Το ανήσυχο καλλιτεχνικό πνεύμα αυτό της Αντρεανής Νικολαΐδου

Ανήσυχο καλλιτεχνικό πνεύμα αυτό της Αντρεανής Νικολαΐδου. Ασχολείται επαγγελματικά με την τη γραφιστική. Όμως το τελευταίο διάστημα ζωγραφίζει έντονα και αντί για καμβά χρησιμοποιεί κορμούς δέντρων.

Μιλώντας στο Newsbomb.gr υπογραμμίζει πως η τέχνη μέσω της φύσης ή πάνω σε αυτή προσδίδει αίσθηση ελευθερίας και ταυτόχρονα λύτρωσης.

Επισημαίνει πως το χρώμα λείπει από τα συναισθήματα των ανθρώπων. Λείπει το χρώμα από τις λέξεις, από τα απλά, τα καθημερινά. Από την απλή «καλημέρα» που μπορεί να πει ένας άνθρωπος σε έναν άλλον.

Ταυτόχρονα λέει πως υπάρχει τρομερή εξέλιξη στην αισθητική άποψη του κόσμου.

Η Αντρεανή Νικολαΐδου κρατώντας το έργο της που είναι μια Frida Kahlo πάνω σε έναν κορμό δέντρου
Άντρη είσαι γραφίστρια αλλά το τελευταίο διάστημα ασχολείσαι πολύ έντονα με την ζωγραφική. Πως προέκυψε αυτό;

«Όντως είμαι και αγαπώ ιδιαίτερα τη δουλειά μου. Ωστόσο η συνειδητοποίηση της κλίσης μου προς τις τέχνες, συνέβη σε πολύ νεαρή ηλικία και αφορά ένα φάσμα αυτών, όπως το θέατρο, το τραγούδι και φυσικά τη ζωγραφική και τη γλυπτική. Άρα θα λέγαμε πως δεν «προέκυψε» αλλά πως ήρθε ίσως το πλήρωμα του χρόνου ώστε να ασχοληθώ πιο εντατικά πλέον με τη δημιουργία. Αισθάνομαι τυχερή όπως φαντάζομαι τυχερός αισθάνεται και κάθε άνθρωπος που αποτυπώνει, μεταδίδει και καταθέτει, αν θέλεις, μέσω των τεχνών, πτυχές και μέρος του εσωτερικού του κόσμου. Πόσο μάλλον όταν έχει τη δυνατότητα να το κάνει αυτό εις πολλαπλούν μέσω διαφορετικών τεχνών. Είναι δύσκολο να αφοσιωθείς σε μία μόνο τέχνη όταν αγαπάς πολλές. Κι ίσως αυτό να έπαιξε το ρόλο του ώστε να «χάνομαι» κατά καιρούς από μία, για να εξελιχθώ μέσα από μια άλλη. Κάθε τέχνη είχε και έχει διαφορετικό χώρο και χρόνο στη ζωή μου. Δεν θα πω πως εύχομαι, αλλά ότι είμαι σίγουρη, πως δεν θα σταματήσω ποτέ να ασχολούμαι με όλες».

Αυτό που κάνει η αίσθηση είναι οι ζωγραφιές σου πάνω σε κορμούς δέντρων… Υπάρχει κάποιος συμβολισμός;

«Ξέρεις η ελευθερία που γεννάται μέσω της δημιουργίας (ή και το αντίστροφο), έχει κάτι το μαγικό…το λυτρωτικό! Αυτήν την ίδια αίσθηση προσφέρει και η φύση. Και αυτήν την αίσθηση είναι που θέλω να μεταφέρω, χρησιμοποιώντας ξύλο αντί για καμβά. Κάτι ζωντανό, που αναπνέει, που έχει άρωμα και υφή. Εννοείται πως δεν απαξιώνω και σε καμία των περιπτώσεων δεν απορρίπτω τον καμβά, ή άλλα υλικά. Ένα στοιχείο ακόμα της φύσης που υπερβολικά αγαπώ πολύ, είναι η πέτρα την οποία αρκετές φορές χρησιμοποιώ συνδυάζοντας τη δημιουργία ανάγλυφων σχεδίων με τη ζωγραφική. Είναι σχετικά μικρά έργα που μπορούν να διακοσμήσουν όμορφα μια γωνιά τέχνης σε ένα χώρο. Όπως καταλαβαίνεις, το βουνό έτσι και η θάλασσα, είναι μεγάλες αδυναμίες οπότε τα «φέρνω» μαζί μου στο σπίτι».

Τη στιγμή που δημιουργεί
Πόσο εύκολο είναι να ζωγραφίσεις σε έναν κομμάτι κορμού, σίγουρα τα λάθη δύσκολα «επιτρέπονται» δεν διορθώνονται εύκολα…

«Τεχνικά και πρακτικά είναι πιο δύσκολο να ζωγραφίσεις σε έναν κορμό ξύλου, απ’ ότι για παράδειγμα σε ένα χαρτί ακουαρέλας ή σε ένα κομμάτι καμβά. Κάθε φύλλο κορμού, είναι διαφορετικό σε υφή και κατ’ επέκταση σε βαθμό δυσκολίας ως προς την απορρόφηση χρώματος. Τα λάθη όντως δύσκολα επιτρέπονται στο ξύλο. Μπορεί για παράδειγμα να απλώσει άτσαλα ένα χρώμα, χωρίς να το περιμένεις, σε σημεία όπου η επιφάνεια είναι ίσως πιο ανώμαλη. Όμως θα σου πω αυτό… Υπάρχουν φορές που όλοι μας σε κάποιες φάσεις της ζωής μας, νιώθουμε απαισιόδοξοι, έτσι δεν είναι; Ε λοιπόν, κατά ένα μαγικό τρόπο που δε γνωρίζω, στη ζωγραφική σε ξύλο έχω συσσωρευμένα όσα αποθέματα αισιοδοξίας θα μπορούσα να έχω για δυο ζωές. Αν κάτι «ξεφύγει» δεν θα αγχωθώ, ούτε θα πω «πάει το κατέστρεψα». Μα θα το φέρω στα μέτρα μου. Κάθε (θεωρητικά) λάθος που ενδεχομένως συμβεί, θα βρω τρόπο να το αφομοιώσω στο σχέδιο. Ακόμα και κάποιες τρύπες να υπάρχουν στα ξύλα, δεν θα πτοηθώ. Είτε θα τις κλείσω με διάφορους τεχνικούς τρόπους, είτε θα αποτελέσουν μέρος του σχεδίου μου. Ένα πρόσφατο παράδειγμα είναι όταν αποφάσισα να ζωγραφίσω την εικόνα μιας φίλης μου σε μια επιφάνεια ξύλου με μια τρύπα, στο σχήμα της οποίας αρχικά δεν έδωσα ιδιαίτερη προσοχή. Ζωγράφισα με μολύβι τη γυναικεία φιγούρα στο ξύλο τοποθετώντας την σχεδιαστικά στο χώρο ώστε να «ταιριάξει» συνολικά με το σχήμα της τρύπας. Προχωρώντας το σχέδιο, αντιλήφθηκα πως η τρύπα αυτή έμοιαζε με σχήμα καρδιάς. Ανώμαλο σχήμα μεν, υπέροχο δε. Την περιποιήθηκα με μερικές επιπλέον πινελιές κι έτσι έγινε πιο ευδιάκριτη. Για εμένα το αποτέλεσμα ήταν μαγικό, περισσότερο εξαιτίας αυτού! Έδωσε μια άλλη αέρινη διάσταση. Μεταφορικά και κυριολεκτικά».

Ποια θεωρείς ότι είναι τα πιο δυνατά σου έργα;

«Δεν ξέρω πως θα μπορούσε να ακουστεί αυτό, όμως πραγματικά πιστεύω πως τα δυνατά μου έργα δεν τα έχω κάνει ακόμα. Η αφιέρωση χρόνου και μέρους του εαυτού μας σε οτιδήποτε κάνουμε όλοι μας, είναι μια διαδρομή μέσα από την οποία κάτι δίνουμε και κάτι παίρνουμε πίσω. Αγαπώ εξίσου κάθε «ταξίδι». Επίτρεψέ μου όμως να σου πω, σε ποιο ταξίδι δημιουργίας, ένιωσα τον μεγαλύτερο ενθουσιασμό, από την αρχή έως το τέλος. Είχα πάει στο κατάστημα από το οποίο προμηθεύομαι τα στρογγυλά ξύλα. Ήμουν στη διαδικασία επιλογής, όταν η ματιά μου ξαφνικά πέφτει παραδίπλα σε κάτι νέες παραλαβές ξύλων. Είμαι και ενθουσιώδης τύπος. Όταν δω ξύλα σε οποιαδήποτε μορφή, αμέσως μου γεννιούνται ιδέες.

Ένα ορθογώνιο ξύλο που θύμιζε κάτι από τα παιδικά χρόνια της γενιάς μου και των παλαιοτέρων. Το σχήμα του το έκανε να μοιάζει με παλιά παραδοσιακή σκάφη. Ίσως όντως να ήταν. Τι κι αν κάποιος θα μπορούσε να το χρησιμοποιήσει στην κουζίνα σαν οικιακό σκεύος; Στα δικά μου μάτια ήταν ήδη πίνακας! Επί τόπου είχα ήδη αποφασίσει τι θα ζωγραφίσω καθώς και τα υλικά που θα χρησιμοποιούσα. Μιας και όπως ανέφερα πιο πάνω, μια άλλη μεγάλη μου αγάπη μου είναι το τραγούδι, θέλησα να ζωγραφίσω έναν πολύ αγαπημένο μου τραγουδιστή. Τον Έλβις. Βλέποντας διάφορες φωτογραφίες του, τον ζωγράφισα 4 φορές διαδοχικά μέσα στο σκεύος. Εδώ να σημειώσω πως το σχήμα του ξύλου, έδινε έναν έξτρα βαθμό δυσκολίας ως προς την εκτέλεση του έργου πρακτικά. Έπειτα, αφού το σχεδιαστικό μέρος τελείωσε και ολοκλήρωσα την ζωγραφιά με τα χρώματα που ήθελα, έριξα μια στρώση υγρού γυαλιού. Αυτή ήταν εξαρχής και η ιδέα μου. Δεν σου κρύβω όμως, πως πρακτικά φοβήθηκα να το προχωρήσω.

Αναρωτιόμουν «Θα μου άρεσε το αποτέλεσμα ή είναι καλύτερα να το αφήσω ως έχει;». Χαίρομαι που εν τέλει το έπραξα, γιατί το αποτέλεσμα δικαίωσε την αισθητική μου ικανοποίηση και με το παραπάνω. Κι έτσι έχω πλέον έναν ρετρό ξύλινο «περίεργο» πίνακα στη συλλογή μου με τον αγαπημένο μου τραγουδιστή.

Επανέρχομαι στην ερώτηση σου, για να προσθέσω πως είναι πολλές οι ιδέες που έχω κατά νου και θα υλοποιηθούν εν καιρώ. Αν κάποια από τα έργα αυτά πάρουν την μορφή ακριβώς που έχουν ήδη στη σφαίρα της φαντασίας μου, τότε ίσως θα μπορούσα να σου απαντήσω με σιγουριά πως είναι τα πιο δυνατά μου έργα. Είναι έργα που έχω σκοπό να γίνουν και σε πέτρες, και σε ξύλα αλλά και σε καμβάδες. Η σύλληψη της ιδέας έγινε, μένει να ξεκινήσει το ταξίδι».

Το έργο της με τον Έλβις Πρίσλεϊ
Ποια είναι τα μηνύματα που περνάς μέσα από τα έργα σου;

«Στην παρούσα φάση δημιουργώ μόνο με βάση οτιδήποτε με εμπνέει. Θα μπορούσε να είναι ένα πρόσωπο, ένα βλέμμα ίσως που θα δω. Η έμπνευση είναι το εισιτήριο του ταξιδιού. Στην πορεία της διαδρομής ανακαλύπτω τις στάσεις και τον προορισμό. Αυτή είναι και η ουσία για μένα».

Ο κόσμος είναι «μουντός» του λείπει το χρώμα;

«Το χρώμα του λείπει ναι. Λείπει χρώμα από τα συναισθήματα των ανθρώπων. Λείπει το χρώμα από τις λέξεις, από τα απλά, τα καθημερινά. Από την απλή «καλημέρα» που μπορεί να πει ένας άνθρωπος σε έναν άλλον. Δεν ξέρω αν είναι κάτι που το βλέπω μόνο εγώ, όμως παρατηρώ πως όσο το είδος μας εξελίσσεται, επιστημονικά, τεχνολογικά κλπ, άλλο τόσο συναισθηματικά υστερεί. Χαίρομαι, διότι ευτυχώς ακόμα βλέπω φως σε ανθρώπους. Και όσο υπάρχει αυτό το φως έχω την ελπίδα πως όλοι μπορούμε να γινόμαστε καλύτεροι προσθέτοντας πινελιές αγάπης, ενσυναίσθησης, κατανόησης, στον πίνακα της ζωής μας. Μπορούμε να γίνουμε πιο «όμορφοι», πιο «χρωματιστοί»».

Το έργο της με τον Έλβις Πρίσλεϊ
Υπάρχει γέφυρα που να ενώνει την γραφιστική με την ζωγραφική;

«Σε ευχαριστώ πολύ για την ερώτηση σου αυτή, επειδή μου δίνεται η ευκαιρία να απαντήσω σε κάτι που ίσως αρκετοί δε γνωρίζουν. Σημαντικό μέρος των εργαστηριακών μαθημάτων αλλά και των θεωρητικών αντίστοιχα, που διδασκόμασταν στη Σχολή Γραφικών Τεχνών και Καλλιτεχνικών Σπουδών, ήταν το ελεύθερο σχέδιο και το χρώμα (ζωγραφική και τα δυο). Κρατώ μια επιφύλαξη, διότι δε γνωρίζω τι διδάσκεται σήμερα, με ποιο τρόπο και αν έχουν γίνει αλλαγές σε κάποια μαθήματα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά να ζωγραφίζουμε ατέλειωτες ώρες αρκετές μέρες της βδομάδας, μαθαίνοντας διάφορες τεχνοτροπίες και εκφάνσεις της τέχνης. Μπορώ να πω πως είχαμε εξαιρετικούς και διακεκριμένους καθηγητές στα συγκεκριμένα μαθήματα μερικοί από τους οποίους έπαιξαν και καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη μου στον μαγικό κόσμο της δημιουργίας. Σαφέστατα και ναι, υπάρχει γέφυρα που ενώνει την γραφιστική με την ζωγραφική μιας και υπάρχει άρρητη συνάρτηση μεταξύ αυτών».

Τα τελευταία χρόνια θαρρείς πως έχει βελτιωθεί η αισθητική άποψη του κόσμου;

«Πιστεύω πως υπάρχει τρομερή εξέλιξη στην αισθητική άποψη του κόσμου. Είναι κάτι που το βλέπουμε καθημερινά γύρω μας. Σε διακοσμήσεις εσωτερικών και εξωτερικών χώρων, στην αρχιτεκτονική, στο ντύσιμο και σε πολλά άλλα. Πιστεύω πως σε αυτό έπαιξαν σημαντικό ρόλο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, διότι οι άνθρωποι έχουν πανεύκολα πρόσβαση σε λήψη πληροφοριών και εικόνων από όλο τον κόσμο, για το κάθε τι που τον αφορά σε σχέση με αυτό. Οι άνθρωποι δανείζονται ιδέες από άλλες κουλτούρες και πολιτισμούς και αυτό είναι πολύ όμορφο. Η συλλογή και καταγραφή εικόνων διευρύνει το πνεύμα μας και μας βάζει στην όμορφη διαδικασία να βλέπουμε κάποια πράγματα από νέες οπτικές γωνίες, την ύπαρξη των οποίων, ίσως αγνοούσαμε».

Πηγή