Σύγχρονη αρχιτεκτονική: «Επιστροφή στη Γη» με υπόσκαφα παλάτια

Ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια βλέπουμε να αναπτύσσονται υπόσκαφες κατασκευές είτε για χρήση κατοικίας είτε για ολόκληρα ξενοδοχειακά συγκροτήματα. Στην αρχιτεκτονική ιστο­ρία βέβαια η τάση αυτή μόνο «νέα» δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Αντίθετα παραπέμπει στις αρχέγονες λύσεις, που όμως πλέον ιδωμένες υπό ένα σύγχρονο πρίσμα αποτελούν μια νεωτερική προσέγγιση, η οποία μάλιστα ανταποκρίνεται στις επιταγές της εποχής για την ανάγκη βιοκλιματικού σχεδιασμού.

Ετσι, ενώ επί δεκαετίες οι άνθρωποι ως δείγμα προόδου και τεχνολογικής εξέλιξης χτίζουν ολοένα και ψηλότερα κτίρια, από τις απλές πολυκατοικίες του παρελθόντος μέχρι τους ουρανοξύστες του σήμερα φιλοδοξώντας να φτάσουν πιο κοντά στον ουρανό, τώρα… επιστρέφουν στα χαμηλά, σχεδόν υπόγεια κτίρια. Αναζητώντας πιθανά μια νέα σχέση με τη γη και ό,τι αυτή μπορεί να προσφέρει παρά τους αλλεπάλληλους «βιασμούς» της που μας έχουν φέρει αντιμέτωπους με τις ολέθριες συνέπειες της κλιματικής αλλαγής.

Κατά κάποιον τρόπο, λοιπόν, θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι μετά την… κατάκτηση των ουρανών η τάση αυτή σηματοδοτεί ένα comeback στη γη υπό τους όρους των καινοτόμων λύσεων της σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Ολα αυτά βέβαια, προς το παρόν και δεδομένης της πραγματικότητας των πολυπληθών αστικών κέντρων, απευθύνονται σε ένα περιορισμένο κοινό. Ουδείς όμως μπορεί να γνωρίζει τι επιφυλάσσει το μέλλον.

Οταν άρχισαν όλα

Οι υπόσκαφες κατοικίες παραπέμπουν ιστορικά στα πρώτα χρόνια του ανθρώπου πάνω στη Γη. Σύμφωνα με τον διάσημο αρχιτέκτονα Νόρμαν Φόστερ, ο οποίος έχει εκπονήσει και τα σχέδια για το mega project του Ελληνικού, το σπήλαιο και η τέντα-στέγαστρο είναι οι δύο αρχέτυπες κατασκευές που έδωσαν το έναυσμα για τη δημιουργία των υπόλοιπων κατασκευών. Σε εκείνη την πρώτη φάση οι άνθρωποι ζούσαν κάτω από το έδαφος για λόγους επιβίωσης, εξασφαλίζοντας προφύλαξη από τα καιρικά φαινόμενα και τις άλλες απειλές που αντιμετώπιζαν.

Ετσι, η υπόσκαφη κατοίκηση συναντάται αρχικά σε περιοχές όπου το έδαφος ή οι τεφρώδεις βράχοι επέτρεπαν τη χρησιμοποίηση ή τη διαμόρφωσή τους ώστε να προκύψει ένας μικρός ή μεγαλύτερος χώρος που ως καταφύγιο θα τους προστάτευε από κάθε ξένη επιβουλή ή τη μανία της φύσης.

Στην πορεία οι υπόσκαφες κατοικίες σε μορφή οικισμών εμφανίζονται συχνά σε διάφορες περιοχές του πλανήτη, ανάλογα με τις κλιματολογικές συνθήκες, όπως στη λεκάνη της Μεσογείου, στην Κίνα και στη Β. Αμερική. Ετσι, τέτοια παραδείγματα συναντάμε σε διαφορετικούς γεωγραφικούς τόπους και χρόνους, όπως στη Σαντορίνη, στα Μετέωρα, στην Καππαδοκία της Τουρκίας, στη Ματέρα της Ιταλίας και αλλού.

Κλείσιμο
Ιδιαίτερα γνωστή στην Ελλάδα είναι ασφαλώς η περίπτωση της Σαντορίνης, όπου τα υπόσκαφα μικρά σπίτια άρχισαν να εμφανίζονται κυρίως την περίοδο των πειρατικών επιδρομών που οδήγησαν τους κατοίκους στα πιο προφυλαγμένα σημεία του νησιού.

Η ύπαρξη φυσικών σπηλαίων, η έλλειψη ξυλείας και η άφθονη ηφαιστειακή τέφρα, υλικό με μονωτικές ιδιότητες, επέτρεψαν την ανάπτυξη των οικισμών που πέρασαν από γενιά σε γενιά. Βέβαια οι φτωχικές υπόσκαφες κατοικίες που ήταν η λύση ανάγκης του παρελθόντος έδωσαν τη θέση τους στα νεότερα χρόνια σε πολυτελείς ξενοδοχειακές μονάδες που ξεχωρίζουν ακριβώς λόγω της ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής τους.

Τα πολλαπλά οφέλη

Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα προσφέρεται για υπόσκαφες κατασκευές λόγω της μορφολογίας του εδάφους, ενώ πολλαπλά είναι, σύμφωνα με τους αρχιτέκτονες, τα συγκριτικά τους πλεονεκτήματα. Σε αυτά περιλαμβάνονται η τέλεια εναρμόνιση με το φυσικό τοπίο, ο βιοκλιματικός σχεδιασμός με την επίτευξη παράλληλα σταθερών θερμοκρασιών στο εσωτερικό τους, η αυξημένη προστασία από θόρυβο, σκόνη, ακτινοβολία, πυρκαγιά, αλλά και ακραία καιρικά φαινόμενα.

www.protothema.gr