“Για την “αγιοποίηση” του εκδημήσαντος μοναχού της Μονής Αγάθωνος Βησσαρίωνα”

Αναγνώστης μας απέστειλε το παρακάτω κείμενο προς δημοσίευση αναφορικά με την αγιοποίηση του Οσίου Βησσαρίωνα

“Σκηνές Μεσαιωνικής ιστορίας διαδραματίζονται αυτές τις μέρες στην Δυτική Φθιώτιδα και στην πόλη της Λαμίας μετά την “αγιοποίηση” του εκδημήσαντος μοναχού της Μονής Αγάθωνος Βησσαρίωνα.

Ο συμπαθής καλόγερος, γνωστός μας στην Σπερχειάδα από τα παιδικά χρόνια, ένας απλός μοναχός που εγκαταβιούσε στην εν λόγω Μονή, πέρα από την άσκησή του που δεν γνωρίζουμε σε τι και πόσο βαθμό εξέλιξε, σε μας ήταν γνωστός γιατί επισκεπτόταν συχνά τα σχολεία της Σπερχειάδας για να εξομολογήσει τους μαθητές εκόντες – άκοντες. Μετά την εκδημία του και αφού ετάφη στον χώρο της Μονής με τρόπο που δεν ήταν και ο πιο ενδεδειγμένος ( αεροστεγώς ) οι μοναχοί μετά από κάποια χρόνια προχώρησαν στην εκταφή του ως είθισται.

Ο τρόπος της ταφής του προεξόφλησε και το αποτέλεσμα των ευρημάτων της εκταφής. Το σώμα του νεκρού σε συνθήκες αναερόβιου περιβάλλοντος υπέστη την αναμενόμενη “μουμιοποίηση”. Κατά τον προσφιλή της τρόπο η εκκλησιαστική ιεραρχία του τόπου, έσπευσε να μιλήσει για θαύμα και όλα τα συναφή. Από τότε ξεκίνησε μια συντονισμένη προσπάθεια από τον τότε Δεσπότη για την ανάδειξη του “θαύματος” και όλη η προσπάθεια ευοδώθηκε με την συμβολή και του τωρινού Δεσπότη. Η συνέχεια επίσης αναμενόμενη. Αγιοποίηση, λιτανείες, πομπές και διάφορα άλλα τινά που απευθύνονται στο θρησκευτικό συναίσθημα οξύνοντάς το. Η προσπάθεια αυτή δε, πηγαίνει χέρι – χέρι με την επίσης δεδομένη εμπορευματοποίηση του θαύματος γιατί ως γνωστόν, όπου θαύμα συρροή πιστών και όπου συρροή αυξημένα εκκλησιαστικά έσοδα. Το λυπηρό βέβαια στην προκειμένη περίπτωση, πέρα από την επιστροφή στις δοξασίες του Μεσαίωνα, πέρα από την δεισιδαιμονική προσέγγιση της πίστης, πέρα από την εξόφθαλμη προσπάθεια άντλησης οικονομικών ωφελών και προβολής φιλόδοξων ιεραρχών της περιοχής, είναι ότι η τοπική κοινωνία και οι εκπρόσωποι της σπεύδουν να δηλώσουν τα σέβη τους στην λαθροχειρία και την αλχημεία των επιτήδειων. Είναι βαθιά λυπηρό να βλέπεις Δημάρχους να διαγκωνίζονται ποιος θα κρατήσει πιο ψηλά το μανουάλι του Δεσπότη και συναδέλφους εκπαιδευτικούς να παρακινούν τους μαθητές τους να προσκυνήσουν το σκήνωμα του εκλιπόντος παππούλη και να εκστασιασθούν μπροστά στο “θαύμα” !

Μπαίνοντας στο 2023 πραγματικά αναρωτιέσαι αν ο αριθμός της χιλιετηρίδας είναι το 1 ή το 2.

Όλα αυτά εκτός της θλίψης που προκαλούν σε όσους σκέφτονται σίγουρα θα ταράζουν την αιώνια ησυχία του συμπαθούς κεκοιμημένου μοναχού. Από τα παραπάνω δρώμενα στην περιοχή μας και όχι μόνο προκύπτει και η εξήγηση για την αγάπη σε βασιλιάδες, πρίγκηπες και λοιπούς σωτήρες. Όταν η σωτηρία μπορεί να προέρθει από ιερά κάστανα, ιερές παντόφλες, ιερά λείψανα και σκηνώματα, οι βασιλιάδες φαντάζουν ως κάτι φυσιολογικό.

Στην εποχή του ορθολογισμού, ο ανορθολογισμός ζει και βασιλεύει. Εξάλλου μπρος στον Άγιο Παϊσιο και τον Όσιο Βησσαρίωνα τον Αγαθωνίτη, ποιος θυμάται τον Καρτέσιο;”