Επίσκεψη τιμής και μνήμης στην Ευρυτανία, από το Τμήμα Ισοτιμίας και Χειραφέτησης των Γυναικών της ΚΕ του ΚΚΕ

Εθνική Αντίσταση – ΔΣΕ

Επίσκεψη τιμής και μνήμης στην Ευρυτανία το Σάββατο 14 και την Κυριακή 15 Ιούνη.

Το Τμήμα Ισοτιμίας και Χειραφέτησης των Γυναικών της ΚΕ του ΚΚΕ διοργανώνει διήμερη επίσκεψη στο Καρπενήσι, το Σάββατο 14 και την Κυριακή 15 Ιούνη, με διανυκτέρευση στο Καρπενήσι, αφιερωμένη στα βήματα των γυναικών στη Ρούμελη που αντιμετώπισαν μαζί με τα τμήματα του ΔΣΕ -μαχητών και μαχητριών- μία από τις μεγαλύτερες εκστρατείες του αστικού στρατού, το «Σχέδιο Χαραυγή».

«(…) Κι άλλες ψυχές, λοιπόν, ξεκινούσαν για ένα εξοντωτικό δρομολόγιο, ανάμεσα στην πιο απόκρημνη ευρυτανική γη.
Ατελείωτα φαράγγια, φιδίσιες γιδόστρατες κι απότομες ανηφοριές που έφερναν ζάλη και απόγνωση, έπρεπε να περπατήσουν με πρωτόγονο ντύσιμο και ποδεσιά. Ύστερα είχαμε και το πρόβλημα του καιρού. Άγριος κι επιθετικός, με συγνεφιές και απειλές για βροχές και χιόνια (…)
Η πορεία προς το σκληρό βουνό έφτανε στα σύνορα του τραγικού. Το έδαφος σάπιο και υγρό από το αποχιόνισμα.
Μεγάλες λωρίδες παγωμένου χιονιού και βαρκότοποι με παγωμένα νερά ήταν ο δρόμος που περπατούσαν με σχισμένα παπούτσια, με πόδια τυλιγμένα σε κουρέλια, οι αντάρτισσες.
Βουτούσαν στην παγωμένη λάσπη, στο σκληρό χιόνι και στα κοφτερά στουρνάρια. Τα πόδια ματώνουν, κοκκινίζουν μουδιάζουν. Εδώ δεν υπάρχει ούτε μονοπάτι (……). Για το μεγάλο άθλο που πέτυχαν τα έμπεδα μαχητριών της Μεραρχίας μας, 10-15 Απρίλη 1948, θέλω να χαρίσω αυτή τη γραφή, αφού περπάτησαν 200 χιλιόμετρα, από τη Ρωσκά ως το Μέγδοβα και πάλι πίσω ως την Πολιάνα, αντίκρυ από το χωριό Τυμφρηστός Φθιώτιδας.
Πρέπει να φανεί η αντοχή και το πείσμα της νεόκοπης αντάρτισσας στο δύσβατο ευρυτανικό βουνίσιο έδαφος χωρίς σταματημό, χωρίς ένα ΣΥΣΣΙΤΙΟ, που η στουρναρόπετρα μάτωνε την πατούσα.
Το πείσμα και τη λεβεντιά να σπάσει τον κλοιό που είχε καλοστημένο ο στρατός μεταξύ Σωτήρας Τυμφρηστού και Χάνι Πανέτσου.
Πώς αυτές οι χωριατοπούλες, οι αγρότισσες, με την περιορισμένη μόρφωση, την κοινωνική ανεπάρκεια και τον πατρογονικά κληρονομημένο φόβο για τον άντρα, ξεπέρασαν τον εαυτό τους, φόρεσαν το μπόι του αντάρτη σ’ αυτό το φοβερό δρομολόγιο αντοχής!

Αλλά κάθε θαύμα έχει τις αιτίες του.

Και είναι πλέον φανερό ότι η ένταξή τους στον ΔΣΕ είχε ευεργετική επίδραση όχι μόνο στις ίδιες, μα και στη μαχητικότητα των ανταρτών, γιατί και για τις δυο μεριές αποτελούσε στοιχείο παρόρμησης και έμπνευσης.
Ελευθερώθηκαν από τις συνθήκες του χωριού και τη νοοτροπία του. Το όπλο έδωσε δύναμη στην προσωπικότητά τους, τους έδωσε τη νέα μορφή της αντάρτισσας και τις βοηθούσε να μην υστερούν σε ηρωισμό (…).

Γι’ αυτό στις μάχες όχι μόνο στάθηκαν ισοδύναμες με τους άντρες, τους ξεπερνούσαν κι έβαψαν τη γη της Ρούμελης με το παρθενικό τους αίμα.

Και δεν λιποτάκτησαν όπως περίμεναν πολλοί. Διάλεξαν τον Δημοκρατικό Στρατό …Διάλεξαν τη χαρά για μια μελλοντική απελευθέρωση, το μεγαλείο του αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον.

Στάθηκαν ανυποχώρητες και ακλόνητες στις ιδέες τους, στις ηθικές αρχές της ζωής του Δημοκρατικού Στρατού και εκτίμησαν τα αξιώματα και τα όπλα του».
Απόσπασμα από το βιβλίο του Βασίλη Αποστολόπουλου «Το χρονικό μιας Εποποιίας – Ο ΔΣΕ στη Ρούμελη» (εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 99-121).

Για πληροφορίες και συμμετοχές στο τηλέφωνο 6989-235.443 και 6974-215.136.