ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΛΑΜΙΑΣ ΤΗΣ ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ : 23η επέτειος από την ΝΑΤΟϊκή θηριωδία στη Γιουγκοσλαβία

ΒΑΛΚΑΝΙΑ – 23η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΩΝ ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε. ΣΤΗ ΓΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ – Προμελετημένο ιμπεριαλιστικό έγκλημα που «καπνίζει» ακόμα σε βάρος των λαών

Την Πέμπτη 24/3/2022 συμπληρώνονται 23 χρόνια από την έναρξη της ιμπεριαλιστικής στρατιωτικής επέμβασης του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία.

Το βράδυ της 24ης Μάρτη του 1999, τα αμερικανοΝΑΤΟϊκά αεροπλάνα και οι πύραυλοι άρχισαν να «ξερνούν φωτιά» στη Γιουγκοσλαβία, προσθέτοντας μια ακόμη αιματοβαμμένη σελίδα στην ιστορία της πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ.

Εκείνη τη μέρα ξεκίνησε ένα μακελειό που κράτησε 78 μέρες, οδηγώντας στον θάνατο πάνω από 3.500 ανθρώπους, εκ των οποίων τα 3/4 ήταν άμαχοι και μεταξύ αυτών ήταν 400 παιδιά.
Στις 11 βδομάδες των ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών, πραγματοποιήθηκαν 2.300 αεροπορικές επιδρομές, από 1.130 πολεμικά αεροσκάφη. Εκτοξεύτηκαν από αέρος 420.000 βλήματα, πύραυλοι και βόμβες, χιλιάδες βόμβες ραδιενεργού απεμπλουτισμένου ουρανίου, ενώ χρησιμοποιήθηκαν 37.000 βόμβες διασποράς, προκαλώντας τεράστιες απώλειες αμάχων. Με αυτά τα μέσα βομβαρδίστηκαν πολυκατοικίες, γέφυρες, σχολεία, νοσοκομεία και μαιευτήρια, κομβόι προσφύγων, έως νεκροταφεία…
Με την ολοκλήρωση της επέμβασης και τη δημιουργία του προτεκτοράτου του Κοσόβου προστέθηκε μια ακόμα πληγή στα Βαλκάνια, ένα αναμμένο φιτίλι που «καπνίζει» και στις μέρες μας, σηματοδοτώντας νέους κινδύνους για όλους τους λαούς της περιοχής.

Σήμερα, 23 χρόνια μετά, τα ευρωατλαντικά και τα εγχώρια αστικά επιτελεία θέλουν όλα αυτά να «ξεχαστούν». Επιμένουν να παρουσιάζουν την τρέχουσα απαράδεκτη εισβολή της καπιταλιστικής Ρωσίας στην Ουκρανία ως τον «πρώτο πόλεμο στην Ευρώπη και την πρώτη εισβολή σε κυρίαρχο ευρωπαϊκό κράτος μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο», «διαγράφοντας» συνειδητά τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, τις βίαιες αλλαγές συνόρων στην Ευρώπη στις οποίες πρωτοστάτησαν ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ.
Όμως, οι λαοί δεν είναι λωτοφάγοι. Η ΝΑΤΟϊκή ιμπεριαλιστική επέμβαση το 1999 στη Γιουγκοσλαβία και τα όσα ακολούθησαν, ο βρώμικος ρόλος του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., η στάση των πολιτικών δυνάμεων τότε και τώρα, προσφέρουν πολύτιμα συμπεράσματα για τους εργαζόμενους και τον ελληνικό λαό.
Η Γιουγκοσλαβία δεν επιλέχθηκε τυχαία ως πεδίο θερμής εφαρμογής του νέου ΝΑΤΟϊκού δόγματος. Γεωγραφικά, βρισκόταν στο κέντρο των Βαλκανίων, στην καρδιά μιας περιοχής – σταυροδρόμι δύο Παγκόσμιων Πολέμων. Μια περιοχή η οποία, σύμφωνα με τον αμερικανοΝΑΤΟϊκό σχεδιασμό, έπρεπε να μπει κάτω από τον έλεγχό του, στη σκακιέρα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών με δυνάμεις όπως η Ρωσία και η Κίνα. Προϋπόθεση ήταν ο κατακερματισμός της και η σταδιακή ΝΑΤΟποίησή της.
Η αντίστροφη μέτρηση για τη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας ξεκίνησε όταν ανατράπηκε ο σοσιαλισμός στην Σοβιετική Ένωση και τις άλλες χώρες, όταν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής κυριάρχησαν και σ’ αυτήν.
Μετά τις ανατροπές, η επέμβαση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στα Βαλκάνια πήρε γενικευμένο χαρακτήρα. Με αφετηρία το 1991 και την άμεση αναγνώριση από το ευρωατλαντικό μπλοκ της κήρυξης ανεξαρτησίας της Κροατίας, της Σλοβενίας και της ΠΓΔΜ (η σημερινή Βόρεια Μακεδονία), οδήγησε σταδιακά στον κατακερματισμό της Γιουγκοσλαβίας. Μετά το 1991 ακολούθησε ένας τετραετής καταστροφικός πόλεμος (σε Κροατία και Βοσνία – Ερζεγοβίνη), ο τερματισμός του οποίου, με τη Συμφωνία του Ντέιτον, το 1995, μετέτρεψε τη Βοσνία σε μια χώρα – προτεκτοράτο, με το φιτίλι των ανταγωνισμών και των αντιθέσεων να παραμένει αναμμένο.
Κορύφωση των παραπάνω αποτέλεσε η ΝΑΤΟϊκή επέμβαση το 1999, που είχε ως αποτέλεσμα την απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου.
Στόχος τους ήταν και συνεχίζει να παραμένει ο έλεγχος σφαιρών επιρροής, των νέων αγορών, των πρώτων υλών, δρόμων μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων. Κι όπως σε κάθε ιμπεριαλιστική επέμβαση, βρίσκονται και τα ανάλογα προσχήματα.
Σήμερα, η καπιταλιστική Ρωσία επικαλείται το «δικαίωμα αυτοδιάθεσης των εθνών» για την «ανεξαρτητοποίηση» του Ντονμπάς, την προστασία των ρωσόφωνων της Ουκρανίας κ.ο.κ., ενώ οι ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ κόπτονται για την «εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας» και το «απαραβίαστο των συνόρων».
Τότε, στη ΝΑΤΟϊκή επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία, οι ρόλοι ήταν «ανάποδοι»: ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και Ε.Ε. επικαλούνταν την «εθνοκάθαρση του Μιλόσεβιτς στο Κόσοβο» και το «δικαίωμα της αυτοδιάθεσης» των Κοσοβάρων Αλβανών για να επέμβουν στρατιωτικά και να αλλάξουν βίαια τα σύνορα της χώρας.
ΗΠΑ – Ε.Ε. – ΝΑΤΟ ήδη από το 1997, μέσω των μυστικών υπηρεσιών τους, εξόπλισαν, εκπαίδευσαν και χρηματοδότησαν τους εγκληματίες του αλβανικού UCK (ΟΥΤΣΕΚΑ), που υποδαύλισαν την αντιπαράθεση και διεκδίκησαν την απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία, αξιοποιώντας το χάος το οποίο προέκυψε μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, που είχαν πετύχει λίγα χρόνια πριν. Οι επιθέσεις του ΟΥΤΣΕΚΑ κατά δυνάμεων του σερβικού στρατού και της αστυνομίας στο Κοσσυφοπέδιο και οι μεταξύ τους συγκρούσεις τη διετία 1997 – ’98 οξύνθηκαν επικίνδυνα, δίνοντας προσχήματα και αφορμές στους ΑμερικανοΝΑΤΟϊκούς να φορέσουν τον μανδύα του «μεσολαβητή».
Για χάρη… της «ειρήνης» και της «σταθερότητας», ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – Ε.Ε. εξαπέλυσαν στις 24/3/1999 τη δολοφονική ιμπεριαλιστική επέμβαση. Ο πόλεμος έληξε με την έκδοση της απόφασης 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, μέσω της οποίας ουσιαστικά επιχειρήθηκε «νομιμοποίηση» της ΝΑΤΟϊκής επέμβασης, ενώ το Κοσσυφοπέδιο μετατράπηκε έκτοτε σε προτεκτοράτο.
Στο έγκλημα της επέμβασης του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας το 1999 συμμετείχαν όλες οι αστικές κυβερνήσεις της εποχής, ανεξαρτήτως αποχρώσεων, ενώ «πρώτα βιολιά» αποτέλεσαν μια σειρά από σοσιαλδημοκρατικές και κεντροαριστερές κυβερνήσεις, όπως της Γερμανίας του Γκ. Σρέντερ και του «οικολόγου» Γ. Φίσερ, της Ιταλίας του Μ. Ντ’ Αλέμα, της Γαλλίας του Λ. Ζοσπέν, της Ελλάδας του ΠΑΣΟΚ και του Κ. Σημίτη, και ο επίσης σοσιαλδημοκράτης γ.γ. του ΝΑΤΟ, Χαβιέ Σολάνα κ.ά., υπό την ηγεσία του Αμερικανού Δημοκρατικού Προέδρου Μπιλ Κλίντον.
Με πυξίδα τη διεκδίκηση μεριδίου από τις νέες αγορές για την εγχώρια πλουτοκρατία, αυτό που σήμερα ονομάζεται «γεωστρατηγική αναβάθμιση», τα αστικά πολιτικά κόμματα της χώρας «συντονίστηκαν» στη ΝΑΤΟϊκή επέμβαση.
Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ τότε έδωσε «γην και ύδωρ», βάσεις, υποδομές και λιμάνια για να περάσουν τα ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα και ο εξοπλισμός τους. Η Θεσσαλονίκη επιχειρήθηκε να μετατραπεί σε ορμητήριο του θανάτου. Αντίστοιχα, η ΝΔ σιγόνταρε την ενεργό συμμετοχή και εμπλοκή της χώρας στο ΝΑΤΟϊκό μακελειό, προσδοκώντας, επίσης, ανταλλάγματα για την ελληνική πλουτοκρατία στη βαλκανική ενδοχώρα.
Ο δε Συνασπισμός, που μετεξελίχτηκε σε ΣΥΡΙΖΑ, ουσιαστικά ταύτιζε τον θύτη με το θύμα. Έκανε εκκλήσεις προς την Ε.Ε. «να απεμπλακεί από τα σχέδια των Αμερικανών, ώστε να ανακτήσει την αξιοπιστία και το κύρος της» (!) και να παραμείνει «ενωμένη, ισχυρή πολιτική δύναμη στις παγκόσμιες εξελίξεις, παράγοντας ειρήνης και ελευθερίας στον κόσμο»! Επικαλούνταν το Διεθνές Δίκαιο και τον ΟΗΕ, με τον συγκεκριμένο συσχετισμό δυνάμεων, για να επέμβει δήθεν «ειρηνικά»…
Στην αντίπερα όχθη, το ΚΚΕ μπήκε για άλλη μια φορά μπροστά στον αγώνα. Οι κομμουνιστές και το ταξικό κίνημα βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της μάχης, ώστε να εκφραστεί έμπρακτα η αντίσταση του ελληνικού λαού στον σφαγιασμό του γειτονικού λαού. Με χίλιους δυο τρόπους, αψηφώντας τον κίνδυνο, λαϊκές κινητοποιήσεις δυσκόλεψαν το πέρασμα των στρατευμάτων στη γείτονα χώρα. Η αλληλεγγύη εκφράστηκε στην πράξη και με την αποστολή πολιτικών αντιπροσωπειών, όπως και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, επιτόπου, στα εμπόλεμα εδάφη, στο Νις και το Βελιγράδι.
Οι δυνάμεις του ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή, ανέδειξαν τις αιτίες και τις επιπτώσεις που θα έχει ο παραπέρα διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας, ανέδειξαν τον πραγματικό χαρακτήρα του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε., ως ιμπεριαλιστικών διακρατικών ενώσεων που συγκροτήθηκαν για να υπηρετούν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών κολοσσών, σε βάρος των συμφερόντων των λαών.
Και στη Φθιώτιδα οι δυνάμεις του ΚΚΕ, οι νεολαίοι της ΚΝΕ, η Επιτροπή Ειρήνης Λαμίας, το Παράρτημα Λαμίας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, συνδικαλιστές και άλλοι, πρωτοστάτησαν στην αντιπολεμική πάλη. Υπάρχουν ακόμα οι φωτογραφίες από τη διαμαρτυρία στελεχών και μελών του στον επίσημο εορτασμό της 25ης Μαρτίου 1999 στη Λαμία. Μπήκαν μπροστά, ενημέρωσαν τον τοπικό πληθυσμό με χιλιάδες ανακοινώσεις, ανοιχτές ενημερώσεις στις πλατείες. Ξεσήκωσαν ογκωδέστατα αντιιμπεριαλιστικά συλλαλητήρια και μαχητικές πορείες στη φθιωτική πρωτεύουσα. Έδωσαν στο λαό την πραγματική διάσταση των γεγονότων, αποκάλυψαν τις πραγματικές αιτίες και τους ενόχους. Αποκάλυψαν την υποκρισία των άλλων πολιτικών δυνάμεων που, πίσω από έναν ουδέτερο πασιφισμό, έκρυβαν τη συμφωνία τους με τις στρατηγικές επιλογές της ντόπιας αστικής τάξης η οποία νεμόταν ήδη και περίμενε ακόμα μεγαλύτερα μερίδια κερδοφορίας από τη «διείσδυσή της» στη βαλκανική αγορά. Ήταν τότε που συμπορεύονταν σε ανώδυνες «αντιπολεμικές» πορείες ηγετικά στελέχη του ΣΥΝασπισμού, αριστεριστεριστών και του ΠΑΣΟΚ που ως κυβέρνηση συμμετείχε μέχρι τα μπούνια στην ιμπεριαλιστική θηριωδία κάνοντας κουρελόχαρτο το Σύνταγμα της Ελλάδας για την εξυπηρέτηση της ΝΑΤΟϊκής στρατιωτικής μηχανής.
Βέβαια, οι γνήσια αντιπολεμικές-αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις, συνέχισαν, στα χρόνια που ακολούθησαν, να αποκαλύπτουν τους ασταμάτητους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς στη γειτονιά μας. Ξεσκέπαζαν τον αληθινό χαρακτήρα κινήσεων όπως η περιβόητη Συμφωνία των Πρεσπών για τη διευκόλυνση της ευρωατλαντικής «ολοκλήρωσης» των Βαλκανίων, επισήμαιναν και επισημαίνουν ότι η ιμπεριαλιστική «ειρήνη» προετοιμάζει τους επόμενους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Σήμερα, ο ανταγωνισμών των δύο ιμπεριαλιστικών πόλων, του ευρωατλαντικού και του ρωσικού οδήγησε στην αδικαιολόγητη και απαράδεκτη -από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων και των δύο χωρών- εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Διεξάγεται ένας ιδιαίτερα καταστρεπτικός πόλεμος που -ακόμα και να λήξη γρήγορα- τις συνέπειές του θα την πληρώνουν για χρόνια οι λαοί όλου του πλανήτη. Η ευρύτερη περιοχή και η ίδια μας η χώρα βρίσκονται ξανά στο κατώφλι νέων συρράξεων. Παράλληλα άρχισαν να γίνονται ορατά τα ΝΑΤΟϊκά σχέδια για επώδυνους συμβιβασμούς και «διευθετήσεις» στα ελληνοτουρκικά με κινδύνους για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, αφού η «συνοχή» της νοτιοδυτικής πτέρυγας της λυκοσυμμαχίας και η συνεκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου της περιοχής πρυτανεύουν για τους αστούς. Και, βέβαια, να μην ξεχνάει κανείς ότι βρίσκονται σε εξέλιξη τα πρώτα επεισόδια του σκληρού -όχι ακόμα σφοδρού- ανταγωνισμού των δύο μεγαλύτερων καπιταλιστικών οικονομιών για την πρωτοκαθεδρία, των ΗΠΑ με την Κίνα.
Ως Παράρτημα Λαμίας της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας διακηρύσσουμε ότι το συμφέρον των λαών της Βαλκανικής, της Ελλάδας, της Τουρκίας, όλων συνολικά, είναι α) να δυναμώσουν τον αγώνα για να μην πληρώσουν το «λογαριασμό» του ρωσο-ουκρανικού πολέμου και για ν’ αποκρούσουν τους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και β) να χαράξουν τη δική τους, αυτοτελή γραμμή πάλης, με κατεύθυνση την κατάργηση του καθεστώτος της εκμετάλλευσης το οποίο γεννά τον πόλεμο, τη φτώχεια, την προσφυγιά. Σε κάθε χώρα χωριστά, κι όλοι μαζί επιβάλλεται να μάχονται για την ικανοποίηση των καθημερινών αναγκών τους και ταυτόχρονα για την εξάλειψη των αιτιών που γεννούν την εκμετάλλευση, τους πολέμους, τη φτώχεια και την προσφυγιά. Είναι ο μόνος δρόμος που ανοίγεται μπροστά τους και μπορεί να δώσει οριστική λύση στα δεινά τους.
Τέλος, βαδίζοντας προς την πανελλαδική απεργία της 6ης Απρίλη καλούμε τα μέλη μας, τους απογόνους των αγωνιστών, τους φίλους της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις για την επιτυχία της απεργίας και της απεργιακής συγκέντρωσης που θα πραγματοποιήσει το Εργατικό Κέντρο Λαμίας, την Τετάρτη, 11.00 το πρωί, στην Πλατεία Ελευθερίας.

ΛΑΜΙΑ 23 03 2022

*ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ