Fonografos.net Ειδησεογραφικό portal Φθιώτιδας και Κεντρικής Ελλάδας
Σημεία συνέντευξης (19/6/2023) του υποψηφίου Βουλευτή Φθιώτιδας, Γιάννη Οικονόμου, στο ραδιοφωνικό σταθμό, Παραπολιτικά FM, και τους δημοσιογράφους, Δημήτρη Τάκη και Χριστίνα Κοραή
“Ο στόχος όλων μας είναι να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να έχουμε ένα, όσο το δυνατόν, μεγαλύτερο ποσοστό, γιατί μια μικρή διαφορά στο ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας θα κάνει μεγάλη διαφορά στην προοπτική, τη σταθερότητα και στον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας. Θα περιμένουμε το αποτέλεσμα, με την ελπίδα και την αισιοδοξία μιας μεγάλης νίκης για τη Πατρίδα, την κοινωνία και τους ανθρώπους της.
H άποψη της Νέας Δημοκρατίας σε ό,τι αφορά τη μειονότητα είναι πάρα πολύ καθαρή. Τα ζητήματα της μειονότητας έχουν ρυθμιστεί από τη Συνθήκη της Λοζάνης.
Έχουμε μια εξόφθαλμη παρέμβαση του τουρκικού προξενείου υπέρ συγκεκριμένων υποψηφίων, των υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι μόνα τα υπηρεσιακά σημειώματα της ΕΥΠ, οι διάφορες κινήσεις που καταγράφονταν, τα μηνύματα των ψευτομουφτήδων «Τούρκοι, ψηφίζουμε Τούρκους» εννοώντας δύο συγκεκριμένους υποψηφίους -μια κινητικότητα μόνο που είχε καταγραφεί σε Ροδόπη και Ξάνθη- είναι και οι ίδιες οι καταγγελίες στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.
Έχουμε δύο βουλευτές που έχουν εκλεγεί (για τους οποίους υπάρχει το βασικό ερώτημα που προκύπτει από τη δράση τους) με καταγγελίες ότι για να εκλεγούν έπαιξε ρόλο το τουρκικό προξενείο. Με βάση την ατμόσφαιρα που έχει δημιουργηθεί με τη δράση τους το προηγούμενο διάστημα, οι δύο βουλευτές δεν έχουν ξεκαθαρίσει αν είναι εκπρόσωποι Ελλήνων πολιτών ή εκπροσωπούν κάτι άλλο.
Έχουμε εκλεγμένους βουλευτές, οι οποίοι φαίνεται ότι είναι «δέσμιοι», σφικτά εναγκαλισμένοι ή, εν πάση περιπτώσει, κάτι τους κρατά και διστάζουν να κάνουν μια ξεκάθαρη τοποθέτηση ότι όλα αυτά που λέγονται για τους ίδιους και όσα αιωρούνται στην ατμόσφαιρα: ότι δεν αναγνωρίζουν πως πρόκειται για θρησκευτική μειονότητα Ελλήνων πολιτών, αλλά για κάτι άλλο, δεν το κάνουν. Το ζήτημα αυτό δεν έρχεται στην επικαιρότητα για δέκα, είκοσι, εικοσιπέντε χιλιάδες ψήφους ή για το χρώμα που βάφτηκε ο χάρτης της Ροδόπης κ.ο.κ. Θα ήταν αφελές, αστείο να το πιστέψει κανείς αυτό.
Έρχεται στην επικαιρότητα διότι είναι ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα πολιτικής και αντιμετώπισης του ΣΥΡΙΖΑ, σε ό,τι αφορά σημαντικά θέματα της χώρας: τη στάση της απέναντι στην επιθετικότητα, τη νοοτροπία της Τουρκίας που δεν είναι κατά την άποψη μας μια οπτική η οποία προσιδιάζει, ταιριάζει στα εθνικά συμφέροντα. Θέλω να είμαι πάρα πολύ καθαρός, εγώ δεν υπονοώ τίποτα ούτε για τον πατριωτισμό, ούτε για την ευαισθησία, ούτε για τις προθέσεις κανενός, μακριά από εμένα τέτοιου είδους υπονοούμενα και νομίζω μακριά και από τον πολιτικό διάλογο.
Σε σειρά από ζητήματα απέναντι στη προκλητικότητα της Τουρκίας με το νεοοθωμανισμό και το μεγαλοϊδεατισμό, σε έναν αναβαπτισμένο και ισχυρό πλέον Ερντογάν, μας δείχνει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι είτε αυτό αφορούσε τα Rafale που δεν ψήφισε, είτε τις φρεγάτες, είτε τις συμφωνίες θωράκισης της χώρας με τη Γαλλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, είτε για τις θέσεις και τις απόψεις του για το μεταναστευτικό και την υιοθέτηση ακραίων θέσεων στο παρελθόν, ότι έχει μια οπτική σε εθνικά ζητήματα η οποία είναι μακριά από τις ανάγκες, τον προσανατολισμό και από τις συντεταγμένες που θα έπρεπε να έχει σε μια χώρα σε τα γεωπολιτικά χαρακτηριστικά της Ελλάδος. Είναι μια στάση που δεν είναι επωφελής για τη χώρα.
Δεν είναι χθεσινές οι απόπειρες της Άγκυρας και της Τουρκίας να εργαλειοποιήσουν τη μειονότητα και οι προσπάθειες αυτές κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου εντείνονται. Το ζήτημα δεν είναι τι κάνει η Άγκυρα και η Τουρκία, αλλά πως η Ελληνική Πολιτεία, ως συντεταγμένη Πολιτεία, ως πολιτικά κόμματα, πως θωρακιζόμαστε απέναντι σε αυτές τις προκλήσεις.
Πρόκειται για ένα τραγικό συμβάν, η διερεύνηση του οποίου βρίσκεται στις αρμόδιες αρχές στο μέτρο των αρμοδιοτήτων που έχουν. Ένα συμβάν που βύθισε σε σοκ, σε πένθος την ελληνική κοινωνία. Με βάση αυτό το συμβάν αναδεικνύονται ορισμένες πολύ κρίσιμες διαχωριστικές γραμμές και προσεγγίσεις, άλλες θεμιτές, άλλες -κατά την άποψη μου- εντελώς απαράδεκτες. Ξαναέρχεται στην επιφάνεια μια φιλοσοφία και μια θεώρηση που λέει ότι η χώρα πρέπει να ανοίξει τα σύνορα και όλοι όσοι επιχειρούν να φύγουν από τις χώρες προέλευσης να έρθουν εδώ. Μια γραμμή δικαιωματιστών η οποία έχει οπαδούς, ανθρώπους που στρέφονται σε αυτή τη κατεύθυνση –ευτυχώς λίγους- μια γραμμή πολύ κοντά -μάλλον ταυτίζεται- με τη μεταναστευτική πολιτική που άσκησε ο ΣΥΡΙΖΑ τη περίοδο 2015–2019. Τη γραμμή των ανοιχτών συνόρων που ο κ. Τσίπρας υπερασπίζεται ακόμη και σήμερα, σε πρόσφατες συνεντεύξεις του.
Εμείς δεν πιστεύουμε σε αυτή τη πολιτική. Πιστεύουμε ότι πρέπει να εφαρμοστεί μια πολιτική ισχυρής στήριξης στις χώρες προσέλευσης, ρήξης ανοιχτής, καταπολέμησης των λαθροδιακινητών, των καθαρμάτων -όπως τους χαρακτήρισε και ο Πρωθυπουργός- και ταυτόχρονα μια μεταναστευτική πολιτική η οποία θα διαφυλάσσει τα σύνορα, θα έχει κανόνες, θα δημιουργεί συνθήκες πραγματισμού ανθρωπισμού για όσους έρχονται εδώ και όχι τα χάλια της Μόριας, της Ειδομένης, των 5.000 ασυνόδευτων ανήλικων, όλο αυτό το χάος που ζήσαμε το 2015-2019.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να υπερασπίζεται αυτή τη πολιτική, εμείς διαφωνούμε αυτό. Στη Δημοκρατία αυτό είναι θεμιτό. Εκείνο που δεν είναι θεμιτό είναι τα υπονοούμενα με βάση ατεκμηρίωτους και ανυπόστατους ισχυρισμούς, η συκοφαντία της χώρας, η απόδοση κατηγοριών στις Ελληνικές Αρχές Ασφαλείας, το να βάζουμε νερό στο μύλο όλων όσων θέλουν να εκθέσουν τη χώρα, να την κατηγορήσουν, να την φέρουν στη θέση του κατηγορουμένου για τη διαχείριση της στο μεταναστευτικό είτε από άγνοια, είτε από αντιπολιτευτικό μένος. Αυτό δεν είναι αποδεκτό και δεν είναι η πρώτη φορά που στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είτε με την υιοθέτηση εύκολων κατηγοριών -με την περίπτωση δήθεν νεκρής Μαρίας στην Έβρο – είτε με άθλια υπονοούμενα, είτε πριν ακόμα καταλάβουμε τι έχει συμβεί -θυμούνται όλοι την ανάρτηση του κ. Παπαδημούλη- να φέρουν τη χώρα στη θέση του κατηγορουμένου, να μιλούν για δήθεν ευθύνες της χώρας, της Ελληνικής πολιτείας, του Ελληνικού Λιμενικού πριν καλά-καλά ψελλίσουν μισή λέξη για τους λαθροδιακινητές και για όλους εκείνους που στοιβάζουν τους δυστυχείς ανθρώπους σε καράβια, σε πλωτά φέρετρα, είτε στη Μεσόγειο, είτε στο Αιγαίο και αλλού.
Είναι μια κατηγορία άδικη, η οποία δεν αναγνωρίζει τη πολύ σημαντική δουλειά που γίνεται από τις Ελληνικές Αρχές Ασφαλείας, που σώζουν ζωές όποτε αυτό χρειαστεί, με κίνδυνο και της δικής τους ζωής, φυλούν τα σύνορα και υπηρετούν μια μεταναστευτική πολιτική αυστηρή, αλλά δίκαιη.”
