500 Λέξεις με τον Ντίνο Γιώτη

Γεννήθηκε το 1961 στην Αρτα και σπούδασε Γεωλογία και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Δημοσιογράφησε σε αθηναϊκές εφημερίδες και κυρίως σε περιοδικά. Εγραψε σενάρια για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Εχει σκηνοθετήσει το ντοκιμαντέρ «Μια ζωή» (1ο βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ στο 12ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Λονδίνου κ.ά.). Το «Club 23.4», από τις εκδόσεις Bακχικόν, είναι το πέμπτο μυθιστόρημά του.

Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;

Διάφορα και ανάκατα. Διακρίνω πάνω πάνω το «Σολάρις» του Λεμ Στάνισλαβ να κείται σε εκδόσεις σύγχρονων Ελλήνων ποιητών.

Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;

Ο Τζέιμς Μποντ φυσικά· κατατροπώνει με στυλ όλους τους κακούς και στο τέλος πάντα φεύγει με το κορίτσι.

Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους ποιητές ή συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;

Μού έρχονται στο μυαλό ο Εδουάρδο Γκαλεάνο, ο Αλμπέρ Καμύ και ο Πιερ Πάολο Παζολίνι· να πίνουμε και να συζητάμε για ποδόσφαιρο.

Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;

Καθώς τα όριά μας γίνονται ο ίδιος ο πλανήτης, ίσως είναι καιρός η ελληνική λογοτεχνία να ξεφύγει από τη θεματική και τοπική περιχαράκωση και να ανοιχτεί αφηγηματικά σε ευρύτερους κόσμους.

Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;

Το Συμπόσιο του Πλάτωνα (αν και δεν αρκεί μία ανάγνωση).

Και ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;

Τα Ποιήματα του Σεφέρη, στα οποία πάντα επιστρέφω ως έφηβος του παρελθόντος, και διηγήματα του Παπαδιαμάντη, κάθε φορά που θολώνει ο νους μου.

Ποιες είναι οι ανησυχίες ενός φοιτητή του 1980 σε μια Ελλάδα που αλλάζει πολιτικά;

Για τους περισσότερους φοιτητές της εποχής εκείνης, αυτές είχαν να κάνουν με την αλλαγή της κοινωνίας και το λαμπρό μέλλον που θα ερχόταν νομοτελειακά για όλους μας· για τον ήρωα του βιβλίου μου η ανάγκη του ήταν να δει πέρα από αυτό που είμαστε.

Γιατί η πορεία του πρωταγωνιστή θα ακολουθήσει μια απροσδιόριστη τροχιά;

Ισως επειδή θυμίζει εκείνους τους εξωπλανήτες που δεν ανήκουν σε κανένα αστρικό σύστημα και περιφέρονται μοναχικοί στο σύμπαν, μακριά από τη ζεστασιά του μητρικού τους άστρου.

Συνδέεται ο ανεκπλήρωτος έρωτας με τα ανολοκλήρωτα κεφάλαια ζωής και πώς;

«Ο χρόνος έγινε για να κυλάει, οι έρωτες για να τελειώνουν», γράφει κάπου ο Τάσος Λειβαδίτης. Αντιθέτως, ο ανεκπλήρωτος έρωτας δεν ολοκληρώνεται και δεν τελειώνει ποτέ, επειδή ακριβώς δεν πεθαίνει ποτέ.

Επιμέλεια: Αλεξάνδρα Σκαράκη