“Φορολογία μικρομεσαίων και δημοσιονομικές ανάγκες”

*Γράφει ο Στέλιος Ζαχαρόπουλος

ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ….

Η δρομολόγηση της ψήφισης του νέου φορολογικού νομοσχεδίου με τις νεότερης «κοπής» απόψεις της Κυβέρνησης αλλά και οι διαφαινόμενες κοινωνικές αντιδράσεις, δικαιολογούν διάφορες σκέψεις. Όχι μόνο επειδή αρκετοί από τους συμπολίτες μας φέρεται να αδικούνται, αλλά και για την αναποτελεσματικότητα που μας μαστίζει και χαρακτηρίζει ΟΛΕΣ τις έως τώρα επιλογές στα πλαίσια των πολιτικών που διαχρονικά ασκούνται.

Ανά Κυβερνητική θητεία ένα ή δύο ή μπορεί και περισσότερα -βέβαια την περίοδο της οικονομικής κρίσης και του covid καταρρίφθηκε κάθε ρεκόρ- φορολογικά νομοσχέδια. Με φυσικό επακόλουθο η σχετική νομοθεσία -διατάγματα, αποφάσεις, κανονισμοί και κάθε είδους θεσμικές παρεμβάσεις- να αφορά κείμενα χιλιάδων σελίδων. Παρόλα αυτά σήμερα βρισκόμαστε στον ίδιο παρονομαστή. Χωρίς λοιπόν καμία διάθεση μηδενισμού, οι αστοχίες των μέχρι τώρα επιλογών για τη φορολόγηση της παραγωγικής μας βάσης φαίνεται να μην έχουν προηγούμενο. Δεν χρειάζονται πολλά για να αποδεικνύεται ότι το φορολογικό μας σύστημα είναι αναχρονιστικό και «κουβαλάει» από «γεννησιμιού» του αδικίες. Όχι μόνο ως προς τον διακριτά διαφορετικό τρόπο φορολόγησης των πολιτών αλλά και σε ότι αφορά τις αντιλήψεις που διακατέχουν τους αρμόδιους. Με παραγνώριση όλων των αναγκών για την ελάχιστη έστω συνέργεια των φορολογουμένων. Και με τις ανά περίπτωση δραστηριότητας άδικες, άνισες ή ανεπαρκείς επιλογές να «πάνε σύννεφο».

ΟΛΟΙ θεωρούνται «φοροκλέφτες» μέχρι να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες. Τα προβλήματα λόγω της νομοθετικής μας «αστάθειας» έγιναν χιονοστιβάδα. Με τις «νεόκοπες» απόψεις των κυβερνώντων, να προβληματίζουν για άλλη μια φορά. Φορολόγηση λοιπόν τεκμαρτή για τους μικρομεσαίους, αυτοαπασχολούμενους και ελεύθερους επαγγελματίες, χωρίς καμία ανοχή ακόμα και για τα αυτονόητα έξοδα της διαβιώσεώς των. Ακόμα και όταν τα εισοδήματά τους δεν επαρκούν ούτε για να εκπληρώνονται οι ασφαλιστικές τους υποχρεώσεις. Επιλογές οριζόντιες και ατεκμηρίωτες. Χωρίς κανένα μέτρο, άδικες και αλόγιστες που πολύ απέχουν από τη συνταγματική μας επιταγή η οποία αναφέρει ότι «οι πολίτες πρέπει να συνεισφέρουν αδιακρίτως στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους».

Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αποτελούν την κύρια βάση της οικονομίας, τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Στον κύκλο των Ευρωπαϊκών μας εταίρων όλες οι χώρες στηρίζουν αυτές τις δραστηριότητες με πρώτιστη επιδίωξη τη μείωση της ανεργίας.  Όπως και στην Ελλάδα που κατ’ επανάληψη υιοθετήθηκαν και υιοθετούνται τέτοιες πολιτικές με τη διάθεση κονδυλίων.

Είναι αλήθεια ότι οι μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις μας συνεισφέρουν περίπου το 57 % της προστιθέμενης αξίας στην Ελληνική οικονομία και το 83,5 % των θέσεων εργασίας ; Όταν μάλιστα ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι περίπου στο 52 % ; Για ποιους λόγους συνεπώς οι αρμόδιοι δεν αποδέχονται τις ενδεχόμενες ζημιογόνες χρήσεις των επαγγελματιών που συμμετέχουν στη διαμόρφωση των προηγούμενων standard’s της πραγματικής μας οικονομίας ;

Όταν έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα περίπου 9 δις, γιατί η πολιτεία εξαναγκάζει τους «αδύναμους» σε δηλώσεις πλασματικών κερδών ; Γιατί παραγνωρίζεται η πραγματικότητα και ο απαράδεκτος «οικονομικός δυϊσμός» που επικρατεί στη χώρα ; Πλασματική κερδοφορία χωρίς εξαιρέσεις. Όμως με το ενδεχόμενο οι οικονομικά εύρωστοι, που κατά κανόνα δραστηριοποιούνται στις περισσότερο εύπορες περιοχές, να τη «βγάζουν καθαρή» δηλώνοντας τα ελάχιστα (!!). Σταθμίσθηκαν από τους αρμόδιους οι εκτός οκταώρου και πενθημέρου εργασίας υποχρεώσεις των αυτοαπασχολούμενων και μικρομεσαίων ; Υπάρχει κάποια άποψη για τα πέρα από κάθε λογική ή μέτρο εξοντωτικά ωράρια εργασίας τους;

Γιατί η πολιτεία αδιαφορεί χωρίς να επιδιώκονται ούτε τα αυτονόητα και για τα εισοδήματα των ελευθέρων επαγγελματιών και αυτοαπασχολούμενων, όπως ακριβώς γίνεται με τα «αφορολόγητα» εισοδήματα άλλων πληθυσμιακών ομάδων ; Ενδιαφέρθηκαν οι πολιτικοί μας για τις εκτός Υπηρεσιακών καθηκόντων -και δημοσίου λογιστικού βεβαίως, βεβαίως- δραστηριότητες των στελεχών του ευρύτερου δημόσιου τομέα ; Το γεγονός ότι σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ είμαστε οι ουραγοί των χωρών της Ένωσης σε θέματα διαφθοράς, προκύπτει «ως διά μαγείας» και κατά τύχη ;

Ποιες είναι οι πρωτοβουλίες των αρμοδίων σε ότι αφορά την απαίτηση για την ανάταξη των τόσο σοβαρών δομικών ανεπαρκειών μας ; Πέρασαν χρόνια που οι Μηχανικοί για παράδειγμα υποχρεώθηκαν να χρησιμοποιούν POS. Καθ’ υπερβολή αφού συνήθως για κάποιο επαγγελματία Μηχανικό είναι δύσκολο να λεχθεί ότι του αναλογούν ανά μήνα περισσότερα των τεσσάρων ή πέντε αντικειμένων εργασίας. Θέλουν λοιπόν οι αρμόδιοι να υποστηρίζουν με επιχειρήματα τις επιλογές τους ;

Ας ληφθούν υπόψη τα υπαρκτά έσοδα του κλάδου των Μηχανικών με τη χρήση των POS. Η εξέλιξη της τεχνολογίας διευκολύνει. Σε σχέση με τα παραπάνω και την επιγενόμενη κοινωνική αναστάτωση, εντύπωση δεν προκαλεί μόνο η επιδερμική προσέγγιση του θέματος από την πλευρά της Κυβέρνησης.

Δίπλα σε αυτή την πολιτική και μέχρι τώρα τουλάχιστον συνυπάρχει δυστυχώς και η αφωνία των αντιπολιτευόμενων. Λες και κάποιοι αδυνατούν να αντιληφθούν ότι για να γίνει η φορολογική νομοθεσία δικαιότερη και η οικονομία μας ανταγωνιστικότερη προέχουν συγκεκριμένες και απαραίτητες δομικές αλλαγές. Με σεβασμό στις συνταγματικές μας επιταγές. Λαμβάνοντας υπόψη όσα από τους εταίρους μας έχουν στην ίδια κατεύθυνση υιοθετηθεί και μπορούν να θεωρούνται «πεπατημένη».

Και με συναποδοχή της άποψης ότι τέτοια γενικότερα προβλήματα διευθετούνται με τη διαμόρφωση πολιτικών πέρα και έξω από τα μικροσυμφέροντα των κομμάτων και των όποιων κοινωνικών ομάδων.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΤΟΠΟΓΡΑΦΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ