ΓΩΝΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ Τα χωρια της ΧΩΜΗΡΙΑΝΗΣ

Γιώργος Παρασκευάς 

Βαθεια ανασα,δροσερο νερο απ τις βρυσες κι υστερα δρομο για τ αγρια δαση του διασελου μεταξυ της Οξυας και των Βαρδουσιων!

Ο χωματοδρομος βατος ,σε καλη κατασταση,με συνεχη εσακια, μας ανεβαζε,ολο και πιο ψηλα απ τα 1000μ του χωριου των Μαρμαρων.Σταματησα στην αλανα,””Σελιανιτικο Στεφανι””στον προφητη Ηλια,οπου θαυμασα την θεα ως περα στην Οιτη και τον Γουλινα,την Βιστριζα και το μακρινο Βελουχι να αχνοφαινεται!

Ο δρομος εδω χαλικοστρωμενος μεσα στα ελατα.Καπου μια στρουγκα αδειανη και πιο περα τα κατσικια κι οι γιδες να βοσκουν στα ριζα του δρομου .Μεχρι την Ανατολη(Περα Χωμηριανη),ο δρομος καλος μα το χωριο σχεδον ερημο,προσηλιο,χαμενο στη ριζα του βουνου της Χωμηριανης (2022)μ Το ελατοδασος ,το πιο πυκνο και παρθενο που αντικρυσα στην ζωη μου,να βλεπει την Οιτη!
Μια βολτα στους στενους δρομους μια καλημερα στα ερημα σπιτια κι υστερα, αρχισε να σφιγγεται η καρδια μου!

https://www.facebook.com/100009335310868/videos/2819993068321843/?t=13

Κατηφοριζα τις συνεχεις στροφες προς το βαθος του Κακορεματος,που ερχοταν,απ ολες τις πλαγιες του βουνου.Ο δρομος πολυ κακος,στενος γλιστερος απ τα νερα που ετρεχαν απο παντου,με λακκουβες και νεροφαγωματα.Τα κορμια ασταθη να αιωρουνται συνεχως,πανω ,κατω, περα ,δωθε και το RAV να ισορροπει αναμεσα στα βραχια και τα ελατα και στην καταφυτη κατακορυφη σαρα της ρεματιας!
Ανασανα την υγρασια και την ενοιωθα, σε καθε βημα το κορμι λουζοταν τις δροσοσταλιδες των γιγαντων,που μονο οι κορφες τους εβλεπαν τον ηλιο,ελαχιστες ωρες την ημερα. Αγγιζα τους κορμους και χαιδευα τα βρυα και τους λειχηνες που σκεπαζαν τα αιωνοβια δενδρα και τους βραχους,ολα εσταζαν δροσια και υγρασια!
Περασαν, δυο τζιπ κυνηγων,οαση στην ερημια,ελπιδα ζωης!
Κατω στην οχθη του Κακορεματος,ενα φολκσβαγκεν του 80, με καροτσα,προσπαθουσε να περασει το ρεμα ,μα γλιστρουσε!
Το πρωτο Ωχ! βγηκε αγχωμενο απ τα χειλη της συνοδου!
Δυσκολευτηκε να περασει,ειχε πισω κινηση και τα λαστιχα του φθαρμενα!Περασα προσεκτικα,αν κι ειχα μαζι μου,ολα τα ψωνια απ το χωριο μου,150κιλα σχεδον!
Η περιπετεια συνεχιζοταν κι ακολουθησα το φορτηγακι,ηταν κι αυτο μια παρηγορια στον ατελειωτο κακοτραχαλο δρομο της μοναξιας στα βαθη του απεραντου δασους.
Παλι ανηφορα στην πλαγια,τα νερα και οι λασπες πιο πολλες,οι στροφες κλειστες και γλιστερες και το φορτηγακι εμεινε παλι!
Το Ωχ !! ηταν μακροσυρτο, αγωνιωδες!Σταματησα ,πηγα να βοηθησω,μα τα λαστιχα γυριζαν σαν τρελα στο λασπωμενο εδαφος,κι εμεινε ακινητο!!Γεμισα με λασπες ,βραχηκα.Τα Ωχ συνεχομενα,η γκρινια για λιγο, ευτυχως την ξεπερασε η λογικη, κι ο φοβος αν και διαχυτος κυλησε στο βαθος της ρεματιας!
Τα χαμογελα ξαναγυρισαν,ενοιωθα σαν να περασα την ζουγκλα του Καμερουν,χωρις τ αγρια θηρια!
Ψηλα ο δρομος ικανοποιητικος κοντα στην Δαφνη,κι σενα ξεφωτο την αντικρυσα να λουζεται στον μεσημεριατικο ηλιο,υπεροχη,φωτεινη, σαν ενα χωριο της κεντρικης Ευρωπης!
Ποκιλια δενδρων, που ειχαν ντυθει την μαγεια του φθινοπωρου κι ολογυρα το πυκνο ελατοδασος σαν προστασια!
Η Ελβετια εμπρος σου με ωραια σπιτια,με επικλινεις στεγες,με περιβολια και λουλουδα,σενα ξεφωτο μικρο οροπεδιο!
Ειναι η απολαυση,περα απο το αγχος και την αγωνια! Η χαρα κι ο θαυμασμος,που δεν περιμενεις πως θ αντικρυσεις,εδω πανω,χαμενο στο πυκνο δασος και την ερημια των Βαρδουσιων!
Αυτη η υπεροχη ομορφια των ξεχασμενων,ερημων,ορεινων χωριων της πατριδας μας,που μιλα μεσα σου,αγαλιαζοντας τα αισθηματα σου και ηρεμωντας τα αγχη της ψυχης σου και διωχνοντας τους φοβους των καιρων ,ειναι η πεμτουσια της ζωης,της ζωης που θελω ν ακολουθησω!!!!!!……