Ραπανάκια, ένα ζαρζαβατικό που αγαπώ τρελά για την πιπεράτη γεύση του

Οπως κάθε χρόνο, όσο πλησιάζουμε προς την εθνική μας γιορτή της παλιγγενεσίας, σπάω το κεφάλι μου για το τι συνταγή θα φτιάξω. Δεδομένου ότι η σκορδαλιά κι εγώ είμαστε τσακωμένες χωρίς ελπίδα να τα βρούμε κάποτε – ούτε καν στην άλλη ζωή! – αλλά επειδή, επίσης, αμφιβάλλω κατά πόσον θα συνεισέφερα προσθέτοντας μια ακόμη πανομοιότυπη συνταγή στις εκατοντάδες που κυκλοφορούν για τον καλύτερο μπακαλιάρο και την ανυπέρβλητη σκορδαλιά, η λύση για τη σπαζοκεφαλιά γίνεται όλο και δυσκολότερη.

Ευτυχώς το βρήκα κι έτσι φέτος, όσο τα τηγάνια θα καπνίζουν και η σκορδαλιά θα χτυπιέται, όσο οι μυρωδιές θα σπάνε μύτες, εγώ θα φροντίζω τα ορεκτικά. Με τι άραγε; Μα με ραπανάκια, βεβαίως, ένα ζαρζαβατικό που αγαπώ τρελά για την πιπεράτη γεύση του, το απολαυστικό του δάγκωμα και την αδιαμφισβήτητη ομορφιά του.

Όπως ξέρετε, υπάρχουν πολλών ειδών ραπάνια και ραπανάκια, πλην όμως δεν είναι και τόσο εύκολο να βρούμε ποικιλία κι έτσι καταλήγω στα γνωστά μας κόκκινα. Άλλωστε, δεν τους λείπει τίποτα, αρκεί να φροντίσουμε να τα αγοράζουμε με τα φύλλα τους κι όχι στα τριγωνικά σακουλάκια των σουπερμάρκετ. Ακόμα και σκέτα είναι τέλεια με λίγο λεμόνι και άνθος αλατιού ή με τον πιο αγαπημένο μου αλά φρανσέζ τρόπο, με αγελαδινό βούτυρο αλατισμένο με άνθος αλατιού. Η αντίθεση του βελούδινου βουτύρου με το χοντρό αλάτι και το πικάντικο ραπανάκι είναι καταπληκτική.

Για τη μεθαυριανή γιορτή ετοίμασα δύο ορεκτικά για να διαλέξετε. Είναι και τα δύο εύκολα και ενδείκνυνται για μεγάλες παρέες. Ιδού:

Τα στραγγίζουμε και τα βάζουμε στο multi ή στο μεγάλο blender με 2 μικρά φρέσκα κρεμμυδάκια, 1 σκ. σκόρδου, αλατοπίπερο και προαιρετικά λίγο μπούκοβο (ταιριάζει εξίσου και η πάπρικα), τον χυμό και το ξύσμα από 1 λεμόνι και λίγο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο. Δουλεύουμε το μηχάνημα με επαναλαμβανόμενες κινήσεις και σπρώχνουμε τα υλικά κατά διαστήματα από τα τοιχώματα προς το κέντρο για να αναμιχθούν καλά. Όσο πιο πολύ τα χτυπάμε, τόσο πιο λείος θα γίνει ο πουρές. Προσωπικά δεν τον θέλω σαν κρέμα, μου αρέσει να έχει κόκκο. Αφού αποκτήσουμε την επιθυμητή υφή δοκιμάζουμε και διορθώνουμε τη γεύση, εάν χρειαστεί.

Μεταφέρουμε τον πουρέ σε μπολ και προσθέτουμε λίγο ελαιόλαδο και λίγο ακόμη μπούκοβο ή πάπρικα, κατά βούληση. Ψήνουμε φέτες ψωμιού, τις αλείφουμε με μια καλή ποσότητα πουρέ και γαρνίρουμε με πολύ λεπτές φέτες από ραπανάκια, ψιλοκομμένο μαϊντανό και λίγο ακόμη ξύσμα λεμονιού.

ΝΤΙΠ ΜΕ ΡΑΠΑΝΑΚΙΑ, ΦΕΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑΟΥΡΤΙ

Με τις πιο κάτω ποσότητες φτιάχνουμε ένα μεγάλο μπολ. Στο multi ή το μεγάλο blender βάζουμε 1 κεσέ στραγγιστό γιαούρτι των 200 γρ., 200 γρ. θρυμματισμένη φέτα (όσο πιο πικάντικη, τόσο πιο νόστιμη θα είναι η γεύση), λίγο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, πιπέρι, λίγο αλάτι (θα πρέπει να συνυπολογίσουμε το πόσο αλμυρή είναι η φέτα), καμιά δεκαριά φύλλα φρέσκου δυόσμου και 4 μέτρια προς μικρά ραπανάκια (δεν βάζουμε περισσότερα γιατί το μίγμα θα γίνει πολύ υδαρές). Μπλεντάρουμε μέχρι να έχουμε ένα αρκετά λείο μίγμα.

Μεταφέρουμε σε μπολ ή ποτήρια και γαρνίρουμε με ραπανάκια και αγγούρι που έχουμε κόψει σε πολύ λεπτά μπαστουνάκια σαν σπίρτα και λίγο ακόμη ψιλοκομμένο δυόσμο. Συνοδεύουμε με παξιμάδια, κριτσίνια ή ψημένο ψωμί.

www.in2life.gr