Ο τσαγκάρης της Ολύμπου, Γιάννης Πρεάρης

Φτιάχνει – περίτεχνα – χειροποίητα δερμάτινα υποδήματα

Ο τελευταίος στιβανοποιός και βυρσοδέψης στην Όλυμπο Καρπάθου, συνεχίζει την παράδοση και φτιάχνει τα χειροποίητα δερμάτινα υποδήματα, “στιβάνια” κατά παραγγελία, μέχρι και σήμερα επιμένει νοσταλγικά και κανείς δεν λέει να κάτσει δίπλα του μήπως και του «κλέψει» την τέχνη του.

Στην Όλυμπο Καρπάθου μπορείτε να βρείτε χειροποίητα δερμάτινα υποδήματα, όπως παραδοσιακά «στιβάνια» κατά παραγγελία, πιστά στην τοπική παράδοση. Η δουλειά συνεχίζεται από τον τελευταίο στιβανοποιό και βυρσοδέψη του χωριού, Γιάννη Πρεάρη, Υποδηματοποιό και Ραδιοφωνικό παραγωγό, προσφέροντας αυθεντικά, χειροποίητα προϊόντα.

Είναι ο τρίτης γενιάς τσαγκάρης στην Όλυμπο, και ο μοναδικός εδώ και πολλά χρόνια!

Τον συναντήσαμε στο εργαστήριο του και τον ρωτήσαμε, ποια ήταν η ανάγκη που έκανε τους ανθρώπους της Ολύμπου, ανδρών και γυναικών να φορούν, ένα άλλο είδος παπουτσιών, αυτής της μπότας που λέγεται στιβάνι; Μας αποκρίθηκε  χαμογελώντας και σήκωσε ασυναίσθητα το χέρι του για να χαϊδέψει το δέρμα της μπότας και έτσι άρχισε η ιστορία των στιβανιών.

Δείτε το βίντεο:

Οι μπότες  έπρεπε να είναι γερές και να προφυλάσσουν τα πόδια από τις πέτρες, τα κλαδιά, τα φίδια και οτιδήποτε άλλο πάνω στο σκληροτράχηλο έδαφος του τόπου μας

Τι είναι λοιπόν τα στιβάνια κι από πιο υλικό φτιάχνονται;

– Είναι φτιαγμένα από δέρμα κατσίκας και βοδινό πάντα από τα ζώα της Ολύμπου και η επεξεργασία των δερμάτων γινόταν από ξεραμένα βότανα που μαζεύαμε στα βουνά ασκινό, ή βαλανίδι, τα δέρματα τα βάζαμε στο νερό για να μαλακώσουν, μετά στον ασβέστη για να φύγει η τρίχα, ύστερα με στάχτη φούρνου και μετά καθαρίζονταν πλένονταν, για να μπουν στα βότανα ώστε να ψηθούν και να πάρουν το χρώμα από τη δύναμη που είχαν οι ουσίες, μετά περνιόταν με λίπος χοιρινού και λάδι για να έχει την ελαστικότητα.

Τα στιβάνια των στολών που φοριούνται με τις παραδοσιακές στολές στα χορευτικά σχήματα τα φτιάχνω εγώ. Στέλνω παραγγελίες σε όλους τους Συλλόγους της Ελλάδας, Αυστραλίας, και Αμερικής…

Το Κράτος δεν προσέχει δυστυχώς αυτά τα παλιά επαγγέλματα, που τείνουν σιγά σιγά να εξαφανιστούν. Γιατί έρχονται οι ξένοι στο νησί; Για να δουν αυτά που δεν έχουν στην πατρίδα τους. Ούτε οι νέοι όμως φαίνονται σήμερα διατεθειμένοι να μάθουν τη δουλειά.

Έτσι, είναι καταδικασμένο κι’ αυτό το επάγγελμα μια μέρα να χαθεί…