Δ. Κουτσούμπας από Αταλάντη για ΛΑΡΚΟ: ” Ένα έγκλημα που έχει ιστορία.”

Η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα σε εκδήλωση στην Αταλάντη

Φίλες και φίλοι,

συντρόφισσες και σύντροφοι,

Το ΚΚΕ είναι εδώ, στην Αταλάντη, σε μια περιοχή όπου το προηγούμενο διάστημα αναπτύχθηκαν και είναι σε εξέλιξη πολύμορφοι ελπιδοφόροι, συντονισμένοι, ενωτικοί αγώνες. Κοινοί αγώνες της εργατικής τάξης, των βιοπαλαιστών αγροτών, των ελεύθερων επαγγελματιών, της νεολαίας και των συνταξιούχων.

Το ΚΚΕ σας καλεί να κρατήσετε την ενότητά σας σαν «κόρη οφθαλμού» και να την διευρύνετε. Γιατί το κρίσιμο είναι να ενταχθούν στο κίνημα, στα σωματεία και τους συλλόγους, πιο αποφασιστικά, οι εργαζόμενοι από άλλες μεγάλες βιομηχανίες, από τις ιχθυοκαλλιέργειες και τα σούπερ μάρκετ, ακόμη περισσότεροι αγρότες και επαγγελματίες, νέοι και γυναίκες.

Οι αγώνες και το μέτωπο που έχετε διαμορφώσει μέχρι σήμερα, αποτελούν «κρίκο» στη διεκδίκηση και την αποτελεσματική απόσπαση μέτρων ανακούφισης από τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζετε, τα οποία είναι, φυσικά, πάνω – κάτω τα ίδια με αυτά που αντιμετωπίζει όλος ο ελληνικός λαός: Γιατί κι εδώ οι εργατικές λαϊκές οικογένειες είναι αντιμέτωπες με την ακρίβεια, τη συρρίκνωση του εισοδήματος, την ανεργία, το ξεκλήρισμα, το κλείσιμο μαγαζιών, την υποβάθμιση στην υγεία, την παιδεία, τον πολιτισμό, την ψυχαγωγία, τον αθλητισμό, την έλλειψη μέτρων προστασίας απέναντι στις φωτιές, τους σεισμούς, τις πλημμύρες, τη συρρίκνωση υπηρεσιών.

Γνωρίζετε ότι δεν σας απευθύνουμε τον λόγο σαν εξωτερικοί παρατηρητές ή σαν εφήμεροι επισκέπτες. Δεν σας κάνουμε υποδείξεις.

Είμαστε εδώ, με τις δυνάμεις μας, τις Οργανώσεις μας, με στελέχη της Κεντρικής Επιτροπής, με εμένα προσωπικά ως Γενικό Γραμματέα σε κάθε καμπή των αγώνων σας. Γιατί οι αγώνες σας είναι και δικοί μας αγώνες. Και έτσι υποσχόμαστε να συνεχίσουμε.

Η Λοκρίδα αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα που έχει η χώρα μας, για το ποιος πληρώνει τις συνέπειες των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των πολιτικών που εφάρμοσαν ή υπερασπίζονται με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, όλα τα υπόλοιπα κόμματα, με γνώμονα το κέρδος των επιχειρηματικών ομίλων και όχι τις ανάγκες των εργαζομένων.

Εμβληματική ως προς αυτό είναι φυσικά η περίπτωση της ΛΑΡΚΟ. Και εδώ μιλάμε για ένα έγκλημα που έχει ιστορία.

Ποιος ξεχνάει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, επέβαλλε στη ΛΑΡΚΟ «πρόστιμο κρατικών ενισχύσεων». Κι αυτό όχι γιατί η επιχείρηση εισέπραττε τίποτα κραυγαλέες κρατικές χρηματοδοτήσεις, αλλά γιατί ήθελαν να τη στραγγαλίσουν οικονομικά έτσι ώστε να είναι πιο εύκολο μετά να προχωρήσουν στο επόμενο βήμα της εκποίησης.

Ποιος ξεχνάει ότι με δική τους ευθύνη η ΛΑΡΚΟ υπερχρεώθηκε στη ΔΕΗ; Κι αυτό γιατί το τιμολόγιό της ήταν κατά 40% προσαυξημένο σε σύγκριση με τις άλλες ενεργοβόρες βιομηχανίες, με αποτέλεσμα να μη μπορούν να πληρωθούν οι υπέρογκοι λογαριασμοί.

Γιατί αν για παράδειγμα η ΛΑΡΚΟ πλήρωνε με βάση τα τιμολόγια του Στασινόπουλου και του Μυτιληναίου, τότε η ΔΕΗ πρέπει να επιστρέψει στη ΛΑΡΚΟ δεκάδες εκατομμύρια ευρώ.

Ποιος ξεχνάει ότι σε συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση, η ΛΑΡΚΟ, δεν ανέπτυξε ποτέ τις δοκιμασμένες και αποδεδειγμένες δυνατότητές της στην κατεύθυνση παραγωγής ανοξείδωτου χάλυβα, αλλά η πρώτη ύλη της κατέληγε σε ευρωπαϊκά μονοπώλια και μάλιστα πολύ φτηνά, για να παράγουν αυτά ένα προϊόν μεγάλης αξίας.

Για να μη μιλήσουμε για τους εφοπλιστές, οι οποίοι εισέπρατταν εκατομμύρια ευρώ κάθε μήνα για να μεταφέρουν τη “σκουριά” στον Ευβοϊκό, μολύνοντας και τη θάλασσα, ενώ αντίθετα υπάρχει δοκιμασμένη μέθοδος για να αξιοποιείται η σκουριά στην οδοποιία.

Ποιος ξεχνάει ότι για 6 δεκαετίες έκλεβαν την παραγωγή της ΛΑΡΚΟ με διάφορους τρόπους; Πότε δίνοντας δωρεάν ή με συμφωνίες κάτω από το τραπέζι το κοβάλτιο και το σίδερο στους πελάτες της.

Και πότε την αξιοποιούσαν για να μπουκώνουν μεγαλοεργολάβους, οι οποίοι επιδίδονταν σε ένα πραγματικό σκλαβοπάζαρο, αλλά και κομματάρχες, οι οποίοι εκμεταλλεύονταν εργαζόμενους για μία θέση σκληρής εργασίας.

Και ποιος πλήρωνε διαχρονικά τις συνέπειες των παραπάνω;

Πρώτα απ’ όλα οι εργαζόμενοι που έχασαν τη ζωή τους από εργατικά “δυστυχήματα”, στην πραγματικότητα εγκλήματα, αλλά και από τις επαγγελματικές ασθένειες.

Έχασε όμως και όλος ο λαός της περιοχής από την καταστροφή του περιβάλλοντος.

Η χώρα μας και ο λαός μας δεν ωφελήθηκαν ποτέ από όλα όσα θα μπορούσε να προσφέρει η ολόπλευρη αξιοποίηση αυτού του πραγματικού χρυσωρυχείου, όπως είναι η ΛΑΡΚΟ, όχι μόνο για τη Λοκρίδα, αλλά για ολόκληρη τη χώρα.

Ποιος πλήρωνε διαχρονικά τις συνέπειες της εγκληματικής πολιτικής των κυβερνήσεων και της ΕΕ για τη ΛΑΡΚΟ;

Όλοι οι εργαζόμενοι που απολύθηκαν ή τέθηκαν σε διαθεσιμότητα, όταν για παράδειγμα ο Μποδοσάκης εγκατέλειψε την ιδιωτική ΛΑΡΚΟ.

Όπως επίσης οι εργαζόμενοι που απολύονταν από τους μεγαλοεργολάβους, όταν έπεφταν οι τιμές.

Τις ίδιες συνέπειες πληρώνουν και τώρα οι εργαζόμενοι με την εκκαθάριση, τις περικοπές, την κλοπή του μόχθου τους και τις απολύσεις από την κρατική ΛΑΡΚΟ, για να ξαναπεράσει αυτή σε νέο ιδιοκτήτη.

Αυτή είναι η πικρή αλήθεια και το ΚΚΕ δεν θα σταματήσει στιγμή να τη λέει.

Και τολμούν από πάνω οι κυβερνώντες και διάφοροι άλλοι να κουνάνε το δάχτυλο… Έχουν το θράσος να επιδιώκουν να βγάλουν «λάδι» την πολιτική τους και να πετούν «λάσπη» στους εργαζόμενους.

Όμως είναι οι ίδιοι υπόλογοι. Η υλοποίηση της πολιτικής απόφασης εκποίησης της ΛΑΡΚΟ έκλεισε πλέον 4 χρόνια και οι συνέπειες “φωνάζουν”.

Το «μοντέλο» της «Ειδικής Διαχείρισης και της εκκαθάρισης εν λειτουργία» τριπλασίασε το κόστος παραγωγής με αποτέλεσμα τη συρρίκνωσή της και την περαιτέρω απαξίωση της ΛΑΡΚΟ.

Για να υλοποιηθεί αυτό το σχέδιο, στα 4 χρόνια που μεσολάβησαν, διατέθηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από κεφάλαια της ΛΑΡΚΟ και τον κρατικό προϋπολογισμό, τα οποία θα μπορούσαν να δοθούν για τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη της επιχείρησης αξιοποιώντας όλες τις δυνατότητές της.

Την ίδια ώρα που οι εργαζόμενοι διεκδικούν να υλοποιηθεί ένα σχέδιο συντήρησης και προετοιμασίας επαναλειτουργίας, η κυβέρνηση παραπέμπει στον νέο ιδιοκτήτη. Το ίδιο χρονικό διάστημα έχουν χαθεί 700 θέσεις εργασίας, ενώ όσοι εργαζόμενοι απέμειναν, απολύθηκαν τον Αύγουστο του 2022.

Στην πραγματικότητα το μόνο εισόδημα που έχουν σήμερα οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, είναι η κατακρεουργημένη από τις αντεργατικές διατάξεις μισθοδοσία και η μόνιμη πλέον αγωνία, αν θα ανανεωθούν οι συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου.

Σε ίδια ή παρόμοια θέση βρίσκονται και δεκάδες αυτοαπασχολούμενοι και προμηθευτές της ΛΑΡΚΟ, οι οποίοι χρεοκόπησαν γιατί η επιχείρηση τους “έριξε κανόνι”.

Σήμερα, φίλες και φίλοι, η επαναλειτουργία της ΛΑΡΚΟ εξαρτάται, επί της ουσίας, από το αποτέλεσμα που θα έχει ο καυγάς μεταξύ των τμημάτων του κεφαλαίου, που έχουν βάλει στο στόχαστρο τον πλούτο της.

Οι διαγωνισμοί έγιναν, όπως ακριβώς προέβλεπε το σχέδιο της ΕΕ, με το οποίο έχουν συμφωνήσει όλα τα κόμματα στο Ευρωκοινοβούλιο και την Βουλή, πλην του ΚΚΕ.

Όπως θα γνωρίζετε οι περισσότεροι, η κυβέρνηση, με το αντίτιμο των 6 εκατομμυρίων ευρώ – 6 ευρώ το στρέμμα δηλαδή – έχει ανακηρύξει «προτιμητέο νέο ιδιοκτήτη» της ΛΑΡΚΟ την κοινοπραξία ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ – AD HOLDINGS.

Όμως ο ανταγωνιστής ενδιαφερόμενος έχει «παγώσει» με ασφαλιστικά μέτρα τη διαδικασία μεταβίβασης. Ο εμπαιγμός της κυβέρνησης απέναντι στους εργαζόμενους και τον λαό της Λοκρίδας δεν έχει τελειωμό. Γιατί ενώ η κυβέρνηση είχε δεσμευτεί ότι θα ανανεωθούν οι συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, μέχρι να υπάρξει τριμερής διάλογος κυβέρνησης – νέου ιδιοκτήτη – εργαζομένων, τελικά «μην τον είδατε τον Παναή»…

Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, μην τους είδατε τους κ.κ. Χατζηδάκη, Σταϊκούρα, Μητσοτάκη, Οικονόμου, Κοτρωνιά και άλλους…

Και επειδή διάφορα ακούγονται το τελευταίο διάστημα από διάφορες μεριές, τα οποία κάθε άλλο παρά καθησυχαστικά είναι για το μέλλον της ΛΑΡΚΟ και των εργαζομένων…

Καλούμε την κυβέρνηση να απαντήσει εδώ και τώρα με σοβαρότητα. Έχει διασφαλίσει την επαναλειτουργία και την ανάπτυξη της ΛΑΡΚΟ;

Κανείς τους βέβαια δεν απάντα…

Και τι να πουν; Πως εδώ δεν πρόκειται για “επενδυτή”, αλλά μάλλον, όπως λένε οι εργαζόμενοι, για έναν “παλιατζή – σκραπατζή”.

Έτσι, αντί για «την ανάπτυξη της ΛΑΡΚΟ», της βάζουν το οριστικό λουκέτο και μαζί υπονομεύουν τη μελλοντική προοπτική για τη συνολική ανάπτυξη της βιομηχανίας στην χώρα μας. Αντί για θέσεις εργασίας, μεγαλώνουν τις λίστες ανεργίας και καταδικάζουν τις περιοχές γύρω από τις οποίες δραστηριοποιείται η ΛΑΡΚΟ, να ερημώσουν.

Και όλα αυτά, με μπούσουλα τις περίφημες “Ευρωπαϊκές Οδηγίες”.

Γι’ αυτό το λέμε και να το καταλάβουν καλά στην Κυβέρνηση του Μητσοτάκη:

Δεν θα επιτρέψουμε να μαραζώσει η Λοκρίδα, να πνιγεί στην ανεργία. Η ανανέωση των συμβάσεων των εργαζομένων στις 31 Μαρτίου, η διασφάλιση των θέσεων εργασίας σε κάθε περίπτωση, η επαναλειτουργία της ΛΑΡΚΟ, είναι κόκκινη γραμμή. Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, ο λαός της Λοκρίδας, δεν έχουν πει ακόμη την τελευταία τους κουβέντα.

Δεν είναι μόνοι τους.

Σύμμαχο έχουν όλη την εργατική τάξη της χώρας.

Αυτός ο αγώνας θα φτάσει μέχρι η τσιμινιέρα της ΛΑΡΚΟ να καπνίσει ξανά και το ΚΚΕ θα είναι δίπλα τους και σήμερα και αύριο και πάντα.

Αρμόδιοι και υπόλογοι να απαντήσουν είναι οι Υπουργοί της Κυβέρνησης, ο Πρωθυπουργός, όσοι έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια τις προτάσεις των εργαζομένων, εισηγήθηκαν και ψήφισαν την πολιτική που οδήγησε εδώ τα πράγματα, όλα τα κόμματα που υπερασπίζονται την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το ΚΚΕ, ό,τι κι αν γίνει, θα συνεχίσει να στηρίζει τον αγώνα των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, που μέσα από τα σωματεία τους, με πολύμορφες πρωτοβουλίες και κινητοποιήσεις, έχουν αναδείξει τη ρεαλιστική πρότασή τους, που μπορεί να βάλει σε επαναλειτουργία την ΛΑΡΚΟ, να την εκσυγχρονίσει και να την αναπτύξει στην κατεύθυνση παραγωγής ανοξείδωτου χάλυβα, προϊόντων βιομηχανίας, συσσωρευτών κ.α. Μπορεί να διασφαλίσει τις θέσεις εργασίας, να δημιουργήσει χιλιάδες νέες με πλήρη ασφαλιστικά και μισθολογικά δικαιώματα. Αυτό το σχέδιο απαντά στην ανάγκη ανάπτυξης της βιομηχανίας με ολοκληρωμένη προστασία των συμφερόντων των εργαζομένων, της ελληνικής οικονομίας, των τοπικών κοινωνιών και του περιβάλλοντος.

Ίδια είναι η ρίζα των προβλημάτων και για τους εργαζόμενους στις άλλες βιομηχανίες και επιχειρήσεις στη Λοκρίδα. Παντού, άλλωστε, για τον στόχο της εξυπηρέτησης της ανταγωνιστικότητας αυξήθηκαν οι ώρες εργασίας, καταργήθηκαν οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, συρρικνώθηκε το εισόδημα, αυξήθηκαν τα εργατικά ατυχήματα, μαζί και τα όρια συνταξιοδότησης. Οι συντάξεις όμως μειώθηκαν σε αντίθεση με τα κέρδη των μεγαλοεργοδοτών.

Ο εργαζόμενοι στην ΕΖΑ, τον Λάτζη, στις ιχθυοκαλλιέργειες, τα σούπερ μάρκετ δικαίως διεκδικούν ανθρώπινα ωράρια και αυξήσεις. Είναι ελπιδοφόρο το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι στην ΕΖΑ δημιούργησαν Σωματείο και συλλογικά διεκδικούν καλύτερους όρους διαβίωσης. Είναι ελπιδοφόρο μήνυμα ότι στα σούπερ μάρκετ και τις άλλες επιχειρήσεις γίνονται συλλογικές διαδικασίες. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος και σε αυτό τον δρόμο το ΚΚΕ θα είναι, όπως πάντα, αποκούμπι των εργαζομένων.

Φίλες και φίλοι,

συντρόφισσες και σύντροφοι,

Τις συνέπειες που έχει η πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων στον λαό της περιοχής, μπορούμε να τις δούμε και μέσα από πολλά άλλα παραδείγματα. Πάρτε την αγροτική παραγωγή, μιας και πρόσφατα είχαμε έναν μεγάλο αγώνα των βιοπαλαιστών αγροτών, με τα μπλόκα του αγώνα σε όλη τη χώρα και εδώ στη Φθιώτιδα.

Είχαμε το ιστορικό πανελλαδικό συλλαλητήριο στο κέντρο της Αθήνας, μαζί με τον λαό και τη νεολαία της πρωτεύουσας. Αυτός ο αγώνας συνεχίζεται με όλες τις μορφές, γιατί οι αγρότες έχουν το δίκιο με το μέρος τους.

Με την εφαρμογή της ΚΑΠ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από την μια ξεκληρίζονται οι μικρομεσαίοι αγρότες και κτηνοτρόφοι και από την άλλη θεριεύουν οι μεγάλες επιχειρήσεις παραγωγής και μεταποίησης αγροτικών και ζωικών προϊόντων, μαζί τους οι μεγάλοι προμηθευτές αγροτικού εξοπλισμού και εφοδίων, οι μεγαλέμποροι. Η αγροτιά σε όλη την χώρα και σε πολλές άλλες χώρες της ΕΕ, που τις παρουσίαζαν ως «πρότυπο αγροτικής ανάπτυξης», διεκδικεί το αυτονόητο. Να συνεχίσει να είναι αγροτιά, να μην της πάρουν τη γη, να μπορεί να ζήσει και να παράγει στον τόπο της. Για 40 ημέρες βρίσκονταν στα μπλόκα διεκδικώντας λύσεις στα οξυμμένα προβλήματά τους, όπως το αυξημένο κόστος παραγωγής… Καμία δέσμευση από την κυβέρνηση της ΝΔ.

Την ίδια ώρα όμως η κυβέρνηση παρέχει στους βιομήχανους φθηνό ρεύμα χωρίς όρους και προϋποθέσεις, ενώ στους εφοπλιστές δίνουν αφορολόγητο πετρέλαιο και δεκάδες φοροαπαλλαγές, τις οποίες μάλιστα τις έχουν κατοχυρώσει και στο Σύνταγμα της χώρας. Λένε στους αγρότες «δεν μπορούμε να εγγυηθούμε κατώτερες τιμές». Σε αυτούς όμως που λυμαίνονται τους αυτοκινητόδρομους, όπως τη Νέα Οδό, όπως και στο σύνολο των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, δίνουν εγγυήσεις για τυχόν διαφυγόντα κέρδη. Λένε για παράδειγμα και εδώ στους αγρότες και τους κτηνοτρόφους «δεν μπορούμε να σας αποζημιώσουμε από τις φυσικές καταστροφές, την ακαρπία και τις αρρώστιες». Όμως τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, τους αποζημίωσαν την περίοδο της πανδημίας, τους αποζημιώνουν ό,τι και αν συμβεί.

Και εδώ, στη Λοκρίδα, όπως μαθαίνουμε η “χασούρα” από την ακαρπία της ελιάς ξεπερνάει τα 70 εκ. Ευρώ, ενώ ακόμα περιμένουν οι κτηνοτρόφοι τις αποζημιώσεις για τα κοπάδια τους που θανατώθηκαν γιατί προσβλήθηκαν από ευλογιά. Για να μην πούμε για την μεγάλη έλλειψη κτηνοτρόφων στο δημόσιο, για να βοηθήσουν τους κτηνοτρόφους να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα.

Αλλά και οι ελεύθεροι επαγγελματίες, από τη μια βιώνουν στην πράξη τι σημαίνει το σύνθημα «εργατιά και αγροτιά χωρίς λεφτά, μαγαζιά χωρίς δουλειά» και από την άλλη η ταφόπλακα των μικρών εμπόρων είναι η φορολογία, η πανάκριβη ενέργεια, τα χαράτσια, οι φοροαπαλλαγές και οι επιδοτήσεις που δίνονται στα μεγάλα εμπορικά κέντρα, τα οποία δεν μπορούν να τα ανταγωνιστούν. Πώς είναι δυνατόν να επιβιώσουν, εάν δεν υλοποιηθούν τα δίκαια αιτήματά τους; Οι ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν συμφέρον να είναι δίπλα και μαζί στους αγώνες των εργαζομένων και των αγροτών. Η επιβίωσή τους σε αυτόν τον δρόμο βρίσκεται.

Άλλωστε, όλοι αυτοί μαζί, η λαϊκή πλειοψηφία δηλαδή, βιώνει τα πολυάριθμα προβλήματα της καθημερινότητας, για τα οποία είναι συνένοχες όλες οι κυβερνήσεις και όλα τα κόμματα που έχουν στηρίξει την πολιτική του κόστους – οφέλους και της εξοικονόμησης πόρων είτε στο κοινοβούλιο είτε στο ευρωκοινοβούλιο είτε στους δήμους και τις περιφέρειες.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τα προηγούμενα χρόνια στον Δήμο Λοκρών έκλεισαν υποκαταστήματα του ΙΚΑ, ταχυδρομεία, υποκαταστήματα τραπεζών, η εφορία, συγχωνεύθηκαν σχολεία, δημοτικές υπηρεσίες κ.ά. Οδηγήθηκαν στο λουκέτο μικρομάγαζα και βιοτεχνίες που είχαν αναπτυχθεί γύρω τους. Τώρα το σχέδιο του νέου δικαστικού χάρτη προτείνει μεταξύ άλλων και την κατάργηση του Ειρηνοδικείου Αταλάντης. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα θέσεις εργασίας να χαθούν, υπηρεσίες να μεταφερθούν σε ιδιωτικές εταιρείες, να υποβαθμιστούν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί με αποτέλεσμα οι μεγαλοεργοδότες της περιοχής να καταπατούν ακόμη και τα υποτυπώδη εργασιακά δικαιώματα, να μεγαλώσει το κόστος υπηρεσιών για τους κατοίκους και μαζί με αυτό και η ταλαιπωρία.

Για όλα αυτά, πρέπει να συνεχιστεί, να δυναμώσει η διεκδίκηση του λαού της περιοχής. Όπως για να στελεχωθούν και να εξοπλιστούν το κέντρο υγείας Αταλάντης, το νοσοκομείο Λαμίας και Λιβαδειάς, τα Ιατρεία των χωριών, το ΕΚΑΒ, να σταματήσει η απαξίωση και να επανδρωθεί το ΕΣΥ και αντί ο Γεωργιάδης να διαφημίζει τα απογευματινά χειρουργεία, δηλαδή πως έκανε νόμιμο το φακελάκι, με τον αισχρό εκβιασμό “χειρουργείο σε 2 χρόνια ή χειρουργείο με 2000 ευρώ;”, να ασχοληθεί να λυθούν τα επείγοντα ζητήματα στο δημόσιο σύστημα υγείας. Γιατί δεν μπορεί το 2024 να αυτοκτονεί καρκινοπαθής, ο οποίος δεν άντεχε τους πόνους, γιατί περίμενε δύο μήνες το φάρμακό του.

Αυτά είναι τα τραγικά αδιέξοδα που βιώνουν οι καρκινοπαθείς εξαιτίας της πολιτικής του Υπουργείου Υγείας και των επιχειρηματικών συμφερόντων στον τομέα του φαρμάκου, όπου τα κέρδη των εταιριών είναι τεράστια. Γιατί στο ΕΣΥ, το οποίο υπερασπίζεται ο Γεωργιάδης, με τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, υποδομές και τεχνολογία, δεν χωράνε οι ανάγκες των καρκινοπαθών και η αναζήτηση των φαρμάκων είναι και αυτή ατομική ευθύνη.

Το ίδιο για τα σχολεία της περιοχής τα οποία συρρικνώνονται με συνέπεια την υποβάθμιση της λειτουργίας τους. Το ίδιο και για την προσχολική αγωγή, όπου σε ολόκληρο τον δήμο δεν υπάρχει βρεφονηπιακός σταθμός και οι παιδικοί σταθμοί λειτουργούν με ελλείψεις.

Επίσης, να στελεχωθεί και να εξοπλιστεί η πυροσβεστική, να αναβαθμισθεί το Κλιμάκιο Αταλάντης σε Υπηρεσία.

Σε όλα αυτά τα προβλήματα, το ΚΚΕ είναι δίπλα σας, προτείνει λύσεις και σας καλεί σε κοινή αγωνιστική συμπόρευση. Μαζί δεν θα επιτρέψουμε να μαραζώσει αυτός εδώ ο τόπος.

Όπως μαζί δεν θα επιτρέψουμε να ξεχαστεί και το έγκλημα στα Τέμπη, γιατί κι αυτή εδώ η περιοχή θρήνησε και θρηνεί θύματα. Γι’ αυτό και συμμετείχε μαζικά στις κινητοποιήσεις που ξέσπασαν πέρσι με το σύνθημα “ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας”, όπως και στις πρόσφατες απεργιακές κινητοποιήσεις. Μεταξύ των αθώων θυμάτων ήταν και η συμπατριώτισσά μας, η Ελπίδα.

Εμείς πέρσι τέτοιες μέρες δώσαμε μια υπόσχεση, την οποία πιστεύουμε ότι έχουμε τηρήσει και την επαναλαμβάνουμε: θα κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να μην ξεχαστεί αυτό το έγκλημα. Για να τιμωρηθούν οι ένοχοι, μεταξύ των οποίων πιστεύουμε ότι συγκαταλέγονται και οι πρώην υπουργοί της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, όπως τους καταγράψαμε και στο Πόρισμα που καταθέσαμε στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, που συστάθηκε με δική μας πρωτοβουλία. Όλοι αυτοί που υλοποίησαν την πολιτική της ΕΕ για την απελευθέρωση των σιδηροδρόμων, που έφερε τον τεμαχισμό του ΟΣΕ σε πολλά κομμάτια και την ιδιωτικοποίηση του πιο κερδοφόρου, αυτού, δηλαδή, που εκτελεί το μεταφορικό έργο. Όλοι αυτοί που άφησαν τον ΟΣΕ υποστελεχωμένο, που τάιζαν τους διάφορους εργολάβους για χρόνια και δεν φρόντισαν να ολοκληρωθούν οι συμβάσεις για τα συστήματα ασφαλείας. Και, βέβαια, αυτοί που έσπευσαν να συγκαλύψουν το έγκλημα, είτε μπαζώνοντας τον χώρο είτε σβήνοντας το βιντεοσκοπικό υλικό είτε κλείνοντας άρον – άρον την εξεταστική επιτροπή χωρίς να έχουν καταθέσει σημαντικοί μάρτυρες. Γι’ αυτό λοιπόν ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί. Για να μην ζήσουμε ξανά τέτοια τραγωδία.

Φίλες και φίλοι,

συντρόφισσες και σύντροφοι

Η οργάνωση στα σωματεία και τους συλλόγους, ο συντονισμός και ο ενιαίος αγώνας να είστε σίγουροι ότι μπορούν να αποσπάσουν κατακτήσεις. Τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ μπαίνουν μπροστά στη διεύρυνση αυτού του μετώπου, στο χτίσιμο εμπιστοσύνης μεταξύ της εργατικής τάξης και των μικρομεσαίων κοινωνικών στρωμάτων.

Το ΚΚΕ, τη δύναμη που του έχετε δώσει στο Κοινοβούλιο, το Ευρωκοινοβούλιο, τους δήμους και την περιφέρεια, τα σωματεία και τους φορείς, την αξιοποιεί σε αυτή τη βάση.

Παράλληλα, όμως, με την καθημερινή δράση και μέσα στους αγώνες, με την πολιτική μας πρόταση απαντάμε στο αδιέξοδο που υπάρχει στο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό σύστημα που ζούμε. Κοιτάζοντάς σας στα μάτια, με σταράτα λόγια που συνοδεύονται με πράξεις εμπιστοσύνης, σας καλούμε:

Παράλληλα με την ανάπτυξη των αγώνων, απαιτείται πολιτική συμπόρευση με το ΚΚΕ για το άνοιγμα του δρόμου προς την ριζική ανατροπή αυτού του συστήματος, αυτής της εξουσίας.

Του δρόμου για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, της εξουσίας της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, της αγροτιάς, των σημερινών μικρομεσαίων κοινωνικών στρωμάτων.

Η Λοκρίδα είναι μια πλούσια, παραγωγική περιοχή σε όλα τα επίπεδα. Σε μια εξουσία που γνώμονα θα έχει την κάλυψη των αναγκών των πολλών, έχει δυνατότητες να συνδυάσει τη βιομηχανική και ενεργειακή παραγωγή με την αγροτική και την αλιεία, τον πολιτισμό και τον λαϊκό τουρισμό.

Σήμερα, που την εξουσία την έχουν τα μονοπώλια και οι πολιτικοί εκφραστές τους, αυτές οι δυνατότητες είτε εξυπηρετούν τα κέρδη τους, είτε απαξιώνονται. Σε κάθε περίπτωση είναι απομακρυσμένες από την κάλυψη των αναγκών του λαού.

Τη ΛΑΡΚΟ την έχουν σταματημένη και μπορεί και να την κλείσουν, ενώ θα μπορούσαν να εργάζονται χιλιάδες εργαζόμενοι, παράγοντας από οικιακές συσκευές και νοσοκομειακό εξοπλισμό, έως δεξαμενές αποθήκευσης υγρών και στερεών τροφίμων, αγωγούς μεταφοράς και δεξαμενές αποθήκευσης καυσίμων, εργαλειομηχανές βιομηχανίας, αγροτικό εξοπλισμό, σκελετούς κατασκευών υψηλής αντοχής, μπαταρίες, να τροφοδοτεί πρώτη ύλη στην ναυπήγηση, στην αεροναυπηγική, στην αυτοκινητοβιομηχανία κ.α.

Η σκουριά έπεφτε στη θάλασσα, ενώ θα έπρεπε να καλύπτει τις ανάγκες της αστικής, επαρχιακής και αγροτικής οδοποιίας. Τα ζεστά ύδατα του εργοστασίου έπεφταν στη θάλασσα, ενώ θα έπρεπε να αξιοποιούνται για την κάλυψη των αναγκών οικιακής θέρμανσης και μεγάλων θερμοκηπιακών μονάδων στην κατεύθυνση παραγωγής φθηνών και ποιοτικών προϊόντων. Θα έχετε παρατηρήσει ότι πολλές φορές φυσάει, αλλά οι ανεμογεννήτριες σταματούν να λειτουργούν. Αυτό συμβαίνει γιατί κριτήριο παραγωγής ενέργειας είναι το κέρδος. Στην κοινωνία και την εξουσία που προτείνει το ΚΚΕ, κριτήριο της παραγωγής θα είναι μόνο οι κοινωνικές ανάγκες.

Οι ΑΠΕ, σε συνδυασμό με άλλες πηγές ενέργειας, θα αξιοποιούνται για φθηνή επαρκή παροχή ενέργειας στα λαϊκά νοικοκυριά, για την αυτάρκεια στην ενέργεια που απαιτείται στην ανάπτυξη της βιομηχανίας, στις μεταφορές, στην αγροτική παραγωγή. Η παραγωγή της χημικής βιομηχανίας θα μπορούσε να κοινωνικοποιηθεί και είναι υποταγμένη στις ανάγκες κάλυψης λιπασμάτων, φυτοφαρμάκων, απορρυπαντικών κλπ. Τα αντιπλημμυρικά έργα και τα έργα υποδομής άρδευσης και ύδρευσης, σήμερα, εάν δεν εξυπηρετούν το κεφάλαιο, τα θεωρούν «κόστος», στον σοσιαλισμό όμως, για να εξυπηρετήσουν τις λαϊκές ανάγκες, θα είναι «συγκοινωνούντα δοχεία», με τις φυσικές πηγές και τους ποταμούς, μεγάλες φυσικές και τεχνητές αποθήκες άρδευσης και ύδρευσης, έτσι ώστε να μην υπάρχει χωριό και γη χωρίς νερό. Έτσι, από τον Έξαρχο έως την Μαλεσίνα και την Λάρυμνα η εύφορη γη της Λοκρίδας θα γίνει ποτιστική.

Ο σοσιαλιστικός τρόπος παραγωγής και το κράτος, θα διαθέτουν υποδομές, εφόδια, εξοπλισμό, επιστημονική έρευνα και παρακολούθηση, εγγυημένη απορρόφηση προϊόντων και εγγυημένο κατώτερο εισόδημα, θα εκτινάξει την παραγωγή ελαιόλαδου, βρώσιμης ελιάς, άλλων δεντροκαλλιεργειών, οπωρολαχανικών, βαμβακιού, ζωοτροφών, ζωικής παραγωγής και προϊόντων κ.α. Οι ιχθυοκαλλιέργειες θα είναι υποταγμένες στην κάλυψη των διατροφικών αναγκών, σε συνδυασμό με την ελεύθερη αλιεία και την προστασία της θάλασσας και των παραλιών. Οι όμορφες παραλίες της Λοκρίδας θα αξιοποιηθούν συνδυασμένα με την ιστορική κληρονομιά, για την αναψυχή και τις πολιτιστικές ανάγκες της κοινωνίας.

Η εξασφάλιση της υγείας, της παιδείας, του πολιτισμού και του αθλητισμού, θα είναι καθημερινή υποχρέωση του σοσιαλιστικού κράτους. Θα αναπτυχτούν με την θωράκιση των σημερινών υποδομών, την δημιουργία νέων, τον εξοπλισμό και τη στελέχωση ειδικευμένου προσωπικού, με κατεύθυνση να έχουν πρόσβαση όλοι οι κάτοικοι. Τα δάνεια και τα χρέη των λαϊκών οικογενειών θα διαγραφούν, πλειστηριασμοί δεν θα υπάρχουν, η στέγη θα είναι δικαίωμα. Η φθηνή και ασφαλής μετακίνηση των πολιτών μέσα στις πόλεις, από χωριό σε χωριό και στην εργασία, θα είναι υποχρέωση του κράτους.

Θα αναρωτηθεί κανείς: και αν όλα αυτά είναι ρεαλιστικά, γιατί δεν γίνονται από σήμερα; Γιατί σε μια χώρα τόσο πλούσια δεν καλύπτονται οι ανάγκες των εργαζομένων;

Η απάντηση βρίσκεται στις σημερινές σχέσεις παραγωγής, που εγκλωβίζουν τις παραγωγικές δυνάμεις στο κριτήριο του καπιταλιστικού κέρδους. Βρίσκεται στα αδιέξοδα των ανταγωνισμών που αναπτύσσονται μέσα από το ρόλο που παίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση, ως μια ένωση των επιχειρηματικών ομίλων. Βρίσκεται στο ρόλο που παίζουν οι κυβερνήσεις και τα αστικά κόμματα σε κάθε κράτος, ως οι πολιτικοί εκφραστές των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων. Οι πολιτικές που υπερασπίζονται το καπιταλιστικό κέρδος, είναι το βασικό εμπόδιο στο να αξιοποιηθούν οι τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες της χώρας μας για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Γι’ αυτό, προϋπόθεση για τη φιλολαϊκή αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, είναι ένας ριζικά διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης.

Με εργατική εξουσία, η οποία θα ξεριζώσει το καπιταλιστικό κέρδος, είτε του ιδιωτικού είτε του κρατικού μονοπωλίου, ως κίνητρο της παραγωγής. Θα κοινωνικοποιήσει το σύνολο των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και αποδεσμευμένη από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, κάτω απ’ τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, θα αναπτύσσει τις παραγωγικές δυνάμεις με κριτήριο την λαϊκή ευημερία.

Εργοστάσια, μεταλλεία, ορυχεία και όλος ο πλούτος θα βρίσκεται στα χέρια του εργαζόμενου λαού, ο οποίος θα μπορεί να αποφασίζει και να τον διαχειρίζεται με βάση τις ανάγκες του. Ο κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός, θα προβλέπει τις ανάγκες παραγωγής και τις ανάγκες λαού σε προϊόντα. Θα αποφασίζει τι θα παραχθεί, που, πόσο με κριτήρια τη μέγιστη κάλυψη των αναγκών των εργαζομένων και τη διεύρυνση όλων των κλάδων της οικονομίας. Η κοινωνική ιδιοκτησία, κάτω από ενιαίο επιστημονικό κεντρικό σχέδιο, θα επιτρέψει τεράστια άλματα στην παραγωγή.

Οι εγχώριες πλουτοπαραγωγικές πηγές θα αξιοποιηθούν με πολύ πιο ωφέλιμο τρόπο για το σύνολο της οικονομίας, αφού θα τροφοδοτούν συνολικά την λαϊκή οικονομία και την κοινωνική πρόοδο. Παράλληλα, όταν το καπιταλιστικό κέρδος φύγει από τη μέση, οι όροι εργασίας σε κάθε κλάδο θα μπορούν να δομηθούν με κριτήριο τις ανάγκες των εργαζομένων. Ο χρόνος εργασίας θα μειώνεται, η προστασία, η υγεία και η ασφάλεια των εργαζομένων θα μπαίνουν σε πρώτη προτεραιότητα, δίνοντας ώθηση στον ελεύθερο χρόνο και την ψυχαγωγία των εργαζόμενων.

Η διεύρυνση του ελεύθερου χρόνου των εργαζομένων, θα συμβάλει στην ουσιαστική συμμετοχή τους στον έλεγχο και την άσκηση της εξουσίας τους, της εργατικής διακυβέρνησης. Ο εργατικός λαϊκός έλεγχος και η συμμετοχή, θα ξεκινά από τις παραγωγικές μονάδες με εκλεγμένους ανακλητούς αντιπροσώπους και θα επεκτείνεται σε κάθε κλάδο και περιοχή. Στα εκλεγμένα όργανα της εξουσίας θα μετέχουν εκπρόσωποι των εργαζομένων από τις παραγωγικές μονάδες, όπως της ΛΑΡΚΟ, από τον κλάδο των τροφίμων, της ενέργειας, της χημικής βιομηχανίας. Θα διασφαλίζεται η συμμετοχή των συνεταιρισμένων αγροτών των περιοχών, των φοιτητών, των συνταξιούχων.

Ακόμα και στο ανώτατο όργανο εξουσίας για το σύνολο της χώρας, οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι- βουλευτές δεν θα είναι μόνιμοι, αλλά ανακλητοί. Απόλυτο κριτήριο της νέας οργάνωσης της παραγωγής είναι ο εργαζόμενος άνθρωπος και οι ανάγκες του και όχι η κερδοφορία της καπιταλιστικής παραγωγής. Η κατανομή των δραστηριοτήτων σε διάφορες περιοχές γίνεται στη βάση του κεντρικού σχεδίου και όχι του κέρδους, της κοινωνικής ιδιοκτησίας της γης.

Έτσι, περιοχές που επιβαρύνονται με δραστηριότητες ενός ρυπογόνου είδους, δεν επιβαρύνονται εξίσου με άλλες επικίνδυνες. Η ισόρροπη επίδραση στο περιβάλλον είναι πλέον κριτήριο ανάπτυξης των δραστηριοτήτων και όχι οικονομικό έξοδο, όπως συμβαίνει στο καπιταλιστικό σύστημα σήμερα. Εμείς παράγουμε τον κοινωνικό πλούτο και μπορούμε να καλύψουμε συνδυασμένες ανάγκες, αν ξεριζώσουμε την καπιταλιστική ιδιοκτησία, το κέρδος των λίγων και συντρίψουμε τελικά το εχθρικό, για τους πολλούς, κράτος των μονοπωλίων.

Φίλες και φίλοι,

συντρόφισσες και σύντροφοι,

Αυτή είναι συνοπτικά η πρόταση του ΚΚΕ για τη φιλολαϊκή ανάπτυξη της περιοχής, στο πλαίσιο της αντίστοιχης ανάπτυξης όλης της χώρας. Με αυτήν την πυξίδα, σας καλούμε σε κλιμάκωση των αγώνων και συμπόρευση με το ΚΚΕ σε όλες τις μάχες που έχουμε μπροστά μας. Και οι Ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου είναι μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να δυναμώσουμε αυτή τη συμπόρευση. Είναι ευκαιρία για το λαό και τη νεολαία να δώσουν ένα γερό χαστούκι στην ΕΕ και τα κόμματα που τόσα χρόνια την υπερασπίζονται, εξαπατώντας τον λαό.

Ξέρετε ότι εμείς είπαμε πολύ έγκαιρα την αλήθεια για την ΕΕ, όταν οι άλλοι έταζαν λαγούς με πετραχήλια. Είπαμε ότι είναι μια φυλακή των λαών, γιατί είναι ένωση των μονοπωλίων. Δεν καλλιεργήσαμε και δεν καλλιεργούμε αυταπάτες για αλλαγή της προς το καλύτερο. Είναι έτσι δομημένη που δεν μπορεί να αλλάξει, ή μάλλον μπορεί, αλλά μόνο προς το χειρότερο. Γι’ αυτό πρέπει να την καταδικάσουμε στις κάλπες και να βάλουμε εμπόδια στην πολιτική της.

Πολλές από τις δημοσκοπήσεις καταγράφουν πως πάνω από το 45% του ελληνικού λαού δηλώνει ότι στις ευρωεκλογές θέλει να αποδοκιμάσει την ΕΕ. Σε όλους αυτούς, σε όλες αυτές, λέμε πως έχουν επιλογή: Το ευρωψηφοδέλτιο του ΚΚΕ!

Με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ μπορεί να εκφράσει ο λαός μας και την αποδοκιμασία του και την αντίθεσή του και τον πόθο του για την πραγματική Ευρώπη των λαών. Και, βέβαια, η πολιτική της ΕΕ δεν «πέφτει από τον ουρανό». Τη συνδιαμόρφωσαν και τη συνδιαμορφώνουν, την εφάρμοσαν και την εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ. Την ψηφίζουν όλα τα αστικά κόμματα, σοσιαλδηµοκρατικά, φιλελεύθερα και ακροδεξιά κόμματα, στο Ευρωκοινοβούλιο και μέσα στην ελληνική Βουλή. Αν στο ελληνικό κοινοβούλιο ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε το 50% και το ΠΑΣΟΚ το 70% των αντιλαϊκών νομοσχεδίων της κυβέρνησης της ΝΔ, στο Ευρωκοινοβούλιο, η σύµπλευσή τους απογειώνεται, είναι πολύ μεγαλύτερη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ (μαζί με τους ευρωβουλευτές που βρίσκονται σήμερα στη «Νέα Αριστερά»), ψήφισε ακριβώς το ίδιο με τη ΝΔ στο 81,9% και το ΠΑΣΟΚ στο 94,7% των ψηφοφοριών! Όλοι τους ψηφίζουν ευλαβικά στην ελληνική Βουλή, όσα νομοσχέδια και άρθρα αναφέρονται σε ευρωπαϊκές οδηγίες, που είναι ασφαλώς ο πυρήνας των επιλογών των μεγάλων ομίλων.

Η ενίσχυση του ΚΚΕ στις Ευρωεκλογές θα δώσει δύναμη και ελπίδα στο λαό μας, θα δυναμώσει το ελπιδοφόρο ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης αστικής πολιτικής που έγινε διακριτό στις προηγούμενες εκλογικές μάχες.

Θα δώσει ώθηση σε κάθε εργατικό – λαϊκό αγώνα και διεκδίκηση, στις οποίες πρωτοστατεί το ΚΚΕ με όλες τις δυνάμεις του. Δηλαδή στη μόνη πραγματική αντιπολίτευση απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ.

Θα αποδείξει ότι ο λαός δεν έχει δώσει καμιά λευκή επιταγή στη ΝΔ και τον Μητσοτάκη για να τσακίζει τα δικαιώματά του, κουνώντας το δάχτυλο του 41%, που ήδη φαντάζει μακρινό παρελθόν, αν και έχουν περάσει μόλις 8 μήνες. Θα της κόψει τη φόρα που έχει πάρει με την επίθεση στα δικαιώματα στην εκπαίδευση, στην υγεία, παντού. Άλλωστε, ήδη έχει ξεκινήσει δειλά-δειλά να γράφεται ότι αυτός είναι ο μόνος φόβος της κυβέρνησης της ΝΔ. Μην είναι τρίτο κόμμα, μην ενισχυθεί σημαντικά το ΚΚΕ και μάλιστα σε συνθήκες που τα προβλήματα συσσωρεύονται, μαζί και η αγανάκτηση. Όλους τους άλλους δεν τους φοβάται, τους έχει του χεριού της.

Πάμε, λοιπόν, στους τρεις μήνες που ακολουθούν να δυναμώσουμε την αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ, στις κάλπες και τους δρόμους της διεκδίκησης! Αυτό είναι που προέχει τώρα. Παρά τις επιμέρους απόψεις και επιφυλάξεις του καθενός και της καθεμιάς, τις οποίες εμείς ξέρετε ότι είμαστε πάντα ανοιχτοί να συζητάμε δημιουργικά και ταυτόχρονα να δρούμε από κοινού, χέρι – χέρι.

Πάμε να σηκώσουμε το ΚΚΕ ακόμα πιο ψηλά και για έναν ακόμα ιδιαίτερο λόγο που αφορά τις Ευρωεκλογές: Να στείλουμε από την Ελλάδα πανευρωπαϊκό μήνυμα ελπίδας και ενδυνάμωσης των αγώνων, με ένα ακόμα πιο δυνατό ΚΚΕ στην Ελλάδα και την Ευρώπη!

Με ΚΚΕ πολύ πιο δυνατό για πανευρωπαϊκή αντεπίθεση! Σπάμε τα δεσμά της ΕΕ!

Για την Ελλάδα και την Ευρώπη του Σοσιαλισμού, την Ευρώπη των εργατών, των αγροτών, των λαών!

Στην ΕΕ της σημερινής βαρβαρότητας, στέλνουμε το κατάλληλο μήνυμα: Πιο δυνατό ΚΚΕ – πιο μαζικοί αγώνες αντεπίθεσης για το δίκιο των λαών!

*φωτογραφία αρχείου