“Οι εκλογές, οι liketzides, οι καλοεπιτυχίες και το καλό του τόπου…”

*Γράφει ο Κώστας Μαστροκώστας

Όσο προχωράμε προς τις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, λιγότερο από πενήντα μέρες, τόσο γίνεται ορατή δια γυμνού οφθαλμού, η αυτοδιοικητική ένδεια σε σοβαρότητα και ουσιαστικό αυτοδιοικητικό λόγο. Πληθώρα υποψηφίων, ας είναι καλά ο νόμος, που παρελαύνουν από πανηγύρια και διάφορες άλλες εκδηλώσεις σε μεγάλα τραπέζια, πάντα πρώτη θέση εννοείται, σαν επίδειξη πολιτικής ισχύος και γνώσης του αντικειμένου. Φωτογραφίες, φωτογραφίες, φωτογραφίες και η συνεπακόλουθη ανάρτηση στα ψηφιακά μέσα με την τιμητική να έχει το facebok. Και δώστου like ο ένας στον άλλον και ο άλλος στον άλλον και όλοι μαζί στον αρχηγό και δώστου καλές επιτυχίες επίσης ο ένας στον άλλον και ο άλλος στον άλλον και όλοι μαζί στον αρχηγό. Έγινε της μόδας η καλή επιτυχία, λες και υπάρχει κακή επιτυχία. Και κάπως έτσι μέσα στην σκόνη της επίδειξης του μεγαλύτερου τραπεζιού, της καλύτερης φωτογένειας και των περισσότερων like, χάνεται η ουσία και η πρόταση για το μέλλον του θεσμού που έχει αποψιλωθεί τόσο που μοιάζει περισσότερο με καρικατούρα παρά με θεσμό. Μια καρικατούρα που έχει μετατραπεί σε μακρύτερο χέρι της εξουσίας, σε φορομπηχτικό μηχανισμό των πολιτών και σε μεταπράτη ξεπουλήματος των όποιων τιμαλφών έχουν απομείνει στις τοπικές κοινωνίες. Νερά, βουνοκορφές, ποτάμια, σκουπίδια, τουριστικά αξιοθέατα, πολιτισμός και τόσα και τόσα άλλα που αφορούν τον δημότη παραδίδονται στην ασύδοτη και άναρχη εκμετάλλευση των ιδιωτών με αποτέλεσμα η ΤΑ, μόνο αυτοδιοίκηση να μην είναι αφού το κουφάρι της αρχίζει και τελειώνει στο φαίνεσθαι . Άνθρωποι με παντελή άγνοια, με πλήρη υποταγή σε μηχανισμούς και σε τοπικά και κεντρικά συμφέροντα κραδαίνουν ως έργο το ριζικό χτύπημα της αγριάδας και της μουχρίτσας στα σοκάκια και τα οχτάμηνα προσωρινής απασχόλησης των ανέργων αναγκάζοντας τους κιόλας να συστρατευθούν μαζί τους ως υποψήφιοι για το καλό του τόπου…
Και βεβαίως δίπλα σε όλα αυτά οι κεντρικοί πολιτικάντηδες από υπουργούς , βουλευτάδες, δεσποτάδες , παπάδες και όποιοι άλλοι έχουν έστω και μικρό ψίχουλο εξουσίας εμφανίζονται για να δώσουν υπόσταση στον ρόλο και την ιδιότητά τους ως παράγοντες. Την ίδια ώρα, η τοπικές κοινωνίες αμήχανες, κουρασμένες από την διάρκεια και την ένταση αυτής της πραγματικότητας, ζαλισμένες στην ουσία, έχουν μπει σε ένα σπειράλ φθοράς και απαξίωσης των πάντων, βιώνοντας εν αγνοία ή και το χειρότερο εν γνώσει τους, το Σύνδρομο της Στοκχόλμης έναντι ψυχίων ατομικής λύσης και έναντι φρούδων ελπίδων ότι μπορεί να καλυτερέψει η ζωή τους μέσα από την συμμετοχή σε αυτόν τον καταστροφικό ιστό.
Άνθρωποι αξιόλογοι, με γνώση και άποψη, με διάθεση να παλέψουν για συλλογικές και όχι ατομικές λύσεις, συνθλίβονται μέσα σε αυτές τις συμπληγάδες του ατομικού και ξεβράζονται στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής μην μπορώντας να αλλάξουν το παραμικρό, απογοητευμένοι και αμήχανοι και αυτοί.
Πενήντα μέρες λοιπόν πριν τις εκλογές, παρακολουθούμε «το καλό του τόπου» και τους εκπροσώπους του να θεριεύει στα πανηγύρια, μεταξύ τυρός και αχλαδιού . Ένα καλό που η ωφέλεια και η θετική του επίδραση στην τοπική κοινωνία αναζητούνται και που πολλές φορές, τις περισσότερες μάλλον, παίρνει προσωπικά χαρακτηριστικά για κάποιους που ταυτίζουν το ατομικό με το συλλογικό…