Καλά κρυμμένο σε μια βιομηχανική γωνιά του Σαν Φρανσίσκο βρίσκεται ένα παραμυθένιο κάστρο σε νορμανδικό στιλ, με έναν πυργίσκο που χτίστηκε πριν από 150 χρόνια

Καλά κρυμμένο σε μια βιομηχανική γωνιά του Σαν Φρανσίσκο βρίσκεται ένα παραμυθένιο κάστρο σε νορμανδικό στιλ, με έναν πυργίσκο που χτίστηκε πριν από 150 χρόνια και μια τουαλέτα που θυμίζει θρόνο.

Η κινηματογραφίστρια Kirsten Dirksen αποφάσισε να κάνει ένα ντοκιμαντέρ και να μεταφέρει τους θεατές μέσα από τα τείχη του Albion Castle, και ακόμη και η ίδια αναφέρει ότι, αφού έζησε στην πόλη για μια δεκαετία, δεν είχε ιδέα για την ύπαρξη αυτής της αρχοντικής κατοικίας.

Το μέρος ανήκει επί του παρόντος στον Bill Gilbert, έναν συνταξιούχο αστυνομικό του Σαν Φρανσίσκο και επενδυτή ακινήτων, και στο συναρπαστικό βίντεο, η κόρη του Jennifer κάνει το τουρ.

Ο Bill αγόρασε το ακίνητο των δύο υπνοδωματίων για 900.000 δολάρια το 2012, αφού είχε μείνει άδειο και ανεκμετάλλευτο για κάποιο χρονικό διάστημα. Η διαδικασία ανακαίνισης περιελάμβανε τη βελτίωση των χώρων διαβίωσης μαζί με τη φροντίδα ενός από τα πιο ασυνήθιστα χαρακτηριστικά του σπιτιού: ένα δίκτυο υπόγειων σπηλαίων που εξακολουθούν να παράγουν 8.000 και 10.000 γαλόνια νερού την ημέρα από φυσική πηγή.

Η άγνωστη ιστορία του κάστρου
Το κάστρο χτίστηκε το 1870 από τον John Hamlin Burnell, έναν νεαρό Άγγλο μετανάστη, ο οποίος είδε τις δυνατότητες στη φυσική πηγή νερού και είχε όραμα να μετατρέψει το οικόπεδο σε μια σύγχρονη ζυθοποιία.

Μια ασπρόμαυρη vintage φωτογραφία του κάστρου την εποχή που χτίστηκε, δείχνει πώς ήταν περιτριγυρισμένο από καλλιεργήσιμες εκτάσεις χωρίς άλλα ακίνητα στη γύρω περιοχή.

Σήμερα το κάστρο βρίσκεται πίσω από έναν πολυσύχναστο δρόμο και είναι στρυμωγμένο ανάμεσα σε ένα συνονθύλευμα κτιρίων κατοικιών με ένα βιομηχανικό ναυπηγείο να στέκει πιο πέρα.

Αλλά περνώντας από τη σιδερένια πύλη του κάστρου στους καταπράσινους κήπους, η κόρη του ιδιοκτήτη λέει ότι είναι σαν να μπαίνεις σε «ένα διαφορετικό σύμπαν».

Το κύριο μέρος του κάστρου κατασκευάστηκε από βράχο που ανασκάφηκε κατά την εκσκαφή του δικτύου των σπηλαίων, ενώ ξύλα από το τοπικό ναυπηγείο χρησιμοποιήθηκαν ως δοκοί στήριξης και άλλα εσωτερικά στοιχεία.

Το όραμα του Burnell ζωντάνεψε και η ζυθοποιία Albion Ale & Porter λειτούργησε για κάποιο χρονικό διάστημα μέχρι που η ποτοαπαγόρευση την ανάγκασε να κλείσει το 1919.

Το κάστρο στη συνέχεια μετατράπηκε σε ένα νέο επιχειρηματικό εγχείρημα ως Albion Water Company και λειτούργησε ως εργοστάσιο εμφιάλωσης πόσιμου νερού από το 1928 έως το 1947.

Ενώ λειτουργούσε ως εργοστάσιο εμφιάλωσης νερού, το κάστρο κατοικήθηκε από έναν Αμερικανό γλύπτη ονόματι Adrien Voisin και πολλά από τα ξυλόγλυπτά του, τα οποία εκτείνονται από τα κάγκελα της σκάλας μέχρι τα διακοσμητικά μοτίβα της οροφής, παραμένουν έως και σήμερα. Μία από τις προσθήκες του Voisin ήταν μια εκκεντρική τουαλέτα που μοιάζει με θρόνο!

Στο βίντεο, η Jennifer δείχνει πώς η ασυνήθιστη τουαλέτα διαθέτει ξύλινο περίβλημα, με πίσω πάνελ και μπράτσο με ένα κεραμικό τασάκι στη μία πλευρά. Η τουαλέτα επίσης «παίζει μουσική» όταν πατιέται το καζανάκι ώστε να «ακούει όλο το σπίτι».

Τα άλλα δωμάτια περιλαμβάνουν την επίσημη τραπεζαρία, την κουζίνα με ντουλάπια από σκούρο ξύλο, το μεγάλο σαλόνι με έναν πολυέλαιο σε γοτθικό στιλ και ένα άνετο υπνοδωμάτιο με κρεβάτι με ουρανό.

Στον τελευταίο όροφο του πύργου του κάστρου, υπάρχει ένα μικρό καθιστικό με την αρχική ξύλινη οροφή από πάνω. Ο τελευταίος όροφος του πύργου θα είχε αρχικά χρησιμοποιηθεί ως αποθηκευτικός χώρος για τη διαδικασία παρασκευής μπύρας.

Προχωρώντας στα χαμηλότερα επίπεδα του κάστρου, η ομάδα του ντοκιμαντέρ περιηγήθηκε στο δίκτυο των σπηλαίων με τους λαξευμένους στο χέρι πέτρινους εσωτερικούς χώρους να εμφανίζονται. Πιστεύεται ότι χρησιμοποιήθηκαν χειρολαβές για τη δημιουργία των σπηλαίων με όλο το βράχο να μεταφέρεται σε καρότσια, ένα επίπονο έργο που θα χρειάστηκε αρκετά χρόνια.

Το νερό που συγκρατείται στις στέρνες είναι κρυστάλλινο και η ξεναγός ανέφερε ότι κάποιοι μπόρεσαν να κολυμπήσουν στις πέτρινες δεξαμενές αφού πήραν πρώτα άδεια.

Το 1961 το κάστρο απειλούνταν με κατεδάφιση επειδή βρισκόταν δίπλα σε σχέδιο οδοποιίας, αλλά τα υπόγεια νερά του το έσωσαν από τον κίνδυνο.

Αποφασίστηκε ότι εάν το Σαν Φρανσίσκο απειληθεί ποτέ από πυρηνική επίθεση, το κάστρο θα μπορούσε να παρέχει νερό έκτακτης ανάγκης στους κατοίκους της πόλης. Είναι μια από τις μοναδικές φυσικές πηγές της πόλης που δεν μπορεί να μολυνθεί και καθιερώθηκε ως ιστορικό ορόσημο το 1974.

Προτού η οικογένεια Gilbert αγοράσει το κάστρο, ανήκε σε άλλον καλλιτέχνη μετά τον Voisin και υπήρχαν σχέδια από ντόπιους ζυθοποιούς να επαναλειτουργήσουν το ζυθοποιείο, αλλά δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ.

Όταν βγήκε στην αγορά προς πώληση, ο Bill Gilbert άδραξε την ευκαιρία, καθώς υπήρξε γοητευμένος από το ακίνητο σε όλη του τη ζωή. Ως παιδί, οι γονείς του τον πήγαιναν σε ένα εστιατόριο κοντά σε αυτόν τον δρόμο όπου περνούσε περισσότερο χρόνο ονειροπολώντας το κάστρο παρά απολαμβάνοντας το δείπνο του.

Σήμερα το κάστρο είναι διαθέσιμο προς ενοικίαση για μικρές εκδηλώσεις, αλλά το μακροπρόθεσμο σχέδιό του είναι να επαναφέρει την επιχείρηση εμφιάλωσης νερού για να «αξιοποιήσει το φυσικό, γλυκό νερό από τις στέρνες που ξεκίνησε ο ιδρυτής».

Ολοκληρώνοντας την περιήγησή της, η Jennifer σημειώνει ότι το κάστρο είναι το «μοναδικό κομμάτι της ιστορίας που έχει απομείνει» που χρονολογείται από την εποχή που το Σαν Φρανσίσκο ήταν μια έκταση αγροτικής γης με ράντσα.

«Δεν υπάρχει χρόνος νομίζω στον σύγχρονο κόσμο να χτίσουμε ξανά κάτι τέτοιο. Όλα [τώρα] γίνονται γρήγορα και νομίζω ότι πήραν το χρόνο τους εδώ. [Είναι] χτισμένο προσεκτικά… Νιώθω πάντα ασφαλής εδώ», πρόσθεσε η ίδια.

Φωτογραφίες: Albion Castle

www.iefimerida.gr