Τσιγαρίθρες
Μια παλιά ιεροτελεστία για να διαχωρίσουν το λίπος του χοιρινού από το κρέας.
Κόβονται κομμάτια λίπους από τα πιο «παστωμένα» τμήματα του χοιρινού κυρίων στην κοιλιακή χώρα τα οποία έχουν και λίγο κρέας.
Το τοποθετούν στο καζάνι με πολύ φωτιά και αρχίζει να βράζει και έτσι βγάζουν το λίπος το οποίο παλιά το αποθήκευαν για την υπόλοιπη χρονιά.
Συγχρόνως τα μικρά κομμάτια λίπους και κρέατος μειώνονται συνεχώς και στο τέλος ό,τι απομείνει το σβήνουν με καλό κρασί και αυτό για πολλές μέρες είναι ένας καλός και πρόχειρος μεζές που συνοδεύει τα τραπέζια.
Και κάπως έτσι γίνονται οι τσιγαρίθρες στη Σπερχειάδα, ακόμα στις μέρες μας, στη γειτονιά μου
Δεν είναι δύσκολο να γίνουν, λίγη υπομονή χρειάζεται και το κατάλληλο κρέας.
Για όσους δε γνωρίζουν το έδεσμα θα γράψω δυο λόγια.
Όταν στα χωριά έσφαζαν το χοίρο, εκμεταλλευόντουσαν όλα τα κομμάτια του ζώου, με το χοιρινό κρέας, έφτιαχναν: σύγλινα, λουκάνικα, πηχτή, οματιές, αλάτιζαν σε παστό ένα μέρος του πολύ λιπαρού κομματιού το “έλιωναν” σε μεγάλα καζάνια και πάνω σε φωτιά από ξύλα και από αυτό έπαιρναν τη γλύνα και τα κομμάτια που έμεναν ήταν οι τσιγαρίθρες
Τη γλύνα την χρησιμοποιούσαν για το μαγείρεμα της χρονιάς και για τη συντήρηση κρέατος.
Τις τσιγαρίθρες τις έτρωγαν ζεστές ή τις πρόσθεταν σε ομελέτες, πίτες, ή σούπες.
Μέρος τους τις αποθήκευαν μέσα σε βάζα μαζί με γλύνα ( δρούσε ως συντηρητικό) και τις είχαν για τους επόμενους μήνες.