“Ποιότητα Ζωής και Φυσικό Περιβάλλον”

*του Γεωργαντζά Γιάννη

Η ποιότητα ζωής αποτελεί μια έννοια πολυδιάστατη και πλούσια σε περιεχόμενο. Η χρήση της είναι αρκετά διαδεδομένη και θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι στην καθημερινότητα μας την ακούμε και την χρησιμοποιούμε συνεχώς. Το φυσικό περιβάλλον είναι ένας από τους κύριους δείκτες της ποιότητας ζωής.

Η ποιότητα ζωής εκφράζει την υποκειμενική αίσθηση πληρότητας και ασφάλειας καθώς και την ικανοποίηση και απόλαυση που δημιουργεί στον άνθρωπο η συμμετοχή του σε όλες τις δραστηριότητες της καθημερινότητας (Ventegodt, Hilden and Merrick, 2003).

Η καθαριότητα και η προστασία του περιβάλλοντος είναι κοινωνικά αγαθά που οφείλουμε να σεβόμαστε και επιτυγχάνονται με τη συνεχή συνεργασία όλων μας.

Η πόλη στην οποία ζούμε, εργαζόμαστε, δημιουργούμε, διασκεδάζουμε πρέπει να είναι βιώσιμη και φιλική προς όλους μας, να διευκολύνει και να μην επιβαρύνει την καθημερινότητά μας. Η προστασία του περιβάλλοντος πλέον πρέπει να είναι η υψηλή στρατηγική κάθε τοπικής αρχής παράλληλα με την προσωπική ευθύνη του δημότη. Ο σεβασμός στο περιβάλλον είναι συστατικό στοιχείο του πολιτισμού κάθε κοινωνίας και η ανάγκη να το προστατεύουμε και να το διαχειριζόμαστε σωστά θα πρέπει να διαπερνά όλες τις δράσεις για ανάπτυξη και ποιότητα ζωής.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ έχει αυξηθεί η ανάγκη για άσκηση στην ύπαιθρο, λόγω της πανδημίας που επέφερε ο Covid-19 είναι μια πρόληψη για να αποτραπεί ο συγχρωτισμός και να διατηρηθεί η υγεία. Όμως πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στην πρόσβαση για όλους στη φύση. Ο τρόπος για να γίνει αυτό είναι η ορθολογική διαχείριση, η συνεχής επιτήρηση και φροντίδα, ώστε να διασφαλίζεται και να διατηρείται το περιβάλλον καθαρό. Να αναπτυχθούν αστικά πάρκα, περιοχές με υψηλή βιοποικιλότητα και να υποστηριχθεί η πρόσβαση για όλους στην ευκαιρία για άσκηση.

Αυτό είναι μια αμφίδρομη διαδικασία, από τη μια η αποκόμιση μεγαλύτερης ωφέλειας για την υγεία και από τη άλλη η προσφορά στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Με όλο και περισσότερα άτομα να αθλούνται στη φύση και να απολαμβάνουν την ύπαιθρο, δημιουργείται μια εξελικτική σχέση που τα ενεργοποιεί ώστε να είναι πιο προστατευτικά για το περιβάλλον (Gladwell, V. F.,et al, 2013).

Οι δράσεις καθαριότητας, των χώρων πρασίνου, άθλησης, αναψυχής, μονοπατιών, λόφων, βουνών, αλλά και παράκτιων περιοχών γύρω από την πόλη μας, όπου οι δημότες μπορούν να αθληθούν ή να περάσουν τον χρόνο τους ευχάριστα, μακριά από το άγχος και την πίεση της καθημερινότητας, είναι πλέον αναγκαίες.

Το να ασκείται κάποιος έχει συσχετιστεί με την ευημερία. Επίσης, αποτρέπεται ο υλισμός και αυξάνονται οι περιβαλλοντικές αξίες και συμπεριφορές ( Gatersleben D., et al , 2018).

Άλλωστε η φύση, μας προσφέρει ασφάλεια τηρώντας τα απαραίτητα μέτρα μπορούμε είτε ατομικά είτε συλλογικά να δράσουμε όλοι για το καλύτερο του τόπου μας.

Ο σεβασμός στο περιβάλλον είναι σεβασμός στην ίδια μας την ύπαρξη. Δεν είναι υπόθεση ενός, είναι υπόθεση όλων μας. Η προστασία του περιβάλλοντος και η διατήρηση της καθαριότητάς του είναι δείγμα παιδείας και πολιτισμού του κάθε δημότη, αλλά και όλων μας συλλογικά ως κοινωνία. Η υιοθέτηση της θετικής περιβαλλοντικής συμπεριφοράς μας αφορά όλους ανεξαιρέτως.

Γεωργαντζάς Γιάννης,

Τεταρτοετής Φοιτητής,

Τμήματος Οργάνωσης και Διαχείρισης Αθλητισμού,

Σχολής Ανθρώπινης Κίνησης και Ποιότητας Ζωής,

Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.