Η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ τιμά το αναπηρικό κίνημα 1940-’44 που έγραψε λαμπρές σελίδες στη λαϊκο-απελευθερωτική πάλη του λαού μας μέσα από το ΕΑΜικό κίνημα

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ

Για το αναπηρικό κίνημα 1940-’44 και τους αγώνες του

Η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ τιμά το αναπηρικό κίνημα 1940-’44 που έγραψε λαμπρές σελίδες στη λαϊκο-απελευθερωτική πάλη του λαού μας μέσα από το ΕΑΜικό κίνημα. 80 χρόνια από τις πρώτες Αντιστασιακές εκδηλώσεις – διαδηλώσεις των αναπήρων πολέμου 1940-’41, το Γενάρη 1942 κατά των ναζί κατακτητών.

Η πρώτη αντιστασιακή διαδήλωση της Κατοχής έγινε από τους αναπήρους πολέμου 1940-’41, το Γενάρη του 1942. Διεκδικούσαν βελτίωση της κατάστασης στα νοσοκομεία και της διαβίωσής τους, τόσο σε τρόφιμα όσο και σε νοσηλεία. Στο υπουργείο έδωσαν υπόμνημα με τα αιτήματά τους στον στρατηγό Μπάκο, αλλά αρνήθηκε να τα δεχτεί, ως υπερβολικά. Έτσι, έγινε ενημέρωση στους συγκεντρωμένους για την αρνητική στάση του στρατηγού, στο άκουσμα της οποίας έσπασαν με πάταγο όλα τα τζάμια του υπουργείου και ανάγκασαν τον κουίσλιγκ υπουργό Μπάκο να ικανοποιήσει όλα τα αιτήματά τους, ενώ στους έφεδρους Κρήτες που είχαν εγκλωβιστεί στην Αθήνα με την επίθεση των Γερμανών ναζί δόθηκε κάποιος μισθός.

Επίσης έγινε συγκέντρωση με συμμετοχή 5.000 αναπήρων στο Παναθηναϊκό στάδιο η οποία χτυπήθηκε από τους Ιταλούς, ενώ έγιναν συλλήψεις αναπήρων τους οποίους έκλεισαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης (φυλακές Χατζηκώστα, Χαϊδάρι), πολλούς από τους οποίους εκτέλεσαν την περίοδο της Κατοχής.

Οι ανάπηροι πολέμου 1940-’41 ήταν μπροστάρηδες σε όλες τις κινητοποιήσεις του αθηναϊκού λαού την περίοδο της κατοχής, όπου συμμετείχαν με τα αναπηρικά καροτσάκια τους που οδηγούσαν οι νοσοκόμες, και με τις πατερίτσες τους, διεκδικώντας από τις κατοχικές κυβερνήσεις μέτρα για την επιβίωσή τους, ενώ σημαντική ήταν η βοήθεια τους στον αντιστασιακό αγώνα μέσα από τις οργανώσεις του ΕΑΜ μετατρέποντας τα νοσοκομεία σε κάστρα Αντίστασης κατά των κατακτητών.

Συγκεκριμένα, πάνω από 15.000 ήταν οι ανάπηροι πολέμου 1940-’41 που έμεναν στα 19 νοσοκομεία της Αθήνας, η μεραρχία της Κρήτης που απομονώθηκε στην Αθήνα, αλλά και από άλλες περιοχές της χώρας ανάπηροι που έμειναν στα νοσοκομεία γιατί τα τραύματα τους απαιτούσαν νοσοκομειακή περίθαλψη. Με την εισβολή των Γερμανών συνεχίζουν τον αγώνα στην πρώτη γραμμή, παρά τις ανυπέρβλητες δυσκολίες, οργανώνοντας πυρήνες Αντίστασης μέσα στα νοσοκομεία ενάντια στο ναζί κατακτητή.

Η πρώτη αντιστασιακή εκδήλωση των αναπήρων πολέμου έγινε όταν μαζί με φοιτητές, στις 28/10/1941, κατέθεσαν στεφάνι στον Άγνωστο Στρατιώτη μπροστά στα έκπληκτα μάτια των Ιταλών φασιστών.

Μέσα στα 19 νοσοκομεία της Αθήνας όπου διέμεναν, οι ανάπηροι οργανώθηκαν στο ΕΑΜ από όπου, με κάθε προφύλαξη, συμμετείχαν και βοηθούσαν τον αγώνα κατά του φασίστα κατακτητή. Στα συλλαλητήρια της 3ης Μάρτη 1943 ενάντια στην πολιτική επιστράτευση, και από τις 8 έως τις 22 Ιούλη 1943, στη διαδήλωση για τη ματαίωση της βουλγαρικής καθόδου στη Μακεδονία, οι ανάπηροι συμμετείχαν όντας εμπροσθοφυλακή, με τα καροτσάκια που οδηγούσαν οι νοσοκόμες.

Το αναπηρικό αντιστασιακό κίνημα στα νοσοκομεία, έτσι, είναι μεγάλο εμπόδιο στα σχέδια των χιτλερικών και των ταγματασφαλιτών. Αυτά τα κάστρα του αγώνα οι φασίστες επιχειρούν να τα τσακίσουν. Η απόπειρα να μεταφέρουν τους αναπήρους από τα νοσοκομεία σε άλλο μέρος βρίσκει καθολική αντίδραση και η μεταφορά τους ματαιώνεται. Έτσι επιχειρείται το χτύπημα των αναπήρων μέσα στα νοσοκομεία. Στις 30 Νοέμβρη 1943 οι ταγματασφαλίτες επιτίθενται. Ώρα 2:00 τα μεσάνυχτα μπλοκάρουν όλα τα νοσοκομεία, μπαίνουν στους θαλάμους, αναποδογυρίζουν αναπηρικά καροτσάκια, αρπάζουν ακρωτηριασμένους αναπήρους, παραπληγικούς και όσους άλλους ήταν ανίκανοι να μετακινηθούν και τους σωριάζουν στα φορτηγά και τους μεταφέρουν στις φυλακές Χατζηκώστα και άλλους στο Χαϊδάρι. Τα ξημερώματα εκτελούν 283 αναπήρους ήρωες της Εθνικής Αντίστασης που έδωσαν τη ζωή τους για την απελευθέρωση της Ελλάδας, ποτίζοντας το δέντρο της λευτεριάς, μαζί με τους άλλους πατριώτες αγωνιστές που πάλεψαν με το όπλο στο χέρι, στις φυλακές και τις εξορίες, στις πόλεις και τα χωριά της χώρας μας δίνοντας τη ζωή τους.

Οι αγώνες και το παράδειγμά τους αποτελούν ακριβή παρακαταθήκη για τους σημερινούς και τους επόμενους αγώνες του λαού και της νεολαίας μας. Δείχνουν πως όσο δύσκολες και αν είναι οι συνθήκες, όταν οι λαοί συνειδητοποιούν τη δύναμη τους, με την οργάνωση και τον αγώνα μπορούν να φέρουν τα πάνω κάτω, να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους.

Η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ τιμά και θα τιμά πάντα τους ήρωες και τα ιδανικά της Εθνικής μας Αντίστασης, συνεχίζει τον αγώνα με τους απογόνους και φίλους της Αντίστασης και του ΔΣΕ, με όλους τους εργαζόμενους και το τιμημένο ΚΚΕ, το Κόμμα της Αντίστασης και της ένδοξης πάλης του ΔΣΕ, για όλα τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα και την ικανοποίηση των αναγκών των οικογενειών τους. Παλεύουμε ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές και την εξουσία που υπηρετεί τους εκμεταλλευτές των εργαζομένων, ενάντια στη συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, με προοπτική μια Ελλάδα του λαού της.

Τ ο Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ