Ένα βιβλίο για την Ιστορία των βιβλίων.

Η Ισπανίδα κλασικίστρια Irene Vallejo επισκέπτεται την Αθήνα για να παρουσιάσει το πολυβραβευμένο βιβλίο της «Πάπυρος: Η περιπέτεια του βιβλίου από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα» που είναι πλέον διεθνές μπεστ σέλερ και μεταφράζεται σε περισσότερες από 30 χώρες.

Η 43χρονη Ισπανίδα συγγραφέας που κατακτά τις λίστες των ευπώλητων και τις καρδιές των αναγνωστών και ακούει στο όνομα Irene Vallejo επισκέπτεται την Αθήνα, καλεσμένη του Φεστιβάλ ΛΕΑ – Λογοτεχνία εν Αθήναις, της πρεσβείας της Ισπανίας στην Αθήνα, του Ινστιτούτου Θερβάντες της Αθήνας και των εκδόσεων ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ. Χάρη στον «Πάπυρο» ένα εντελώς πρωτότυπο, προσιτό και καλογραμμένο ταξίδι στη ζωή του βιβλίου, η Vallejo, έχει αποκτήσει θερμούς θαυμαστές όχι μόνο στη χώρα της και διεθνώς, αλλά και στην Ελλάδα. Οι Έλληνες αναγνώστες της θα έχουν την ευκαιρία να τη γνωρίσουν από κοντά την Τρίτη 21 Ιουνίου 2022, στο café του Μουσείου Μπενάκη (Κουμπάρη 1, Αθήνα), στις 8:30 το βράδυ, σε μια συζήτηση με τον ομότεχνό της και πρόεδρο του Εφορευτικού Συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος Σταύρο Ζουμπουλάκη, ενώ την Τετάρτη 22 Ιουνίου 2022, στις 7 μ.μ., τα μέλη των Λεσχών Ανάγνωσης Bookwοrm, Booktalks και Βιβλιοταξιδευτές θα την απολαύσουν στο Ινστιτούτο Θερβάντες (Σκουφά 31, Αθήνα) σε μια κατ’ ιδίαν συζήτηση με επίκεντρο το βιβλίο της, τη ζωή και το έργο της. Και στις δύο εκδηλώσεις θα υπάρχει διερμηνεία από τα ισπανικά.

«Μια νύχτα της παιδικής μου ηλικίας, στην άκρη του κρεβατιού, ο πατέρας μου μου διηγήθηκε τη συνάντηση του Οδυσσέα με τις Σειρήνες, κι εκεί ξεκίνησαν όλα». Στο αφηγηματικό της δοκίμιο με τίτλο «Πάπυρος: Η περιπέτεια του βιβλίου από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα», η Irene Vallejo μας παίρνει από το χέρι σε έναν περίπλου που διαρκεί πάνω από χίλια χρόνια, όπου επανεξετάζει την ιστορία των βιβλίων στον ελληνορωμαϊκό κόσμο. Η συγγραφέας από την Αραγονία δεν μας μιλά μόνο για βιβλία, μας μιλά και για τον εαυτό της, για τη μύησή της ως ακροάτριας τότε που η μητέρα της της διάβαζε ιστορίες για παιδιά, για τον αποφασιστικό ρόλο που έπαιξε η καθηγήτριά της των ελληνικών και των λατινικών στην εφηβεία της ή για τη διαμονή της ως φοιτήτριας στη Φλωρεντία και την Οξφόρδη… Με αυτά τα τόσο απλά όπλα η Ισπανίδα συγγραφέας που λατρεύει τη χώρα μας και τον πολιτισμό μας, όπως τα τραγούδια των Σειρήνων της Οδύσσειας, μας αποπλανεί και καταφέρνει να μη θέλουμε να σηκώσουμε το βλέμμα από το βιβλίο της με τον ζεστό αφηγηματικό λόγο ενός παραμυθά.

Λίγα λόγια για τον «Πάπυρο»
Πώς διασχίζουν οι λέξεις τον χώρο και τον χρόνο;
Ένα βιβλίο για την Ιστορία των βιβλίων.

Μια περιπλάνηση µε στάσεις στα πεδία των µαχών του Αλέξανδρου και στη Βίλα των Παπύρων, στα ανάκτορα της Κλεοπάτρας και στον τόπο δολοφονίας της Υπατίας, στις βιβλιοθήκες και στα εργαστήρια αντιγραφής χειρο­γράφων, στις πυρές όπου κάηκαν απαγορευµένοι κώδικες και στα γκουλάγκ, στη βιβλιοθήκη του Σαράγεβο και στον υπόγειο λαβύρινθο της Οξφόρδης το έτος 2000. Ένα νήµα που ενώνει τους κλασικούς µε τον σύγχρονο κόσµο…

Μια συλλογική περιπέτεια µε ήρωες χιλιάδες πρόσωπα, τα οποία συνέβαλαν στη δηµιουργία και την προστασία των βιβλίων: αφηγήτριες, γραφείς, εικονογράφοι, µεταφραστές, πλανόδιοι πωλητές, δασκάλες, λόγιοι, κατάσκοποι, εξεγερµένοι, µοναχές, σκλάβοι, τυχοδιώκτριες… αναγνώστες σε κορυφές βουνών και δίπλα στη θάλασσα, στις πρωτεύουσες που σφύζουν από ζωή και σε αποµακρυσµένους θύλακες όπου βρίσκει καταφύγιο η γνώση σε χαοτικούς καιρούς. Οι απλοί άνθρωποι, τα ονόµατα των οποίων δεν καταγράφει η Ιστορία, είναι οι πρωταγωνιστές αυτού του βιβλίου.

Η μεταφράστρια του βιβλίου Κλεοπάτρα Ελαιοτριβιάρη μας συστήνει το αριστούργημα της Irene Vallejo:
Το λεξικό στο λήμμα σταυροβελονιά γράφει: το είδος της βελονιάς κατά το οποίο οι κλωστές ενώνονται μεταξύ τους χιαστί. Νομίζω πως αυτό κάνει στον Πάπυρο η Ιρένε Βαγιέχο· κεντάει. Η πρώτη βελονιά μάς ταξιδεύει στον αρχαίο κόσμο, και η αμέσως επόμενη μας μεταφέρει στη σύγχρονη εποχή, εστιάζοντας στα ορατά και αόρατα νήματα που ενώνουν τον γραπτό λόγο από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Με αυτό το «παιχνίδι», μέσα από αναφορές και αναλογίες ανάμεσα στο τότε και το τώρα, παραθέτει με ανάλαφρο και γλαφυρό τρόπο λογοτεχνικά ανέκδοτα που κινούνται από την ιστορία ως τη μυθοπλασία, για να μας διηγηθεί, σαν να ’ταν παραμύθι, την ιστορία αυτού του θαυμαστού, διαχρονικού αντικειμένου· του βιβλίου. Όπως λέει χαρακτηριστικά στον πρόλογό της: «Μπορούμε ακόμη να διαβάσουμε ένα χειρόγραφο που κάποιος αντέγραψε υπομονετικά πριν από δέκα αιώνες, αλλά δεν μπορούμε πια να δούμε το περιεχόμενο μιας βιντεοκασέτας ή μιας δισκέτας».

naftemporiki.gr