“ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ”

*Γράφει ο κ. Στέλιος Ζαχαρόπουλος

Από μια άποψη μπορεί να θεωρηθεί παράταιρη η ενασχόληση με τα αυτοδιοικητικά όταν μπροστά μας έχουμε τις εκλογές ανάδειξης Κυβέρνησης. Ίσως, όμως ας μην μένει απαρατήρητο ότι και ο χρόνος μέχρι τη διεξαγωγή των αυτοδιοικητικών εκλογών δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλος. Με το «κλίμα» μάλιστα να έχει σε σημαντικό βαθμό διαμορφωθεί από τις υποψηφιότητες των ενδιαφερόμενων.

Η διεξαγωγή του τακτικού συνέδριου της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας τον Νοέμβριο του 2022 ήταν σίγουρα ένας σταθμός. Στο συνέδριο αυτό, οι εκπρόσωποι της πολιτείας και όλων των κομμάτων είχαν την ευκαιρία να καταθέσουν τις απόψεις τους. Υπήρξε μάλιστα ιδιαίτερη διάθεση συμμετοχής αφού είναι γνωστός ο βαθμός επιρροής του τομέα της αυτοδιοίκησης στα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα της χώρας. Και μεγάλο ενδιαφέρον κυρίως σε ότι αφορά τις προβαλλόμενες θέσεις, απόψεις ή προτάσεις. Τα προβλήματα των ΟΤΑ -ειδικότερα της περιφέρειας- είναι πάρα πολλά και οι πολιτικές επιλογές που δρομολογούνται για την αντιμετώπισή τους έχουν ιδιαίτερη αξία.

Είναι γνωστό βέβαια ότι στα θέματα ανάδειξης του θεσμού της αυτοδιοίκησης το ΠΑΣΟΚ δικαιούται την πρωτοκαθεδρία. Όχι μόνο λόγω των μεγάλων νομοθετικών παρεμβάσεων που αποτολμήθηκαν αλλά και της πολιτικής αντίληψης που εμφυσήθηκε στα πλαίσια επιδίωξης της σταδιακής αυτοτέλειας των τοπικών κοινωνιών. Με στόχο την ελαχιστοποίηση των πελατειακών ρουσφετολογικών πολιτικών. Και με γνώμονα την απαγκίστρωση του θεσμού της αυτοδιοίκησης, από τις παγκοίνως γνωστές συνθήκες ασφυκτικής πολιτικής χειραγώγησης που οι εκπρόσωποί του βίωναν ή βιώνουν.

Τα θέματα της ισόρροπης περιφερειακής μας ανάπτυξης είναι το μεγάλο στοίχημα της χώρας και μεταπολεμικά στην Ελλάδα ήταν πάντα το ζητούμενο. Στην κατεύθυνση αυτή είναι αδύνατο να μην παρατηρείται η αναποτελεσματικότητα που διαχρονικά και ανεξαίρετα χαρακτηρίζει σχεδόν όλες τις εκφραζόμενες πολιτικές θέσεις, απόψεις και προτάσεις. Κυρίως στη σύγχρονη δύσκολη εποχή με την σε βαθμό απαράδεκτο διόγκωση των προβλημάτων μας και μετά από τις δυσμενείς επιπτώσεις της επί μία περίπου δωδεκαετία οικονομικής δυσπραγίας. Με το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού να δραστηριοποιείται στις γεωγραφικές ενότητες που έχουν κέντρα την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Και με τον παραγωγικό μας ιστό αποδεκατισμένο, σε βαθμό που οι υπηρεσίες του τουρισμού φθάνουν να θεωρούνται το «μάνα εξ ουρανού» για την Εθνική μας Οικονομία. Όταν η ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας μιας χώρας των 11 εκατ. κατοίκων, έχει πληθυσμό της τάξεως των πέντε εκατομμυρίων, δεν υπάρχει πλέον κανένα περιθώριο. Θα πρέπει το συντομότερο να αλλάξουμε «ρότα». Σε αντίθετη περίπτωση ποτέ δεν θα μπορούμε να λέμε ότι οι διοικητικές μας παρεμβάσεις είναι σωστές και αποτελεσματικές ή ότι διασφαλίζονται οι προοπτικές για τη βέλτιστη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού μας ή επίσης ότι θα ελαχιστοποιηθεί κάποτε το παραγωγικό μας έλλειμμα με τις συνθήκες άσκησης των δραστηριοτήτων να γίνονται ελκυστικότερες.

Το δεύτερο θέμα που έχει σχέση με όλα τα παραπάνω και λόγω επικαιρότητας πρέπει ειδικότερα να σημειωθεί είναι όσα από το ΠΑΣΟΚ σήμερα φαίνεται να υιοθετούνται και ιδιαίτερα η «αφωνία» που επικράτησε στις τάξεις του για τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Φθινοπώρου. Τα πολιτικά στελέχη που ανδρώθηκαν στο χώρο της δημοκρατικής παράταξης λόγω των μεγάλων κοινωνικών παρεμβάσεων, όπως και στον τομέα της αυτοδιοίκησης, μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν το μεγάλο όπλο της. Στις μέρες μας το συγκεκριμένο πλεονέκτημα φαίνεται να παραγνωρίζεται. Πρόκειται ασφαλώς για ζήτημα που χρειάζεται ιδιαίτερη και άλλου τύπου συζήτηση. Όμως πως μπορεί να ικανοποιεί η συμμετοχή στελεχών του ΠΑΣΟΚ σε ψηφοδέλτια διάφορων πολιτικών καταβολών ή άλλων σκοπιμοτήτων ; Χωρίς συλλογικές διεργασίες, στα πλαίσια κατοχύρωσης του όποιου απολογισμού και των κατ’ ελάχιστο απαραίτητων θεσμικών λειτουργιών της παράταξης ;
Βέβαια θα ήταν ευχής έργο οι ανάγκες για την αποπολιτικοποίηση του θεσμού της αυτοδιοίκησης να επιδέχονταν τόσο απλές και εύκολες λύσεις. Και το πρόβλημα να αντιμετωπίζονταν με τις προσωπικές πρωτοβουλίες κάποιων, δίχως καμία άλλη ανάγκη θεσμικής παρέμβασης. Χωρίς να αναγνωρίζεται δηλαδή ότι πρόκειται για παθογένεια με «βαθιές ρίζες» που για χρόνια τη λουζόμαστε επειδή ο θεσμός της αυτοδιοίκησης και οι ΟΤΑ κατέληξαν τα λάφυρα εξουσίας ή τα «εφαλτήρια» των προσωπικών και κάθε είδους επιδιώξεων. Πως γίνεται να θεωρείται ότι οι ΟΤΑ στην περιφέρεια της χώρας ασκούν με επάρκεια το ρόλο τους, όταν είναι δεδομένη η «λειψή» στελέχωση των Υπηρεσιών τους ; Πως είναι δυνατό οι διαδικασίες των απ’ ευθείας και «κατά παραγγελία» αναθέσεων έργων, προμηθειών και μελετών, να υιοθετούνται ως θετική εξέλιξη ; Για ποιους λόγους ή αιτίες καταλήξαμε να είμαστε οι κοινωνοί μιας ταχύτατα εξελισσόμενης πληθυσμιακής συρρίκνωσης των περιφερειακών μας ενοτήτων ;

Υπάρχουν περιοχές με ελάχιστους κατοίκους και εντελώς ακατοίκητοι οικισμοί, που όμως εμφανίζονται με απογεγραμμένους 50 ή 100 μπορεί και περισσότερους κατοίκους (!!). Γιατί η εικονική απογραφή του πληθυσμού σε αρκετές ενότητες της ενδοχώρας μας από ένα απλό ημίμετρο του παρελθόντος καταλήγει σε υποκρισία πρώτου μεγέθους ;

Οι απορίες μπορούν εύκολα να συνεχισθούν. Όμως με ποια επιδίωξη και για ποιο αποτέλεσμα ;
Πριν από κάποιες δεκαετίες η συμμετοχή των εκπροσώπων των παραγωγικών τάξεων στα συλλογικά όργανα άσκησης διοίκησης, όπως οι ΟΤΑ, ήταν ο κανόνας. Οι υπάλληλοι και συνταξιούχοι είχαν ισχνή παρουσία. Η σύνθεση αυτών των οργάνων για το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να θεωρηθεί και ως η φυσική συνέχεια των πολιτικών του επιλογών που «επένδυαν» στο διάλογο με την κοινωνία. Με «κάλεσμα» συμμετοχής προς κάθε κατεύθυνση και με σκοπό τη διαμόρφωση των βέλτιστων θέσεων, λύσεων και αποφάσεων. Σήμερα οι όροι αντιστράφηκαν. Προφανώς και λόγω πολιτικών προτεραιοτήτων. Όμως ας γίνει κατανοητό ότι οι ασκούμενες πολιτικές όταν φιλοδοξούν να είναι κυρίαρχες δε μπαίνουν ποτέ σε «κανάλια» ούτε μπορεί να προκαθορίζονται. Οι παράμετροι που δικαιούνται να τις καθορίζουν είναι τα υπαρκτά προβλήματα της κοινωνίας και το κοινό δημόσιο συμφέρον των συμπολιτών μας.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΤΟΠΟΓΡΑΦΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ