Σπερχειάδα: Ο Πανηγυρικός λόγος της 28ης Οκτωβρίου, από τον Διευθυντή του Λυκείου Σπερχειάδας [ΒΙΝΤΕΟ]

Τον καθιερωμένο Πανηγυρικό λόγο της ημέρας, της 28ης Οκτωβρίου, εκφώνησε ο Διευθυντής του Λυκείου Σπερχειάδας  κ. Γ. Γεωργαντάς την Παρασκευή 28/10/2022.

Ο κ. Γ. Γεωργάντας εκφώνησε έναν εξαίρετο λόγο, σε πνεύμα επιμορφωτικό και εκπαιδευτικό, απευθυνόμενος σε μικρούς και μεγάλους, παρουσιάζοντας σημαντικές  πτυχές της ένδοξης ιστορίας μας και του έπους του 1940.  Σημείωσε δε, την αναγκαιότητα να διδαχθούμε από την ιστορία μας και να μένουν χαραγμένα στη μνήμη μας και να τιμούνται ουσιαστικά, τα κατορθώματα των Ελλήνων  και η νίκη ενάντια στον φασισμό.

Αξίζει να παρακολουθήσετε στο παρακάτω  βίντεο με την ομιλία του κ. Γεωργαντά, ενώ παράλληλα  παρατίθεται στη συνέχεια όλο το σχετικό κείμενο.

“Πανοσιολογιώτατε,

Κύριοι Εκπρόσωποι  των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών,

Κυρίες και Κύριοι

Αγαπητοί μαθητές

Η σημερινή επέτειος γιορτάζεται για δύο λόγους:

Ο πρώτος λόγος είναι για να μάθουμε ποιοι είμαστε. Τι έχουμε κάνει. Ποια είναι η Ιστορία μας.

Ο δεύτερος λόγος είναι για να μην ξεχάσουμε. Να μην ξεχάσουμε τι έκαναν για μας οι πατεράδες μας και οι παππούδες μας κι έτσι να τους τιμήσουμε.

Έχουμε συνηθίσει να δίνουμε στις εθνικές επετείους χαρακτηριστικά εθνικού μνημόσυνου. Γι’ αυτό ίσως και δεν μας αγγίζουν αρκετά. Οι μεγάλοι δεν διδάσκονται από αυτές και οι νεότεροι δεν ενδιαφέρονται. Πολλοί νέοι αδιαφορούν για τα περασμένα γεγονότα και αρκετοί από εμάς αντιμετωπίζουμε τις επετείους ως κάτι έξω από τη ζωή μας. Ίσως μία ευκαιρία ξεκούρασης και εκδρομής ή έστω ως ευκαιρία για μια ημέρα εθνικής ανάτασης. Αλλά ως εκεί. Τίποτε παραπέρα.

Όμως κάπως έτσι, κάπου εκεί γεννιέται ο εθνικισμός από τη μια πλευρά και ο εθνομηδενισμός από την άλλη, σαν αποτέλεσμα και οι δυο της έλλειψης ιστορικής συναίσθησης.

Οι εγγενείς αξίες του λαού μας θα μαραίνονταν οριστικά και θα στέρευαν γρήγορα αν από καιρό σε καιρό δεν αναζωογονούνταν, μέσα από τις εθνικές επετείους των φωτεινών γεγονότων που αποτελούν την ιστορία του λαού μας και τη συνείδηση της ιστορίας μας .

Το πρωί της 28^ης Οκτωβρίου, εισερχόμενη η Ελλάδα στη δύνη του πολέμου που σάρωνε πολλές χώρες της Ευρώπης, έγινε ένα θαύμα. Ο απλός λαός και οι πολιτικές ηγεσίες, οι ένοπλες δυνάμεις, η εκκλησία, σε ένα κλίμα πρωτοφανούς ενότητας, σύμπνοιας, ενθουσιασμού και έξαρσης, είχαν αποφασίσει να αντισταθούν με κάθε τρόπο. Το σύνθημα «Δεν θα περάσουν», δονεί απ΄ άκρη σ΄ άκρη την Ελλάδα. Και σε λίγες ημέρες που έχουμε τις πρώτες νίκες παντού ακούγονται οι λέξεις «ΑΕΡΑ» και «ΤΣΑΡΟΥΧΙ».

Κανείς δεν υπολογίζει ότι ο πόλεμος δεν είναι τα γλέντια της αναχώρισης των επιστρατευμένων για το μέτωπο και η έξαρση, δεν είναι καν οι στιγμές της μάχης και η «αδρεναλίνη». Είναι κυρίως οι ατελείωτες πορείες, το κρύο, το χιόνι, η ψείρα και η εξαθλίωση, η φοβερή πείνα, οι γάγγραινες και το κόψιμο των άκρων, οι τυφλότητες, η μακρά αναμονή και ο θάνατος των φίλων, των συμπολεμιστών. Όλοι όσοι το έζησαν κατέληγαν «τέτοια δυστυχία να μην ξανάρθει, να μην την ζήσει άνθρωπος».

Δεν έχουν όμως ανάγκη τον εορτασμό της επετείου οι ψυχές των ηρώων του 40. Αυτές είναι πλέον αθάνατες.

Σήμερα γιορτάζουμε τη νίκη του Έθνους μας απέναντι στο φασισμό.
Μια νίκη που βάφτηκε με πολύ αίμα, τόσο κατά τη διάρκεια του Ελληνοιταλικού Πολέμου, όσο και στη συνέχεια ενάντια στο Γερμανό και Βούλγαρο κατακτητή.

Έχουμε την υποχρέωση να βαδίσουμε στα μονοπάτια της θυσίας των ηρώων του 40 να συνειδητοποιήσουμε το βάρος της κληρονομιάς που ως λαός κουβαλάμε από τα βάθη των αιώνων ώστε να ορθώσουμε κι εμείς το δικό μας ανάστημα, σε όσους επιβουλεύονται σήμερα την εθνική μας υπόσταση και κυριαρχία.

Εμείς είμαστε αυτοί, που σήμερα έχουμε περισσότερη ανάγκη να πιαστούμε από τα κατορθώματά τους να εμπνευστούμε από τα ιδανικά τους, από την πίστη τους στην ελευθερία και την Πατρίδα, για να πούμε κι εμείς το μεγάλο ΟΧΙ στους οποιουσδήποτε νέους επίδοξους κατακτητές της Πατρίδας μας.

Φίλες και φίλοι

Ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου αποτελεί την αφορμή για περίσκεψη και γόνιμο προβληματισμό κι αυτό γιατί η Ιστορία μπορεί να επαναληφθεί, αν οι λαοί δεν πάρουν μαθήματα απ΄ αυτήν.

Η επέτειος αυτή πρέπει να θυμίζει διαρκώς σε αυτούς που σήμερα μιλούν για την Πατρίδα μας υποτιμητικά ότι μέσα στο κρύο των αλβανικών βουνών, στη μοναξιά του πολέμου οι πιστοί υπηρέτες των ιδανικών αντιστάθηκαν ηρωικά για περισσότερες από 150 ημέρες στα στρατεύματα εισβολής, πριν αυτά σηκώσουν τη σβάστικα και στη δική μας επικράτεια. Ενώ άλλοι λαοί υπέκυψαν το πολύ σε ένα μήνα και κάποιοι χωρίς καμία αντίσταση.

Η μικρή Ελλάδα χάρισε στους ελεύθερα σκεπτόμενους λαούς της Ευρώπης, την πρώτη νίκη εναντίον των δυνάμεων του Άξονα, δείχνοντας τους ότι η πίστη στα ιδανικά και στην ελευθερία, μπορεί να αντισταθεί σθεναρά στις σιδερόφρακτες στρατιές του φασισμού και των ναζί.

Αυτό η χώρα μας το πλήρωσε πολύ ακριβά.

Ο ελληνικός λαός βίωσε μια απάνθρωπη ΚΑΤΟΧΗ, που συνοδεύτηκε από δολοφονίες χιλιάδων αμάχων, από πείνα, κακουχίες και βασανιστήρια, από την καταστροφή δεκάδων χωριών και υποδομών της χώρας, αλλά και από την οικονομική καταστροφή της χώρας. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα 89 ολοκαυτώματα, τους νεκρούς στα Καλάβρυτα, στο Κομμένο Άρτας, στο Δίστομο, στο Μεσόβουνο και στους Πύργους Πτολεμαΐδας, στην Κλεισούρα Καστοριάς καθώς και τη λεηλασία της Κανδάνου στην Κρήτη;. Αυτό ήταν το σκληρό πρόσωπο του φασισμού και του ναζισμού.

Αλλά κι εμείς όμως οφείλουμε να θυμόμαστε ότι μπορεί το 1945 να έληξε ο Πόλεμος, όμως ο φασισμός δεν είναι μια μακρινή ιστορία.

Αντίθετα, οι λύκοι του φασισμού και του κάθε μορφής ολοκληρωτισμού βλέπουμε και πάλι να πλανιούνται σε όλη την Ευρώπη.

Το μόνο που έχει αλλάξει είναι το τομάρι τους.

Η κάθε μορφής βία είναι το μακρύ χέρι του φασισμού.

Και ο κάθε μορφής φασισμός και ολοκληρωτισμός γνωρίζει καλά πως να εκμεταλλεύεται καταστάσεις φτώχειας και λιτότητας, σαν αυτές που βιώνει τα τελευταία χρόνια η κοινωνία μας.

Ας έχουμε λοιπόν τα μάτια μας ανοιχτά.

Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε τα ιδανικά για τα οποία έχυσαν το αίμα τους οι πρόγονοί μας το ΄40 στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας.

Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως όταν το 1941 οι δυνάμεις του ξένου φασισμού στηριγμένες στα υπέρτερα τεχνικά μέσα και στην αριθμητική τους δύναμη, κατάφεραν να κατακτήσουν την Ελλάδα, όμως στην ουσία δεν κατάφεραν τίποτε, γιατί δεν πέτυχαν να κατακτήσουν την ψυχή των Ελλήνων.

Η 28η Οκτωβρίου 1940 απέδειξε ότι σε σκοτεινές εποχές ο Έλληνας αφήνει τον ατομισμό του και αίρεται, σε κόσμο ιδεατό, αλλά δυστυχώς για λίγο καιρό, όπως απέδειξε ο εμφύλιος σπαραγμός.

Τιμή και δόξα στους αθάνατους νεκρούς του έπους του ’40.

Τιμή και δόξα σ’ αυτούς που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια.

Τιμή και δόξα σ’ αυτούς που αντιστάθηκαν και αντιστέκονται.

Σας ευχαριστώ πολύ.