεια που καταβάλει να εμφανιστεί ως επισπεύδον της εν λόγω προοπτικής άνευ διάθεση ηγεμονισμών. Και αυτό, διότι ο ίδιος ο νυν πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεκαθαρίσει με κάθετο τρόπο και επανειλημμένως ότι δεν τον ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Εξάλλου και οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, καθώς και η συλλογική ηγεσία και η βάση της Νέας Αριστεράς, η οποία δύναται να αποτελέσει έναν δεύτερο πόλο σε αυτή τη συζήτηση, επίσης δεν θέλουν καμία σχέση με τον Στέφανο Κασσελάκη, όπως άλλωστε και ορισμένοι που έχουν μείνει ακόμη στην Κουμουνδούρου…

www.dnews.gr