Η γέφυρα της Βίστριζας του ποταμού Ινάχου φόρεσε τα ολόλευκά της και εντυπωσιάζει!!!

Η γέφυρα της Βίστριζας αποτελεί μνημείο της νεότερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς μας

Η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας και συγκεκριμένα η Γενική Δ/νση Αναπτυξιακού Προγραμματισμού, Περιβάλλοντος και Υποδομών έχει ήδη εκδώσει απόφαση έγκρισης εκτέλεσης εργασιών κατασκευής νέας γέφυρας.

Δεν πρέπει όμως να λησμονήσουμε ότι στο φύλλο 883, 2 Ιουλίου 2003, της εφημερίδας της Κυβερνήσεως, με υπουργό Πολιτισμού τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, δημοσιεύεται η απόφαση για ανακήρυξη της τοξωτής Γέφυρας της Βίστριζας ως μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς, διότι αποτελεί ενδιαφέρουσα κατασκευή από οπλισμένο σκυρόδεμα των αρχών του 20 ου αιώνα.Σύμφωνα με την απόφαση, η γέφυρα του Ινάχου ποταμού παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, τόσο για τον στατικό και αρχιτεκτονικό της σχεδιασμό. Σύμφωνα με την απόφαση, η γέφυρα του Ινάχου ποταμού παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, τόσο για τον στατικό και αρχιτεκτονικό της σχεδιασμό, όσο και για τον τρόπο με τον οποίο ενσωματώνει τα λιτά διακοσμητικά στοιχεία, την αυστηρή και ταυτόχρονα πλαστική μορφή των επαναλαμβανομένων τόξων της.

Η γέφυρα, παρά το μέγεθος της, εντάσσεται με τρόπο αρμονικό στο φυσικό περιβάλλον της περιοχής, αποτελεί ιστορική μαρτυρία για τον τρόπο επικοινωνίας και την κοινωνικοοικονομική οργάνωση της περιοχής και είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με τις μνήμες των κατοίκων. Σήμερα έχουν ήδη ξεκινήσει οι εργασίες για την κατασκευή νέας γέφυρας, ενώ το Πολυτεχνείο εκπονεί μελέτη για να γίνουν εργασίες στατικότητας και να δοθεί εκ νέου στην κυκλοφορία η παλιά γέφυρα, η οποία θα διατηρηθεί.  Η γέφυρα της Βίστριζας είναι σημαντική μιας και χρησιμοποιείται ως οδικός άξονας για όλη την ευρύτερη περιοχή και για τα χωριά της Υπάτης. Θα πρέπει, λοιπόν, να εξακολουθήσει να υφίσταται και να προστατεύεται με κάθε τρόπο. Η γέφυρα του ποταμού Ινάχου (Βίστριζα) βρίσκεται πάνω στον επαρχιακό δρόμο που συνδέει τη Σπερχειάδα με την Υπάτη. Η γέφυρα άρχισε να κατασκευάζεται στις αρχές του 20ου αιώνα, ωστόσο το έργο ολοκληρώθηκε τη δεκαετία του 30, λόγω της εμπόλεμης κατάστασης της χώρας με τους Βαλκανικούς πολέμους, τον πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο και τη Μικρασιατική καταστροφή. Η γέφυρα έχει συνολικό μήκος 129,5 μέτρα και πλάτος 3,00 μέτρα και αποτελείται από πέντε τόξα, τα οποία πατούν σε τέσσερα μεσόβαθρα και δύο ακρόβαθρα. Τα βάθρα είναι κατασκευασμένα από καλοδουλεμένη λιθοδομή κατά το πολυγωνικό σύστημα δομής (κυψελωτό) στο μεγαλύτερο μέρος τους εκτός από τους ημικυκλικούς προβόλους που είναι κατασκευασμένοι από ισομεγέθεις γωνιόλιθους κατά το ισόδομο σύστημα δομής. Οι στέψεις των βάθρων είναι κατασκευασμένες από μπετόν αρμέ και πάνω σαυτές πατούν οι πυλώνες του γεφυριού που διαμορφώνονται από δίδυμα τοιχία, τα οποία ενώνονται μεταξύ τους με τοξωτή κατασκευή λίγο πριν αυτά συναντήσουν το οδόστρωμα. Η μορφή της γέφυρας ολοκληρώνεται με κάποιες αυστηρές και λιτές διακοσμήσεις, όπως οι καλοδουλεμένες λιθοδομές των βάθρων, οι κλιμακωτές απολήξεις των πυλώνων, τα ορθογώνια πλαίσια των στηθαίων καθώς και το λιτό και απέριττο κιγκλίδωμά του. Η γέφυρα αποτελεί ένα αξιόλογο και αντιπροσωπευτικό δείγμα οδομηχανικής της περιόδου του μεσοπολέμου.