“Πυκνώνουν τα περιστατικά που δείχνουν ότι η χώρα βαδίζει ολοταχώς προς τα πίσω με τελικό προορισμό την μεσαιωνική ιστορία”

*Γράφει ο Κώστας Μαστροκώστας

Τον τελευταίο καιρό πυκνώνουν τα περιστατικά που δείχνουν ότι η χώρα βαδίζει ολοταχώς προς τα πίσω με τελικό προορισμό την μεσαιωνική ιστορία. Σταχυολογώντας μερικά περιστατικά βγαίνει ανάγλυφο το συμπέρασμα. Οι Ντεγκρέδες κατακλύζουν την καθημερινή ενημέρωση της κοινωνίας από τα τσοντοκάναλα που επιμελώς όμως ετοιμάζουν τον μελλοντικό πολιτικό ρόλο των εν λόγω κηφήνων.

Το «δώστε προίκα στην Σοφία» επέστρεψε πανηγυρικά με την περιγραφή των νέων γάμων της εν λόγω παρασιτικής οικογένειας. Την ίδια ώρα περιστατικά περασμένων σκοτεινών εποχών κάνουν την εμφάνισή τους πυκνότερα απ’ ότι στο παρελθόν. Θρησκόληπτοι ψεκασμένοι με αγιαστούρες και ψαλμούς επιχειρούν να ματαιώσουν θεατρικές παραστάσεις, ΔΗΠΕΘΕ διπλανής μας πόλης ματαιώνει παράσταση κατ΄εντολή και επιθυμία επιχώριου μητροπολίτη και παρεκκλησιαστικών κύκλων, θρησκόληπτος κανίβαλος του κόμματος ΝΙΚΗ που βλέπει καλικαντζάρους και πύλες της κολάσεως σπάει εκθέματα στην Εθνική Πινακοθήκη επειδή δεν είναι του γούστου του και δίπλα σε όλα αυτά ακόμη και εκπρόσωποι των τοπικών κοινωνιών φορώντας την προβιά του «καινούργιου» αβαντάρουν τέτοιες συμπεριφορές κλείνοντας το μάτι σε εκκλησιαστικούς και ακροδεξιούς κύκλους που βρίσκονται ένα βήμα πριν φτάσουν σε νέες στιγμές απογείωσης της «πίστης» τους καίγοντας βιβλία αρχικά και αργότερα ποιος ξέρει τι. Εξάλλου η Συρία και η εκεί συμπεριφορά των «πιστών» δεν πέφτει και πολύ μακριά. Την ίδια ώρα βέβαια πρέπει να το πούμε και αυτό η κοινωνία με τις πρόσφατες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για το κρατικό έγκλημα των Τεμπών δείχνει έντονα τα σημάδια μιας νέας πολιτικής περιόδου που αρχίζει.

Μαζί στο ίδιο καζάνι η πρόοδος και η συντήρηση. Ένα εκκρεμές με πολύ πιο συχνές παλινδρομήσεις που αν σταθεροποιηθεί κάπου θα κριθεί από το που θα γείρει η πλάστιγγα μέσα στον κοινωνικό χώρο.

Είναι ορατό σε όλους ότι η θέση που θα πάρει ο καθένας δημόσια και ιδιωτικά θα βαρύνει την πλάστιγγα προς την μια ή την άλλη κατεύθυνση. Δεν υπάρχουν περιθώρια για ολιγωρία, απάθεια, αποχή. Το δίλλημα επανέρχεται και αυτή την φορά δριμύ και επιτακτικό. Με τον Μεσαίωνα και την Συντήρηση ή την πρόοδο και την επιστήμη. Με την φυγή της κοινωνίας προς την πρόοδο ή την επιστροφή στον σκοταδισμό. Ιδιαίτερη βαρύτητα όπως καταλαβαίνετε σε αυτήν την επιλογή θα παίξουν και οι θέσεις και η στάση «δημοσίων» προσώπων.

Η απόρριψη της αναγκαίας φυγής προς την πρόοδο με αντίτιμο τα μικροκομματικά οφέλη και την εξόφληση γραμματίων στους εκπροσώπους του Μεσαιωνικού κόσμου θα είναι και ασυγχώρητη αλλά και αποκρουστική. Όποιος νομίζει ότι μπορεί να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του και να ψαρέυει σε θολά νερά, είναι γελασμένος.

Η εποχή που έδινες και στον ληστή μαντάτο και στον αστυφύλακα χαμπέρι παρήλθε ανεπιστρεπτί…