Ιδιοκτήτες γης & Κυνηγοί υποστηρίζουν την ανάκαμψη του ιβηρικού λύγκα…

Το LIFE LYNXCONNECT είναι ένα πενταετές διακρατικό έργο που ξεκίνησε το 2020 και αποσκοπεί στην οριστικοποίηση της στρατηγικής αποκατάστασης του ιβηρικού λύγκα (Lynx pardinus). Το 2002, ο συνολικός πληθυσμός εκτιμήθηκε ότι ήταν περίπου 100 άτομα.

Τώρα, η τελευταία επίσημη απογραφή που έγινε το 2020 κατέγραψε περισσότερους από 1.100 λύγκες, συμπεριλαμβανομένων 375 απογόνων και περισσότερων από 230 θηλυκών που αναπαράγονται.

Αυτή η επιτυχημένη ιστορία εξηγείται κυρίως από τις μακροχρόνιες προσπάθειες που καταβάλλονται από τη δεκαετία του 1990 και τα εξαιρετικά προγράμματα LIFE της ΕΕ που ξεκίνησαν το 2002 (όταν οι λύγκες βρίσκονταν στα πρόθυρα της εξαφάνισης).
Στο πλαίσιο του LIFE LYNXCONNECT, 21 εταίροι συνεργάζονται για να διασφαλίσουν τη γενετική μεταβλητότητα του είδους και τη μακροπρόθεσμη επιβίωσή του στην Ισπανία και την Πορτογαλία. Συντονίζεται από την κυβέρνηση της Ανδαλουσίας και συμμετέχουν δημόσιοι και ιδιωτικοί φορείς της Ανδαλουσίας, της Εξτρεμαδούρας, της Καστίλης-Λα Μάντσα, της περιφέρειας της Μούρθια και της Πορτογαλίας.

Μαζί με την επανένταξη, την ευαισθητοποίηση και τη διαχείριση των οικοτόπων, το LYNXCONNECT προσθέτει δύο νέες δράσεις: τη δημιουργία φυσικών διαδρόμων για τη διευκόλυνση της σύνδεσης μεταξύ των πληθυσμών και τη δημιουργία δύο νέων πυρήνων πληθυσμών: Altos de Lorca στη Μούρθια και Sierra Arana, στη Γρανάδα (Ανδαλουσία).

Οι κυνηγοί και οι θηροφύλακες είναι βασικοί εταίροι σε πολλά μέρη αυτού του έργου. Γίνονται μάρτυρες και συμβάλλουν στη δημιουργία των περιοχών του λύγκα στα κυνηγετικά τους πεδία, διαχειριζόμενοι τον βιότοπο του αγριοκούνελου (Oryctolagus cuniculus) που αποτελεί την κύρια πηγή τροφής για τους λύγκες. Πολλά θηλυκά επιλέγουν τα κυνηγετικά τους εδάφη για αναπαραγωγή, με εξαιρετικά περιστατικά όπως η γέννηση έξι νεογνών σε μια ιδιωτική κυνηγετική έκταση στη La Carolina (επαρχία Jaén).

Η σχετική πολιτική
Οι κυνηγοί διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην παρακολούθηση και συνεισφέρουν στη διαχείριση των μεγάλων σαρκοφάγων σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ορισμένοι από τους μεγαλύτερους πληθυσμούς μεγάλων σαρκοφάγων υπάρχουν εκεί όπου έχουν εκτιμηθεί ιδιαίτερα από την κυνηγετική κοινότητα της Ευρώπης. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τις περιοχές όπου οι κυνηγοί έχουν συμμετάσχει ενεργά στη διατήρηση και διαχείριση της καφέ αρκούδας, του λύγκα και του λύκου. Η σημασία των κυνηγών αναγνωρίζεται από το έργο της IUCN LCIE, τη Σύμβαση της Βέρνης και την πλατφόρμα της ΕΕ για τα μεγάλα σαρκοβόρα.

Μέσω του Fundación Artemisan, μιας μη κερδοσκοπικής ένωσης που στοχεύει στην προώθηση της προστασίας της άγριας ζωής και της βιώσιμης θήρας μέσω της έρευνας, της επικοινωνίας και της νομικής υπεράσπισης, αναπτύσσονται επικοινωνιακές δράσεις που περιλαμβάνουν την ευαισθητοποίηση και τη διάδοση της κοινής γνώμης και απευθύνονται σε κυνηγούς και ιδιοκτήτες κυνηγετικών περιοχών. Στόχος είναι να ενισχυθεί η συμμετοχή των κυνηγών στην αποκατάσταση των πληθυσμών του λύγκα, αλλά και να αναδειχθεί η αξία και οι προσπάθειες διατήρησης που καταβάλλουν.

Η Artemisan παράγει περιεχόμενο για τα μέσα ενημέρωσης με ενημερωτικά, εκπαιδευτικά και θετικά μηνύματα, με στόχο να κάνει τους λύγκες ευπρόσδεκτους στους κυνηγότοπους. Σε αρκετές περιοχές πραγματοποιούνται προσωπικές συζητήσεις και ενημερωτικές συνεδρίες με κυνηγούς, διαχειριστές εδαφών και ιδιοκτήτες γης. Σε αυτή την επικοινωνιακή στρατηγική τονίζεται ότι οι λύγκες μειώνουν την παρουσία των μεσοσαρκοφάγων (όπως η κόκκινη αλεπού και η αιγυπτιακή μαγκούστα), με αποτέλεσμα να υπάρχουν περισσότερα κουνέλια και πέρδικες στους κυνηγότοπους, αλλά και μη θηρεύσιμα είδη που μπορεί να θηρεύονται από αλεπούδες, μαγκούστες και άλλα.

Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ο σημαντικός ρόλος των κυνηγών για τη διατήρηση ενός απειλούμενου είδους. Πολλοί κυνηγοί και διαχειριστές αποκαλούν τον λύγκα “θηροφύλακα”, εκτιμώντας και αναγνωρίζοντας έτσι τον προαναφερθέντα ρόλο του λύγκα ως κορυφαίου θηρευτή στα ενδημικά οικοσυστήματα της Ιβηρικής.

Πηγή :FACE – Απόδοση στα Ελληνικά Αλέξανδρος Παλαιολόγος